Τότε ήταν 17 Νοέμβρη του 1973. Σήμερα είναι 17 Νοέμβρη του 2020.

Τότε είχαμε δικτατορία. Σήμερα έχουμε πανδημία. Τότε, τώρα, πριν και ενδιάμεσα ο λαός στενάζει. Πριν από τότε, τότε και μετέπειτα η μεγαλοαστική τάξη, υπερασπίζονταν με κάθε τρόπο τα συμφέροντα της. Κοινοβουλευτικά η σιδερόφραχτα, δεν είχε, δεν έχει αναστολές και ενδοιασμούς, για να μην κλονιστεί η κυριαρχία της. 

Σε μια ομιλία μου το 2008 είχα πει ότι τα συνθήματα του Πολυτεχνείου ψωμί-παιδεία-ελευθερία-υγεία απαιτούν δικαίωση. Όταν τελείωσα, μου είπε κάποιος «κακώς πρόσθεσες την υγεία». Του απάντησα «καλώς την πρόσθεσα, γιατί έτσι υπερασπίζεσαι και πραγματικά τιμάς το μήνυμα του».

Πίστευα και πιστεύω ότι οι λαϊκοί αγώνες, οι εξεγέρσεις, οι ξεσηκωμοί, η μοναδικότητα τους, η αξία τους, το μήνυμα τους δεν κινδυνεύουν μόνο από το μίσος και τους αφορισμούς των αντιπάλων τους αλλά και από την ένταξη τους στο επετειακό χρονολόγιο της κανονικότητας του «αγωνιστικού» καθήκοντος.

Το μήνυμα του Πολυτεχνείου δεν το υπερασπίζεσαι, όταν μετράς τα λόγια και τις αντιδράσεις σου, απέναντι σε όσους εξαργύρωσαν τη συμμετοχή τους, ξέχασαν, διέγραψαν, μπαστάρδεψαν το νόημα του. 

Δεν το υπερασπίζεσαι όταν ξεχνάς τους αγώνες που το ενέπνευσαν, το αντιμετωπίζεις σαν τότε και το ξεκόβεις από το σήμερα.

Δεν το υπερασπίζεσαι όταν μπορούν ατσαλάκωτοι να το «τιμούν» πολιτικοί, που με τις πολιτικές τους, βίαζαν και βιάζουν τα μηνύματα του.

Δεν το υπερασπίζεσαι όταν τους χουντικούς και πραξικοπηματίες τους αντιμετωπίζεις απλά σαν γραφικούς, σου «διαφεύγουν» οι αβάντες που είχαν από τους πολιτικούς τους  προϊστάμενους, βγάζεις από το κάδρο τα οικονομικά συμφέροντα και το διαχρονικό ρόλο, αστικών «δημοκρατικών» κομμάτων, που επιλέγουν χούντα προτεκτοράτο, CIA, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ. Αρκεί να μην γυρίσει ο τροχός.

Την 17η Νοέμβρη του 1973 δεν την τιμάς με 2ώρο κλεφτοπόλεμο με τους μπάτσους, με καμένους κάδους, με τζέρτζελο στα σοκάκια.

Τις καταλήψεις, τη Νομική, το Πολυτεχνείο το Νοέμβρη και την 17η Νοέμβρη του 1973, το ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ θα το τιμήσεις, μόνο αν: κάθε ώρα, μέρα, μήνα, χρόνο, προσθέτεις στα συνθήματα του, τις σύγχρονες ανάγκες κάθε φορά του λαού και στρατευθείς στην πάλη για την κατάχτηση τους.

Το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι και πρέπει να γίνει και ατομική μας ευθύνη.

Η υγεία, η εργασία, η ειρήνη, το ψωμί από τη δουλειά και όχι από το συσσίτιο στο «κοινωνικό εκκλησιαστικό» παντοπωλείο και καζάνι, ο μισθός, το μεροκάματο, η ασφάλιση και όχι 4μήνα, 8μήνα, επιδόματα, ωροαπασχολιμότητες.

Δουλειά και διαμονή στην χώρα σου και όχι ματσακόνι και ύπνο σε εργατικά σπιτοσύρταρα στα ναυπηγεία της Ε.Ε.

Να μην μονοπωλούνται οι αγορές, να πληρώνουν φόρες οι εφοπλιστές, οι καναλάρχες, οι πολυεθνικές, οι εργολάβοι και όλοι γενικά οι εθνικοί νταβατζήδες.

Να ξεκουμπιστούν οι ιδιώτες από το φάρμακο, την υγεία, την παιδεία, το φως, το νερό, το τηλέφωνο, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τους δρόμους, τον αέρα, τη στεριά και τη θάλασσα.

Να προσαρτήσεις ξανά στην εδαφική σου ακεραιότητα τα καταπατημένα τμήματα της χώρας σου από τις στρατιωτικές βάσεις των βιομήχανων του πολέμου.

Η άρνηση συμμετοχής, με φυσική παρουσία και εθνική οικονομική αιμορραγία σε: τοπικούς, περιφερειακούς πολέμους, διαμελισμό κρατών, υποδούλωση λαών, ξερίζωμα πληθυσμών, βομβαρδισμούς αμάχων, θαλασσοπνίγματα παιδιών, λεηλασίες πολιτισμών.

Το μήνυμα του  Νοέμβρη του 1973 είναι το χρέος μας σήμερα.

 Ε λοιπόν!

Τον τροχό δεν θα στον γυρίσουν, εσύ πρέπει να τον γυρίσεις

και ας μην ξεχνάμε

Κανένα μικρό, μεγάλο δεν θα λυθεί αν δεν:

Ανατραπεί το σύστημα που ο ένας εκμεταλλεύεται εκατομμύρια.

"Εξέγερση και σύγκρουση ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ"

ΥΓ

Καταδικάζουμε την αυταρχική απόφαση της κυβέρνησης για την απαγόρευση του αγωνιστικού γιορτασμού της 17ης Νοέμβρη. Η απόφαση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, με την οποία απαγορεύονται οι δημόσιες συναθροίσεις άνω των τριών ατόμων σε όλη την χώρα και για τέσσερις ημέρες, υπό την απειλή υψηλών χρηματικών προστίμων, μας οδηγεί σε άλλες εποχές. Πρόκειται για μιαν απόφαση βαθιά αντιδημοκρατική αλλά και αντισυνταγματική, όπως επισημαίνει και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, αφού πλήττει τον πυρήνα του συνταγματικού δικαιώματος της συνάθροισης (άρθρο 11), επιβάλλοντας συνολική ανεπίτρεπτη αναστολή της ελευθερίας συνάθροισης και όχι απλά έναν ορισμένο τοπικό περιορισμό. Όμως, τέτοιου είδους γενική απαγόρευση επιβάλλεται μόνο σε συνθήκες κατάστασης πολιορκίας (άρθρο 48 του Συντάγματος), και υπό αυστηρά περιορισμένες και οριοθετημένες προϋποθέσεις. Δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να δικαιολογηθεί από λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας. Άλλωστε, οι φορείς του εργατικού και λαϊκού κινήματος έχουν αποδείξει στην πράξη ότι κινητοποιούνται λαμβάνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας. Δεν καλύπτεται ούτε καν από τον αντιδραστικό νόμο για τις διαδηλώσεις, ο οποίος ρητά εξαιρεί τις συγκεντρώσεις για τις επετείους της Πρωτομαγιάς και της 17ης Νοέμβρη από τη γνωστοποίηση, την απαγόρευση ή τον περιορισμό τους. Τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι λαϊκές ελευθερίες αποτελούν κατάκτηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Η κυβέρνηση έχει τεράστια ευθύνη γι’ αυτήν την εξέλιξη. Ακόμα και τώρα, πρέπει να αποσύρει την απαράδεκτη απόφαση.