΄΄Κάλλιο να νογάς παρά να δίνεσαι΄΄ (Με αφορμή τις εκλογές των Επιμελητηρίων)

Αναγκαία ενημερωτική εισαγωγή.

Το κείμενο άποψη που ακολουθεί γράφτηκε πριν 7 χρόνια που όπως και σήμερα γίνονταν εκλογές στα επιμελητήρια.

Τότε στο Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία παρακολουθήσαμε ένα απίστευτο ξεκατίνιασμα ανάμεσα στους διεκδικητές του προεδρικού θώκου. Επέλεξα να το θυμίσω.

Ακούσαμε, διαβάσαμε και είδαμε πολλά.

Πληροφορηθήκαμε για το πόσο καλά διοικούν τις επιχειρήσεις τους, τις λαμπρές σπουδές τους, την οικογενειακή τους κατάσταση, το ήθος και την εντιμότητά τους.

Οι ίδιοι μερίμνησαν  να μας ενημερώσουν για όλα τα παραπάνω και άλλα πολλά, όπως επίσης για τα οράματά τους, τους στόχους, τις φιλοδοξίες τους και την έντονη διάθεσή τους να απογειώσουν το επιχειρείν στον Νομό μας.

Παρακολουθήσαμε ηχηρό ξεκατίνιασμα, αλληλομαχαιρώματα, πλούτο κουτσομπολιών, φιλίες να διαρρηγνύονται και προσωπικές σχέσεις να αποδομούνται.

Είδαμε μπιλιετάκια υποψηφιότητας, έντυπες και ηλεκτρονικές καταχωρήσεις, καλλιτεχνικές φωτογραφήσεις, στημένες συνεντεύξεις,  κ. α.

Ενημερωθήκαμε για τον σπουδαίο θεσμικό ρόλο του επιμελητηριακού θεσμού, τις τεράστιες προοπτικές του, τις μεγάλες δυνατότητές του και την καταλυτική του συνεισφορά στην απογείωση τόσο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας όσο και την ανάπτυξη της περιοχής και της τοπικής οικονομίας.

Διαπιστώσαμε μεγάλη επιθυμία για συμμετοχή στα ψηφοδέλτια και σκληρό αγώνα για την εκλογή, με μόνο – ασφαλώς και βεβαίως – κίνητρο την βοήθεια προς τον συνάδελφο και τον τόπο. Τέτοια πρεμούρα ούτε οι μύγες για το γάλα.

Ομολογώ ότι η μνήμη μου ανέτρεξε στο παρελθόν μου, τότε που ήμουν μέλος σε Διοικητικά Συμβούλια στον Εμπορικό Σύλλογο και την Ομοσπονδία.

Ανέσυρα στη μνήμη μου τους δικούς μας στόχους, επιδιώξεις, οράματα και προτάσεις και έψαξα να βρω κοινό τόπο, κοινό λόγο και κοινή στόχευση.

Όσο το προσπαθούσα τόσο ένιωθα το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια μου, δεν έβρισκα, δεν βρήκα.

Ένα σφίξιμο και μια ανατριχίλα με διαπέρασε για τις χαμένες δεκαετίες της συνδικαλιστικής δράσης και της ατομικής επαγγελματικής στασιμότητας (μεροδούλι – μεροφάι ).

Βουνό οι ενοχές, γιατί για όλα αυτά που μιλούσαμε εμείς και αυτοί δεν μιλάνε σήμερα, προφανώς και ήταν δικές μας ιδεοληψίες και προαιώνιοι δογματισμοί.

Αναμφίβολα πρέπει να κάναμε τεράστιο λάθος:

-          που λέγαμε τα Επιμελητήρια άχρηστο και φορομπηχτικό μηχανισμό για τις εκατοντάδες χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις και διεκδικούσαμε κατάργηση της υποχρεωτικότητας της εγγραφής σε αυτά.

-          που υποτιμήσαμε και δεν αντιληφθήκαμε ότι σαν συμβουλευτικό όργανο της πολιτείας, προνομιούχος συνομιλητής πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων, οριζόντια και κάθετα διακλαδωμένο με αντίστοιχα του εξωτερικού, με μια τεράστια εμπειρία σχετικά με το επιχειρείν μέσα από ταξίδια ανα τη γη, διαχέοντας γνώσεις και αρωγή, διαχειριζόμενο προγράμματα και παρέχοντας ολοκληρωμένη επιμόρφωση, συνέβαλε τα μέγιστα:

-          ώστε να παραμείνει η Αιτωλ/νία πρωτοπόρα στην καπνοκαλλιέργεια, να μην χερσώσουν τα χωράφια και να παραμείνουν οι μονάδες επεξεργασίας του καπνού.

-          ώστε να απογειωθεί η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή.

-          ώστε να γίνει το Πλατυγυάλι βασικό εμπορικό λιμάνι και όχι ναύσταθμος πολέμου.

-          ώστε να μην υπάρχουν 100άδες  ξενοίκιαστα μαγαζιά στην καρδιά της αγοράς.

-          ώστε να μην ψάχνεις με το κερί να βρεις στο κέντρο της πόλης τοπική επιχείρηση και όχι υποκατάστημα αλυσίδας.

-          ώστε να μην φυτρώνουν μέσα στην πόλη γιγάντειες πολυεθνικές.

-          ώστε να μην γκετοποιείται κυκλοφοριακά η αγορά της πόλης.

-          ώστε να μην σου φέρνουν σπίτι πίτσες και σουβλάκια απόφοιτοι και τελειόφοιτοι από ΤΕΙ και ΑΕΙ.

-          ώστε να βρίσκονται σε επαγγελματικό οργασμό μικρομεσαίοι εμποροεπαγγελματοβιοτέχνες και να δυσκολεύονται να αποφασίσουν αν θα γίνουν μεγαλέμποροι ή εργοστασιάρχες.

-          ώστε να απολαμβάνουν οι κάτοικοι του νομού το προικισμένο φυσικό περιβάλλον και την ανεπανάληπτη εναλλαγή βουνού και θάλασσας.

-          ώστε ο υδάτινος πλούτος να αξιοποιείται καλύπτοντας τις ανάγκες του νομού σε όλες τις εκφάνσεις τους.

-          ώστε η δενδροκομία π.χ. στις χαμηλές και ημιορεινές εκτάσεις να έχει ενταχθεί σε πρόγραμμα σχεδιασμένης ανάπτυξης αγροτικής οικονομίας.

-          ώστε να μην χάνεται αγροτική παραγωγή από φυτονόσους.

-          ώστε να είναι σήμερα πραγματικότητα η διαμόρφωση, σύνταξη και δρομολογημένη υλοποίηση ολοκληρωμένου σχεδίου περιφερειακής ανάπτυξης του νομού μας.

Βουνό οι ενοχές:                 

-          που χαρακτηρίζαμε τις τράπεζες τοκογλυφικές συμμορίες και όχι χρηματοδότες της ανάπτυξης.

-          που διεκδικούσαμε ανθρώπινα ωράρια και Κυριακή Αργία.  

-          που είχαμε πολεμική αντιπαράθεση με τις υπεραγορές, τους ομίλους και τα πολυκαταστήματα.

-          που αντιμετωπίζαμε σαν εχθρούς και όχι σαν συναδέλφους τους τζάμπο, Κωτσόβολους, Βερόπουλους, lidl, κλπ. όπως και τους τοπικούς εραστές των πρακτικών τους.

-          που καταγγέλλαμε την ιδιωτική επιχειρηματικότητα στους τομείς της ασφάλισης, της υγείας, της παιδείας, την επικοινωνία, την ενέργεια, το φάρμακο, το νερό, κλπ.

-          που μιλούσαμε για αξιοπρεπείς συντάξεις και προστασία των εισφορών μας από το πλιάτσικο των άτοκων καταθέσεων και το χρηματιστηριακό τζογάρισμά τους.

-          που φωνάζαμε για φορομπηχτικές πολιτικές και χαράτσια για τους μικρούς και φοροαπαλλαγές για τους μεγάλους.

-          που στιγματίζαμε τη μαύρη διακίνηση, τις υπόγειες συναλλαγές και τα κυκλώματα στις λεγόμενες λαϊκές αγορές και στα παζάρια.

-          που υπερασπιζόμασταν τους εργαζόμενους για πλήρη απασχόληση και ασφάλιση, ενάντια στις ωρομίσθιες ομηρίες και εκβιασμούς.

-          που θεωρούσαμε την ακρίβεια μάστιγα του λαϊκού εισοδήματος, τη σχέση άμεσων και έμμεσων φόρων βρόγχο στο λαιμό του λαού και το κράτος ατμομηχανή της φοροληστείας με τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, διοδίων κλπ.

-          που βλέπαμε την εκτίναξη της ανεργίας σαν αναπόφευκτη εξέλιξη της εφαρμοζόμενης πολιτικής.

-          που πιστεύαμε πως η Ε.Ε. , η δομή της, οι ντιρεκτίβες της οι διαρθρωτικές εντολές της, τα προσαρμοστικά της προγράμματα, αποτελούν την γκιλοτίνα για την επιβίωσή μας.

-          που με ανατριχίλα αντιμετωπίζαμε τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στην γειτονιά μας και ΄που γης, μιλώντας για φωτιά που μας έρχεται, χωρίς να κατανοούμε ότι έτσι ανοίγουν οι δουλειές για εθνικούς και υπερατλαντικούς εργολάβους.     

Πως λοιπόν να μη νιώθεις ένοχος και υπεύθυνος που χρόνια πολλά προπαγάνδιζες και υπερασπιζόσουν τέτοιες ουτοπίες και έκανες μάλιστα διαδηλώσεις, απεργίες και καταλήψεις.

Πώς να μη νιώθεις ένοχος που έστω και λίγο εμπόδισες τον ερχομό της ανάπτυξης και της επιχειρηματικότητας.

Πώς να μη νιώθεις ένοχος που στην προοπτική για λευκές νύχτες και μαύρες Παρασκευές που απογειώνουν τον καταναλωτισμό και ξεκλειδώνουν τα σεντούκια, εσύ, κακεντρεχής, σκουριασμένο μυαλό, ιστορικά ξεπερασμένος, απολίθωμα και οπαδός της πριν από 100 χρόνια επανάστασης ή και παλιότερα κάποιων δούλων, Σπάρτακων κλπ., με την παρουσία και συμμετοχή σου, παρέα με κάποιους εξίσου γραφικούς, καθυστερήσατε τον ερχομό τους.

 

Υ.Γ.1:

Α/ Σωστό είναι, ότι, όπως εδώ το ίδιο ακριβώς  έγινε και πανελλαδικά.

Β/ Σε αυτό το σπάσιμο της σιωπής μου έπαιξαν ρόλο συναγωνιστές από τα παλιά, διάσπαρτοι πανελλαδικά, που τσίγκλησαν τον εσωτερικό ζερζεβούλη.

Γ/ Στις μέρες μας η αφέλεια δεν συγχωρείται, για τούτο λοιπόν, στους χρήσιμους ψηφοφόρους και τρεχαλατζήδες υποψηφίων, τους αφιερώνω τον τίτλο του κειμένου. 

 

Υ.Γ. 2: Τα  «   » όπου πρέπει τα αφήνω στην κρίση όσων άντεξαν να φτάσουν μέχρι εδώ την ανάγνωση.

 

 

Αγρίνιο 12-12-2017