Γιώργος Τζωρτζόπουλος

Στη διαχρονική σκυταλοδρομία επιβολής και επέκτασης του εργασιακού αρμαγεδώνα που χαλκεύουν οι κυβερνητικές πλειοψηφίες - όλες μα όλες και χωρίς εξαίρεση - για πάρα πολλά χρόνια τώρα, είναι γεγονός δυστυχώς ότι δεν βρήκαν τις αντιστάσεις και τις αντιδράσεις, που θα ακύρωναν τις προθέσεις τους και θα απέτρεπαν τους σχεδιασμούς τους. Σε αυτή τη διαδρομή της εργασιακής βαρβαρότητας και του μεσαιωνισμού για τους εργαζόμενους, ενδιάμεσος αλλά όχι τελικός σταθμός ήταν και ο νέος νόμος της κυβέρνησης του 41% που  καλπονοθευτικά έχει βοναπαρτικές εξουσίες στο κοινοβούλιο για άλλον έναν έξαλλο και ανθρωποκτόνο νόμο ενάντια στον εργαζόμενο προς όφελος του εκμεταλλευτή του. Και το έκανε πράξη στις 21/10 2023 με το νέο εργασιακό έκτρωμα της. Ηταν επίσης βέβαιο ότι η απεργία τμήματος των εργαζομένων και οι αντίστοιχες συγκεντρώσεις δεν θα μπορούσαν να αποτρέψουν την ψήφιση του νέου νόμου. Μακριά από μένα κάθε σκέψη που οδηγεί στη μοιρολατρία και την αδράνεια παραμένω φανατικά στην άποψη ότι κανένας

Σε σχέση με τη δολοφονία του Αντώνη στο λιμάνι του Πειραιά δεν με ξάφνιασε : - Η κτηνωδία των δολοφόνων του, γιατί ξέρω ότι υπάρχουν και ανάμεσά μας κυκλοφορούν, ανθρωπόμορφα κτήνη και λυκόσκυλα της εργοδοσίας. - Η εμετική δήλωση, του υπουργού Βαρβιτσιώτη, γιατί ξέρω ότι τέτοιοι ήταν είναι και θα είναι οι πολιτικοί υπηρέτες και τα τσοπανόσκυλα της οικονομικής ολιγαρχίας και του καπιταλιστικού συστήματος. - Η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός του πρωθυπουργού Μητσοτάκη γιατί ξέρω ότι δεν είναι κάποιος ανόητος που δεν γνωρίζει ποια και ποιών πανιά φουσκώνει η εφαρμοζόμενη πολιτική του. - Το λιμενικό, π ου έλειπε από το λιμάνι του Πειραιά, δεν είδε, δεν άκουσε και άφησε το πλοίο να φύγει. Ε! λοιπόν ναι και αυτή η δολοφονία δεν με ξάφνιασε ούτε και οι άλλες που θα ακολουθήσουν - όσο φρικαλέες κι αν είναι θα με ξαφνιάσουν γιατί ξέρω : Ο τι θέλει πολλή δουλειά ακόμα για να γίνει κυρίαρχη κοινωνικά η αντίληψη ότι το πρόβλημα του διπλανού μου είναι και δικό μου πρόβλημα. Θέλει πολλή και κάθε μέρα δο