Γιώργος Τζωρτζόπουλος

Παιδικές αναμνήσεις ξύπνησαν, δεκαετίες πίσω, τότε που τα παιδιά ήθελαν να γελάσουν, οι γονείς να τα έχουν κοντά τους, να τα βλέπουν να γελούν και να γελούν κι αυτοί παρέα. Τότε που η οικογένεια, με στραγάλια και πασατέμπο, πήγαινε το Σαββατόβραδο να δει παράσταση του Καραγκιόζη. Ήταν τότε που κάθε παράσταση ξεκινούσε πάντα με τον Καραγκιόζη να παρουσιάζει τα παιδιά του: τον Κολητήρη, τον Κοπρίτη, τον Πιρικόκο  και να τους ζητάει να καλωσορίζουν τους θεατές της παράστασης τους.  Αυτές τις θύμησες μου ξύπνησαν πάλι σήμερα οι επικεφαλής των συνδυασμών σε δήμους και περιφέρειες, όταν κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα παρουσιάζουν εναγκαλισμένοι τους υποψηφίους για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτώβρη. Δεν το κρύβω ότι στην αρχή και με τα πρώτα γέλασα αρκετά. Στη συνέχεια όμως άρχισα να ξενερώνω και στο τέλος αναγούλα με αυτές τις παραστάσεις.  Θυμήθηκα ότι έχω ντάνες χαρτόκουτα με μπιλιετάκια, πολυτελέστατα φυλλάδια βιογραφικών, έντυπες καταχωρήσεις εφημερίδων, αυτόβουλες πληροφορίες για οικο

Ο εμπορικός σύλλογος Αθήνας ήταν και είναι το πρώτο βιολί των κυβερνήσεων - όλων των κυβερνήσεων - σε κάθε νόμο, υπουργική απόφαση τους κλπ που κινείται σε νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση και μάλιστα όσο πιο ακραία και έξαλλη τόσο πιο καλά. Πότε σαν χειροκροτητής, πότε σαν λαγός ήταν παρών υπέρ :  των  μεγαλεμπόρων, των εφοπλιστών, των ιδιωτών στην υγεία, παιδεία, μεταφορές, νερό, ρεύμα, τηλέφωνο, ενέργεια κ.α.  Πάντα υπέρ :  της εργασιακής ζούγκλας, της ημιαπασχόλησης, της αυτορρύθμισης της αγοράς, του ελεύθερου ανταγωνισμού, των μεσαιωνικών ωραρίων κλπ.  Πάντα υπέρ :  της καταστολής κάθε κοινωνικής αντίδρασης, απεργίας, διαδήλωσης και υπέρ της διευθέτησης των διαφορών δι'αλληλογραφίας και διαλόγους υπό υπουργικές αιγίδες. Η πρόσφατη ανακοίνωση του εν μέσω καύσωνα που υπενθύμιζε ότι το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή 17-7-23 είναι προαιρετικό, δεν ήταν μία φαιδρή ανακοίνωση όπως κάποιοι έσπευσαν να τη σχολιάσουν. Αντίθετα στόχευε και υπηρετούσε τις κυβερνητικές και δικές τους επιδ