Άλλο το Θέατρο Σκιών και άλλο τα καραγκιοζιλίκια

Παιδικές αναμνήσεις ξύπνησαν, δεκαετίες πίσω, τότε που τα παιδιά ήθελαν να γελάσουν, οι γονείς να τα έχουν κοντά τους, να τα βλέπουν να γελούν και να γελούν κι αυτοί παρέα.

Τότε που η οικογένεια, με στραγάλια και πασατέμπο, πήγαινε το Σαββατόβραδο να δει παράσταση του Καραγκιόζη. Ήταν τότε που κάθε παράσταση ξεκινούσε πάντα με τον Καραγκιόζη να παρουσιάζει τα παιδιά του: τον Κολητήρη, τον Κοπρίτη, τον Πιρικόκο  και να τους ζητάει να καλωσορίζουν τους θεατές της παράστασης τους. 

Αυτές τις θύμησες μου ξύπνησαν πάλι σήμερα οι επικεφαλής των συνδυασμών σε δήμους και περιφέρειες, όταν κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα παρουσιάζουν εναγκαλισμένοι τους υποψηφίους για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτώβρη.

Δεν το κρύβω ότι στην αρχή και με τα πρώτα γέλασα αρκετά. Στη συνέχεια όμως άρχισα να ξενερώνω και στο τέλος αναγούλα με αυτές τις παραστάσεις. 

Θυμήθηκα ότι έχω ντάνες χαρτόκουτα με μπιλιετάκια, πολυτελέστατα φυλλάδια βιογραφικών, έντυπες καταχωρήσεις εφημερίδων, αυτόβουλες πληροφορίες για οικογενειακές συμπράξεις, γενεαλογικά δέντρα, επιδόσεις απογόνων, τίτλους σπουδών, οικογενειακές φωτογραφίες, λαμπρές καριέρες, επαγγελματικές διακρίσεις, αρμαθιές πτυχία, βαθιά χριστιανική ορθόδοξη πίστη, ανυπέρβλητη αγάπη για τον Παναιτωλικό, γνωριμίες με δημόσια προβεβλημένα πρόσωπα, πατριαρχικές συναντήσεις, αγιορείτικες εξορμήσεις, υπέροχα χτενίσματα, καλλιτεχνικά προφίλ, υπερπροσφορά ανιδιοτέλειας και ορμής για σκληρή δουλειά προς όφελος της κοινωνίας, μεγαλεπήβολα οράματα για πόλη και περιφέρεια από όλους ζηλευτή κι άλλα πολλά.

Είναι βέβαιο ότι, φέτος θα χρειαστώ ακόμα πιο πολλά, για όσα μέχρι τον Οκτώβρη θα ‘ρθουν.

Στο σημείο αυτό να μην ξεχάσω, να ευχηθώ στους εμπλεκόμενους εμπόρους του τομέα ενημέρωσης και προβολής της περιοχής μας: «τα κέρδη σε καλή μεριά». Είναι σίγουρο ότι «θα βρέξει» λεφτά.

Τέλος και αντί επιλόγου: Απέχθεια για τα καραγκιοζιλίκια.