Συνομιλίες και απόψεις

Καμία δεν επεδίωξα αλλά ήταν πολλές οι συνομιλίες σχετικά με τις εξελίξεις στον εμπορικό σύλλογο Αγρινίου μετά την αποχώρηση μελών του και την ίδρυση άλλου φορέα.

Αν εξαιρέσω κάνα δυο που τα κίνητρά τους δεν ήταν τόσο αθώα όλοι οι υπόλοιποι συνομιλητές πράγματι διακατέχονταν από ανυστερόβουλη έγνοια και αγωνία.

Παρά δε το γεγονός ότι δεν είχαν συνάφεια μεταξύ τους ιδεολογικά, κομματικά αλλά και αρκετοί επαγγελματικά εύκολα θα ισχυρίζονταν κάποιος ότι ταυτίζονταν σε προσεγγίσεις, σχολιασμούς και προβληματισμούς.

Ξεπερνώντας και αδιαφορώντας για τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς σε σχέση με ατομικές φιλοδοξίες και στοχεύσεις πρωταγωνιστών του νέου φορέα - παρά το ότι δεν είναι κοινωνικά αόρατες, ούτε ασχολίαστες μένουν - σε αυτές τις συνομιλίες διέκρινα ότι:

Τι; θα γίνει ο σύλλογος

Τι; θα γίνει στην αγορά

Γιατί; διάσπαση και διχόνοια

Γιατί; δεν τα βρίσκουν

Τι; έχουν να χωρίσουν

Τι; πρέπει να γίνει να είναι ενωμένοι

Δεν; το βλέπουν, θα διαλυθεί η αγορά

Πώς; γινόταν παλιά και γιατί; τώρα όχι

Δεν το κρύβω ότι με τις πρώτες μου λέξεις, πριν συνολικά καταγράψω τη δική μου άποψη, δεν υπήρξε ούτε ένας που να μην ξαφνιαστεί

Η δική μου λοιπόν άποψη είναι:

Αυτό που συνέβη στο σύλλογο με τις αυτοδιαγραφές και αποχωρήσεις είναι ένα ουρανοκατέβατο υπέροχο δώρο.

Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι το νέο διοικητικό συμβούλιο θα θελήσει και πασχίσει να επανατροχοδομήσει το σύλλογο.

Αυτό όμως απαιτεί επίσης να μην πάει τίποτε κάτω από το χαλί σε σχέση με ατομικές ευθύνες, δούρειες συμπεριφορές, ανεπίτρεπτες ανοχές, αμέλειες και αυταπάτες για όλους και για όλα.

Στο ερώτημα: τι; θα γίνει ο σύλλογος.

Η απάντηση είναι: καλά θα πάει και ψηλότερα θα σηκωθεί αν το νέο Δ.Σ. υπηρετήσει, αποκαλύψει και υπερασπιστεί την ιστορική αλήθεια σε σχέση με την αφετηρία των εκτροπών χωρίς φοβίες, τακτικισμούς και υστεροβουλίες από το Α μέχρι το Ω.

Στο ερώτημα: τι; θα γίνει στην αγορά

Η απάντηση είναι: πάλι θα εξαρτηθεί από το τι; θέλει και πώς; το νέο διοικητικό συμβούλιο και τι; προθέσεις έχει.

Κάποια χρόνια τώρα το σύλλογο των λιθοβολούν απ' έξω αλλά κυρίως από μέσα. Του χουν ανοίξει τρύπες στην οχύρωση. Ο σύλλογος ήταν, είναι; πρέπει όμως να ναι φάρος και λιμάνι της αγοράς.

Θα χρειαστεί δουλειά για να κλείσει τις πληγές και επανακτήσει τη συλλογική και κοινωνική αναγνωρισιμότητα, αποδοχή και σεβασμό. Η αγορά για ένα διάστημα θα ναι Βαβυλωνία, ένα μπάχαλο, ένας αχταρμάς.

Πράγματι θα ναι πεδίο βολής για έξαλλες νεοφιλελεύθερες βολές.

Η αγορά όμως των πολλών μικρών, ο σύλλογος των μελών και συναδέλφων και όχι των απλά εγγεγραμμένων μπορεί και αν το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου το αποφασίσει να αναποδογυρίσει το τραπέζι.

Για ερωτήματα όπως:

Γιατί; διάσπαση και διχόνοια μαζί με άλλα που προλογικά μνημόνευσα σχετικά με διασπάσεις, προσωπικά, ενότητα παρελθόν κλπ.

Η άποψη μου είναι: Η ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε μπορεί να υπάρξει με χειραγωγήσεις πολύ δεν περισσότερο με συστέγαση διαφορετικών εντελώς απόψεων, συμφερόντων, στοχεύσεων και επιδιώξεων.

Ο πλέον αφελής μπορεί εύκολα να κατανοήσει ότι δεν γίνεται να ναι στον ίδιο σύλλογο το μικρό μαγαζί με την υπεραγορά

Όπως δεν γίνεται να ναι αντάμα 

Ο εργάτης με το βιομήχανο 

Ο καπνεργάτης με τον καπνοβιομήχανο 

Ο οικοδόμος με το καρτέλ τον εθνικών εργολάβων κλπ.

Καμία διάσπαση και τίποτε αρνητικό δεν βλέπω από αυτή την εξέλιξη εκτός από το γεγονός ότι οι 5 του Δ.Σ. των 2 συνδυασμών(Ε.Σ.Κ- Α.Σ.Ε ) άφησαν χώρο και χρόνο να λαφυραγωγεί το σύλλογο οι μεγαλοεργοδοτική και νεοφιλελεύθερη φράξια και δεν ήταν δική τους πρωτοβουλία να καθαρίσουν το τελάρο από τα σάπια.

Ισχυρίζομαι και επιμένω ότι το δώρο που τους έκαναν η φευγάτοι αγγίζει τα όρια της χρυσής χορηγίας.

Εκτός και αν το νέο Δ.Σ.  συμπεριφερθεί αυτοκτονικά και στο όνομα δήθεν του ήπιου  κλίματος και της συναίνεσης ζεστάνει ξανά φίδια στον κόρφο του που άλλα θα προτάσσουν την ατομικότητα σε βάρος της συλλογικότητας και άλλα θα δηλητηριάζουν ότι δεν είναι πίσω από την ουρά τους.

Το νέο Δ.Σ. θα βρεθεί μπροστά σε ένα ιστορικό συλλογικό πρόσταγμα, ευθύνη και χρέος. Συλλογικό μεν αλλά και με ορατές ατομικές ευθύνες των μελών του για: το καταπού; πώς;  και γιατί; θέλει το καθένα μέλος να πάει το καράβι.

Το νέο Δ.Σ. δεν θα κριθεί ικανό η ανάξιο από όσα θα γράφει και θα λέει 

αλλά 

Αν αυτά που λέει, συμφωνούν τα μέλη, τα ‘χει μαζί του συζητήσει και συναποφασίσει 

ΚΑΙ

Αν -κυρίως αυτό- χωρίς φληναφήματα πασχίσει, αφιερωθεί και αγωνιστεί να μετουσιώσει, σε πράξη το πρέπει, για το μικρό μαγαζί 

κόντρα και ενάντια

στη λερναία Ύδρα του έξαλλου νεοφιλελεύθερου ολετήρα 

Και

Δυστυχώς ή ευτυχώς εδώ δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για διγλωσσίες και τακτικισμούς.

Ή με το σύλλογο ή με τις φράξιες.

Τέλεια και παύλα.

Υ.Γ. Όποιος την ψήφο διεκδικεί -καλό είναι επίσης- αμέσως να ξεχάσει αν κάτι καλό έπραξε και να μην ησυχάζει ποτέ για το τι έπρεπε, πρέπει και τι για αυτό δεν έκανε