Γιώργος Τζωρτζόπουλος

Στις μέρες μας πεμπτοφαλαγγιτισμό αφενός και πεμπτοφαλαγγίτες αφετέρου θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει την υπονόμευση, προπαγάνδα και δράση και στο εσωτερικό μιας συλλογικότητας τη συγκρότηση, λειτουργία και δούρεια παρεμβατική δραστηριότητα ομάδας προσώπων που επιθυμούν και μεθοδεύουν την αποδόμησή της, τη συρρίκνωσή της, τη διάσπασή της και τον αφανισμό της. Στον Εμπορικό Σύλλογο Αγρινίου και στο παρελθόν και όχι μια φορά επιχειρήθηκε να συγκροτηθεί και να δράσει 5η φάλαγγα. Σπάσαν τα μούτρα τους, μπροστινοί, πολιτικοοικονομικοί χορηγοί, προπαγανδιστικοί μηχανισμοί και σύσσωμος ο συρφετός του μαύρου μετώπου τους. Σπάσαν τα μούτρα τους γιατί βρήκαν απέναντί τους τις συλλογικές καταστατικές φάλαγγες των μελών του συλλόγου. Επιστρέφοντας όμως στο σήμερα, σε σχέση με τον Εμπορικό σύλλογο Αγρινίου, τα μέλη του και σε απόλυτη συνάρτηση με την Αρμαγεδωνική επίθεση που θα δεχτούν σύντομα, με κεφαλή πολιορκητικού κριού το παρασυλλογικό μόρφωμα που κυοφορούσαν, αποτελεί επιτακτικό καθήκον

Εμείς που υπογράφουμε, μόνοι και αποκλειστικοί αποδέκτες της πρότασης του Πάνου , ομόφωνα την αποδεχτήκαμε και καθολικά ανταποκριθήκαμε. Εμείς που υπογράφουμε, συνταξιούχοι έμποροι, παλαιά μέλη του Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου Ο ΕΡΜΗΣ – 1911, για την πρώτη αυτή συνάντηση πληρούσαμε τα παρακάτω κριτήρια: Να είμαστε συνταξιούχοι, να έχουμε όλοι συνυπάρξει και συμπορευτεί σαν μέλη  Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου, σαν μέλη αυξημένης ευθύνης σε Προεδρεία του, σαν Αντιπρόσωποί του στην Ομοσπονδία, σαν μέλη Διοικητικού Συμβουλίου και Προεδρείων της Ομοσπονδίας, σαν Αντιπρόσωποι του Συλλόγου  μέσω της Ομοσπονδίας στην Συνομοσπονδία, κλπ. Δεχόμενοι την πρόταση, δεχτήκαμε και τη συλλογιστική της που έλεγε: συνταξιούχοι μεν αλλά ούτε κοινωνικά ούτε στην αγορά αόρατοι. Συνταξιούχοι μεν αλλά καθόλου ξεχασιάρηδες για τις ατελείωτες ώρες, μέρες, νύχτες, εξαντλητικούς διαλόγους, αντιπαραθέσεις, στράτευση στις αποφάσεις, πολιτικές και συνδικαλιστικές συγκρούσεις, συγκεντρώσεις, πορείες, καταλήψεις,

Και στο συνδικαλιστικό χώρο των μικρεμπόρων - κυρίως σε αυτόν - και δυστυχώς  πλειοψηφικά υπάρχουν «οι εξωστρεφείς».  Υπάρχουν: από αυτούς άλλοι σαν χαλίφηδες και άλλοι σαν αυλικοί. Για την επιβολή, κυριαρχία και μακροημέρευση, καθαρής και συγκεκριμένης ιδεολογικοπολιτικής στόχευσης για την οργάνωση της κοινωνίας, τους επιβήτορες και τα υποζύγια. Υπάρχουν στα πλαίσια των παραπάνω ατομικές μωροφιλοδοξίες, Ναπολεόντειοι οραματισμοί, υπερφίαλοι αυτοθαυμασμοί και εγωκεντρικά καβαλικέματα καλαμιών που θα αποτελούσε τεράστιο, ολέθριο λάθος να ασχοληθεί και επικεντρωθεί κάποιος με αυτόν ή αυτούς, γιατί ασχολούμενος με το θάμνο θα χανε το δάσος. Ας επιστρέψουμε όμως στο τι πραγματικά κρύβεται πίσω από την εύηχη λέξη εξωστρέφεια με την οποία αυτοχαρακτηρίζονται και ευαγγελίζονται, και η οποία δεν είναι τίποτε λιγότερο από το προσωπείο για τον αχαλίνωτο νεοφιλελευθερισμό και τη θεοποίηση της ατομικότητας. Για τούτο όλους αυτούς θα τους βλέπει κάποιος: -  Να αβαντάρουν την αυτορρύθμιση της αγοράς