Αυτό φοβούνται
Στη διαχρονική σκυταλοδρομία επιβολής και επέκτασης του εργασιακού αρμαγεδώνα που χαλκεύουν οι κυβερνητικές πλειοψηφίες - όλες μα όλες και χωρίς εξαίρεση - για πάρα πολλά χρόνια τώρα, είναι γεγονός δυστυχώς ότι δεν βρήκαν τις αντιστάσεις και τις αντιδράσεις, που θα ακύρωναν τις προθέσεις τους και θα απέτρεπαν τους σχεδιασμούς τους.
Σε αυτή τη διαδρομή της εργασιακής βαρβαρότητας και του μεσαιωνισμού για τους εργαζόμενους, ενδιάμεσος αλλά όχι τελικός σταθμός ήταν και ο νέος νόμος της κυβέρνησης του 41% που καλπονοθευτικά έχει βοναπαρτικές εξουσίες στο κοινοβούλιο για άλλον έναν έξαλλο και ανθρωποκτόνο νόμο ενάντια στον εργαζόμενο προς όφελος του εκμεταλλευτή του.
Και το έκανε πράξη στις 21/10 2023 με το νέο εργασιακό έκτρωμα της.
Ηταν επίσης βέβαιο ότι η απεργία τμήματος των εργαζομένων και οι αντίστοιχες συγκεντρώσεις δεν θα μπορούσαν να αποτρέψουν την ψήφιση του νέου νόμου.
Μακριά από μένα κάθε σκέψη που οδηγεί στη μοιρολατρία και την αδράνεια παραμένω φανατικά στην άποψη ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος αλλά και υπερασπιστής της αντίληψης ότι οι αγώνες πρέπει να είναι καθημερινοί και όχι αποσπασματικοί.
Το ερέθισμα για αυτό το πρόχειρο σημείωμα μου το έδωσε η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου σχετικά με την απεργία που κατά τη γνώμη μου αποτελεί την απόλυτη ομολογία για το τι φοβούνται όλοι αυτοί.
Δήλωσε λοιπόν επικριτικά ο Μαρινάκης:
Αυτή ακριβώς είναι η ουσία και δεν θέλουν αντιδράσεις και θέλουν τη μπακλαβαδοποίηση των κινητοποιήσεων.
Αυτός είναι και ο δρόμος όμως για να ξεμπηχτούν από τις ηγεσίες οι συμβιβασμένοι συνδικαλιστές και όλοι αυτοί οι νόμοι να μην παραμένουν έστω και στα χαρτιά αλλά να καούν και αυτοί και τα χαρτιά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου