Για τον Θανάση Αλεξάκη

Η οικογένεια του, οι συγγενείς, οι φίλοι και οι σύντροφοι του με βαθιά θλίψη αποχωρίστηκαν το Θανάση.

Ενας χωρισμός αιφνίδιος που καθιστά το γεγονός πιο οδυνηρό και απαιτεί πιο πολύ κουράγιο η διαχείριση του.

Το ξάφνιασμα  και η λύπη επίσης διαπέρασε και αποτυπώθηκε στα σχόλια και τις αντιδράσεις των πολλών που τον γνώριζαν λιγότερο ή περισσότερο και των πάρα πολλών που τον είχαν ακουστά.

Δεν είναι στις προθέσεις μου και δεν έχω και δικαίωμα να γράψω τη βιογραφία του να εξάρω πτυχές του βίου του που ωραία και ανθρώπινα τα τόνισαν πάρα πολλοί με τη γνωστοποίηση του θανάτου του.

Είναι χρέος μου όμως να πω το δικό μου αντίο στο Θανάση Αλεξάκη που η μεταξύ μας σχέση από την πρώτη συνάντησή μας και μετά, διαμορφώθηκε και στέριωσε για δεκαετίες μέχρι και ανήμερα του θανατηφόρου οργανικού του περιστατικού.

Μία σχέση που η ταύτιση των απόψεων ή και όχι, όπως και οι συμπορεύσεις είχαν συνδικαλιστικά, κοινωνικά, αυτοδιοικητικά και πολιτικά ένα στόχο να γυρίσει ο τροχός για να συντριβεί το σύστημα και οι ήφαιστοι των κοινωνικών αρμαγεδδώνων όπως επίσης ιστορικά να κρατηθούν ψηλά οι σημαίες:

√ Της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης 

√ Του απελευθερωτή της Ελλάδας του λαϊκού στρατού της/ του ΕΛΑΣ

√ Του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ: 

→ Οι εκτελεσμένοι στην Αγία Τριάδα στο Αγρίνιο, στο Χαϊδάρι, στην Καισαριανή και από άκρη σε άκρη στην Ελλάδα

→ οι κρεμασμένοι στις πόλεις και τα χωριά της πατρίδας μας

→ τα μπουντρούμια, τα κάτεργα, οι φυλακές, τα ξερονήσια του θανάτου, τα βασανιστήρια, οι άταφοι νεκροί

→ οι δοσίλογοι, οι χίτες, οι ταγματασφαλίτες, οι γερμανοτσολιάδες, οι μαυραγορίτες.

→ οι σύγχρονοι παραχαράκτες της αλήθειας, οι χαλκευτές αναμνήσεων και γεγονότων και οι σημερινοί τάχατες αντικειμενικοί και ουδέτεροι που θέλουν λήθη αλλά παπαγαλίζουν την αστική παραπληροφόρηση.

Ο θανάσης Αλεξάκης βρέθηκε στη σωστή πλευρά της ιστορίας σαν μαχητής και αγωνιστής για του λαού το δίκιο και πανανθρώπινα ιδανικά.

Κομμουνιστής, μέλος και στέλεχος του Κ.Κ.Ε. με εργαλείο την τσιμπίδα του υδραυλικού για να ζήσει η οικογένεια και το μαρξισμό - λενινισμό για τους κοινωνικούς, δημοκρατικούς, λαϊκούς αγώνες άφησε πατημασιά προς μίμηση.

Για τούτο και δεν πρέπει κανένας να ξεχνά ποτέ από τους ΕΒΕ, τους αυτοδιοικητικούς, τους πολιτικούς, τους κομματικούς κλπ. ότι τα δέντρα ριζοβολούν, ψηλώνουν και ζουν μόνο με τέτοιο λίπασμα και νερό.