Πριν 16 χρόνια για το Ασφαλιστικό

Το Νοεμβρη του 2007 πραγματοποιήθηκε η παρακάτω μονοθεματική ομιλία σε σύσκεψη στελεχών της ομοσπονδίας μας ΟΕΣΒΔΕΝ (Δ.Σ. ΟΕΣΒΔΕΝ - εκπρόσωποι συλλόγων μελών της - αντιπρόσωποι συλλόγων μέλη της Γ.Σ. της) για της παρουσία μας στις πόλεις της Β/Δ Ελλάδας στην απεργία του επόμενου μήνα 12/12/2007

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

ΕΡΩΤΗΣΗ:  Το επίδομα βοήθειας στους απόρους για το πετρέλαιο που έχετε τάξει πότε θα δοθεί;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μα  έχει δοθεί ήδη. Τόσες φορολογικές ελαφρύνσεις έγιναν, από τις οποίες, είναι μεγαλύτερο το όφελος από το επίδομα!!!!!!! Θέλετε και επίδομα τώρα;

ΕΡΩΤΗΣΗ ΒΟΥ:  Για το Ασφαλιστικό τι έχετε να πείτε; Θα αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μα τώρα είμαστε σοβαροί; Για πια όρια λέτε; Αντί να κάνουνε το σταυρό τους οι εργαζόμενοι να είναι καλά και ας δουλεύουν και μέχρι τα εβδομήντα και εβδομηνταπέντε, κάθονται και μιλάνε; 

Μαργαρίτης Τζίμας, Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης.

Υπουργός Μακεδονίας Θράκης.

Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι δεν θέλουμε τα χρήματα των νέων συναδέλφων μας, των νέων ασφαλισμένων. Τα δικά μας θέλουμε αυτά που επί δεκαετίες εκμεταλλεύονταν. 

Τι είναι άραγε η Κοινωνική Ασφάλιση:

Τεχνοκρατικό ζήτημα, θέμα ρουτίνας, κομματική πρωτοβουλία 

ή 

Κορυφαία κατάκτηση του ανθρώπου, του Έλληνα και της Ελληνίδας.

Αλήθεια;; Πως προέκυψε;;

Παραχωρήθηκε από κάποιους ή κατακτήθηκε 

Πόντο – πόντο με σκληρούς αγώνες, θυσίες και στερήσεις.

Αποτελεί: Ναι ή Όχι;;

√  Προσδοκία μετά το σκληρό αγώνα της παραγωγικής δράσης.

√  Αποκούμπι στην ανημπορία.

√  Κοινωνική ασφάλεια σύμφωνα με τις ανάγκες καθενός.

√  Ασπίδα προστασίας για την παιδική ηλικία, τη μητρότητα, τα άτομα με ειδικές ανάγκες.

Τα σημερινά επίπεδα παροχών πως τα κρίνουμε;

Δεν είναι ούτε καν τα στοιχειώδη για τις ανάγκες μας.

Δεν προσεγγίζουν την συνεισφορά μας.

Δεν διασφαλίζουν αξιοπρεπή πορεία προς το θάνατο, αλλά το αντίθετο: 

Στέρηση, φτώχεια, εξαθλίωση.

√  Ποιος ζει με τη σύνταξη;

√ Σκοτώστε το γερασμένο άλογο.

Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό:

Ποιος:

Είχε – έχει υπό ασφυκτικό έλεγχο τους ασφαλιστικούς οργανισμούς. 

Διόριζε – διορίζει τις διοικήσεις.

Διαχειρίζονταν – διαχειρίζεται τα χρήματα των ασφαλισμένων.

Ασελγούσε – ασελγεί στα περιουσιακά τους στοιχεία.

Τα ξεζούμισε στο χρηματιστήριο.

Ρουσφετολογεί με το προσωπικό τους.

Διαγράφει τα χρέη των μεγαλοοφειλετών.

Τα υποχρέωνε να κατατεθούν άτοκα και να δανείζονται τοκογλυφικά.

Τις με πολλές στερήσεις ιδρωμένες μηνιαίες εισφορές τις χάριζε στους μεγαλοβιομηχάνους.

Αντί να αποδίδει αυτά που χρωστά από τον κοινωνικό πόρο κλέβει και τα υπόλοιπα.

Κοντολογίς ποιος μας κλέβει, μας βιάζει, μας εξαθλιώνει και ταυτόχρονα μας ζητά τα ρέστα και ευθύνες.

Εκεί που μας χρωστάγανε  μας παίρνουν και το Βόδι.

Υπάρχει ένα θέμα που θα’ θελα να κουβεντιάσουμε μετά.

Δηλαδή πως γίνεται όχι μόνο να ανεχόμαστε, αλλά να τιμούμε, να ψηφίζουμε και να επιβραβεύουμε πρόσωπα και πολιτικές που μας φορτώνουν δεινά αδιέξοδα και μας μαυρίζουν τη ζωή.

Πως γίνεται να λέμε μπράβο σε κάποιον που μας κατακλέβει μια ζωή, όταν στην καθημερινότητά μας για το 1.000.000 στο και βάλε αδικίας θα του το κλείναμε το σπίτι του υπεύθυνου.

Ξεκίνησαν   ψιθυριστά   και   ανεβάζοντας   τόνους   φτάσανε   στα   ξεφωνητά Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, Γραμματείς, Παπαγαλάκια και διάφοροι «Σοφοί» παλαιότερα και σύγχρονα π.χ. Ονόματα Αρχιερέων διορισμένων Επιτροπών: Παυλόπουλος, Φακιολας, Σπράους, Αναλυτής 

ότι: 

Καταρρέει το σύστημα, φαλίρισαν τα ταμεία.   

Δηλαδή εννοούν έμμεσα ότι: 

Χρεοκόπησε η κοινωνική ασφάλιση, η αλληλεγγύη, η συνοχή του κοινωνικού ιστού, κοντολογίς ο Δημόσιος χαρακτήρας.

Και σαν σοφοί και θαυματοποιοί βγάζοντας λαγό από το καπέλο, προτείνουν τη διέξοδο:

Μεγαλώστε την εισφορά.

Μειώστε τη σύνταξη.

Δουλέψτε περισσότερο.

Κάντε και πρόσθετη ιδιωτική ασφάλιση.

Φτιάξτε επαγγελματικό ιδιωτικό ταμείο και αναθέστε την διαχείριση σε «ειδικούς» 

Δηλ. επενδύστε χρηματιστηριακά.    

Η ρύθμιση που προωθούν είναι το περιβόητο σύστημα των τριών πυλώνων δηλαδή:

Α)  Πολύ   μικρή κύρια σύνταξη κι αυτό έχει άμεση σχέση με τη θέση της Κυβέρνησης για την «εθνική σύνταξη», που θα κινείται στα όρια της φτώχειαςτα οποία σήμερα προσδιορίζονται με τα επίσημα στοιχεία στα 470-500 ευρώ το μήνα.

Β) Επικουρική που θα στηρίζεται στα επαγγελματικά ταμεία.

Γ) Ασφάλιση σε ιδιωτικές εταιρείες.   

Τα τελευταία 3½ χρόνια δυνατά, την προεκλογική περίοδο έντονα, την μετεκλογική (και λόγο Προέδρου ΠΑΣΟΚ) εντονότατα, ακούμε, βλέπουμε, διαβάζουμε να μιλάνε Πρωθυπουργοί, Υπουργοί κ.λ.π. για μεγάλα συμφέροντα, μεγάλο κεφάλαιο, την συμφωνία του Μάαστριχ, την συνθήκη Λισσαβόνας, δεσμεύσεις, διαπλοκές, εξαρτήσεις, κατευθύνσεις. Ακούμε, βλέπουμε, διαβάζουμε για πολυεθνικό κεφάλαιο, μεγαλοκαρχαρίες και τελειωμό δεν έχει.

Τα ακούμε, τα βλέπουμε, τα διαβάζουμε να τα επικαλούνται ποιοι;

Να τα λένε.

Να τα δείχνουν.

Να τα γράφουν.

Οι Ραδιοφωνικοί Σταθμοί όπως: ΣΚΑΪ – 9.84 – ΕΡΑ 

Τα Τηλεοπτικά Κανάλια όπως: όλα ανεξαιρέτως. 

Τα έντυπα όπως: Ναυτεμπορική – Αγγελιοφόρος – Ημερησία – Κέρδος και αντίστοιχα πολιτικής.

Εμείς λοιπόν λέμε ότι:

Ανεξάρτητα από τους λόγους και τα κίνητρα που υποχρεώνονται να ομολογούν αλήθειες, ελπίζοντας βέβαια ότι αύριο με άλλες εγκεφαλικές πλύσεις οι αλήθειες θα ξεχαστούν.

Αλήθεια είναι ότι:       

Οι νόμοι και τα διατάγματα των κυβερνήσεων υπηρετούν με συνέπεια τη στρατηγική κατεδάφισης του ασφαλιστικού μας συστήματος σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. 

Οι  μεγάλες  ανατροπές στο ασφαλιστικό μας σύστημα ξεκίνησαν το 1990  -1993, ταυτόχρονα με την υπογραφή της Συμφωνίας του Μάαστριχ και τις τέσσερις «ελευθερίες», που έδιναν και δίνουν μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική δύναμη στο μεγάλο κεφάλαιο. Να γιατί είμαστε πολέμιοι της συνθήκης του Μάαστριχ και ασκούμε οξεία κριτική στα κόμματα που την ψήφισαν. Γιατί από τότε άρχισαν να ξεφυτρώνουν παντού τα πολυκαταστήματα, να γιγαντώνουν οι μεγαλοεισαγωγείς, οι μεγαλοκατασκευαστές, το Τραπεζικό κεφάλαιο. 

Βέβαια αυτή η επίθεση δεν περιορίζεται μόνο στο ασφαλιστικό μας σύστημα, αγκαλιάζει όλους τους τομείς της κοινωνίας, εντάσσεται στις  λεγόμενες μεταρρυθμίσεις. Σκοπό έχουν να επιταχύνουν   τη   συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της παραγωγής και του χρήματος σε ακόμη πιο λίγα χέρια, εξασφαλίζοντας ακόμη μεγαλύτερα κέρδη στο όνομα της επιχειρηματικότητας και του ανταγωνισμού. 

Η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, η μείωση σταδιακά του συντελεστή φορολόγησης των κερδών των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων από 45% στο 25%, οι αναπτυξιακοί νόμοι για δήθεν επενδύσεις, η διευκόλυνση στους οικονομικά πανίσχυρους με την παράλληλη τσιμεντοποίηση μεγάλων εκτάσεων, η αντεργατική νομοθεσία με την μερική απασχόληση, την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, η επιδίωξη των μεγάλων επιχειρήσεων να καταργήσουν την Κυριακάτικη αργία, η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα είναι κάποιες από τις λεγόμενες μεταρρυθμίσεις.  

Και μην ξεχνάμε παράλληλα με όλα αυτά τη ληστρική Δημοτική και κρατική φορολογία, τη μείωση της δουλειάς και του εισοδήματός μας, τον αποκλεισμό μας από κάθε χρηματοδότηση, ας λένε ψέματα οι κυβερνώντες ότι κάθε τόσο και λίγο χρηματοδοτούν   τους   μικρούς ΕΒΕ. Να πούμε για την έλλειψη Επαγγελματικής στέγης και βιοτεχνικών πάρκων, για τα υψηλά ασφάλιστρα, για την εμπορευματοποίηση της υγείας και της παιδείας, τη μείωση των κρατικών δαπανών και άλλα.   

Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής η κατεδάφιση του ασφαλιστικού μας συστήματος αποτελεί φυσικό επακόλουθο. Όχι όμως για εμάς φυσικό φαινόμενο.  

Η τότε κυβέρνηση, πριν 17 χρόνια περίοδος   1990 – 1993, ξεκίνησε με τους αντιασφαλιστικούς νόμους (Σιούφα), το ξήλωμα του Ασφαλιστικού μας συστήματος: 

Συγκεκριμένα:

• Διαχωρισμός ασφαλισμένων πριν και  μετά το 1993.

• Για τους μετά το 1993 αύξηση ορίων 35ετία και 65 αντί 60 χρόνια.

• Αύξηση των εισφορών μέσω της Αναγκαστικής Αλλαγής Κατηγορίας. 

Στους εργαζομένους:

• Μέσα σε     15 χρόνια εφαρμογής αυτών των αλλαγών κατόρθωσαν το 72%των συντάξεων του ΙΚΑ, που ήταν πάνω από το μέσο όρο του ΙΚΑ, να τορίξουν στο 28%. 

• Μειώθηκαν   οι   Συντάξεις,   γιατί   αποσυνδέθηκαν   από   το   βασικό   τουανειδίκευτου εργάτη. ΄Ετσι σήμερα η πλειοψηφία των συνταξιούχων παίρνεισύνταξη κάτω από 500€ το μήνα.

• Αύξησε   τα   όρια   ηλικίας   κατά   5   χρόνια.

• Αύξησε   στο   πολλαπλάσιο   τις   ασφαλιστικές   εισφορές.

• Η θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος από τις 4.050 ημέρες εργασίας ανέβηκε στις 4.500.

• Χτύπησε   τα   δικαιώματα,   ιδιαίτερα   των   νέων   ασφαλισμένων   πουπληρώνουν   πολλά   και  θα πάρουν μικρότερη   σύνταξη.

θα ρωτούσε κάποιος:

Γιατί άραγε μας ενδιαφέρουν οι εργαζόμενοι, τι μας νοιάζει

ΞΕΝΟΣ ΠΟΝΟΣ ΜΑΚΡΙΝΟΣ ΒΡΟΝΤΟΣ

Εξηγούμε ότι μας νοιάζει γιατί: (ποιοι μας κρατάνε ανοιχτά τα μαγαζιά) 

Τι δουλειά θα κάνει το παιδί μας αύριο.

Τι δουλειά κάνανε πολλοί από εμάς πριν.

Τι έκανε η επόμενη Κυβέρνηση.

Η επόμενη κυβέρνηση, ενώ διακήρυττε ότι θα καταργήσει τους Αντιασφαλιστικούς νόμους, τους διατήρησε και πρόσθεσε και άλλους. 

• Άνοιξε το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισηςμε τη δημιουργία των Επαγγελματικών Ταμείων (με σύμφωνη γνώμη και της ΕΣΕΕ)

• Ψήφισε το Ν. 2676/99 για την ενοποίηση των τριών Ταμείων. 

• Προετοίμασε το Π.Δ.258/05 που υλοποιεί η σημερινή Κυβέρνηση. Το τι κάνει το Π.Δ. είναι γνωστό ή μήπως δεν είναι;

→ Αυξάνει τις εισφορές έως 42%, προσθέτοντας 5 νέες ασφαλιστικές κλάσεις.

→ Μειώνει τις συντάξεις έως και 30%.

→ Συνεχίζει την απαράδεκτα χαμηλή χρηματοδότηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 41% προ εικοσαετίας έπεσε στο φετινό 10,2% το όποίο και δεν αποδίδει. 

Μετά τις αντιδράσεις Πανελλαδική Συντονιστική πάγωσε την εφαρμογή του. (Θέμα Τσιτουρίδη). 

Όμως η κυβέρνηση με αυτό τον ελιγμό που έχει προσωρινό χαρακτήρα προσπαθεί να πνίξει την αγανάκτηση, να εξαπατήσει το Συνδικαλιστικό κίνημα.

1. Άφησε απείραχτο το Π.Δ. 258/2005 έτοιμο για χρήση ανά πάσα στιγμή.

2. Η ρύθμιση εξαιρεί τους μετά ΄93 ασφαλισμένους, ρίχνοντάς τους στον«Καιάδα»   και   διαιωνίζοντας   το   διαχωρισμό   παλαιών   και   νέωνασφαλισμένων, ανάλυση 30% σήμερα και 50% σε 5 χρόνια.  

Ο διαχωρισμός μπακλαβάς  αποδυνάμωση κομμάτι  κομμάτι κ.λ.π.

Γνωρίζουν όμως ταυτόχρονα πολύ καλά ότι ο ασφαλιστικός μας οργανισμός, εξαιτίας της ασκούμενης πολιτικής δεν ικανοποιεί τις στοιχειώδης ανάγκεςτ ων ασφαλισμένων αφού, στα υπάρχοντα τεράστια ελλείμματα προστίθονται και νέα.

Είναι   χαρακτηριστικό ότι για το 2007 ο προϋπολογισμός του ΟΑΕΕ είναι ελλειμματικός κατά 59.000.000€.

Πρόσφατες εξελίξεις. Εκποίηση περιουσίας ΟΑΕΕ.

A. Μετοχές αξίας 42.441.000€ για πληρωμή συντάξεων.

B. Λίγους μήνες πριν, σπάσιμο δεσμεύσεων ομολόγων με μεγάλη ζημιά. 

Για το επίδομα αδείας.

Σήμερα το ταμείο δε μπορεί να πληρώσει τους μισθούς του Ιανουαρίου και θαχρειαστεί να προχωρήσει για Τρίτη φορά σε εκποίηση περιουσιακών στοιχείων.

Παράλληλα το κράτος δεν αποδίδει τα ωφελούμενα.

Το κράτος χρωστάει 750 εκατομμύρια ευρώ από την ενοποίηση των ταμείων. Ο δε κλάδος της υγείας έχει ανάγκη αύξησης της χρηματοδότησης κατά 40%. (Αναγκαιότητα διαχωρισμού Ασφάλισης – Υγείας – Πρόνοιας.  Υγεία – Πρόνοια αναλαμβάνει  κράτος). - Δηλαδή εξήγηση  τι εννοούμε  - Και  ας μην πούμε συνάδελφοι, εκτός των παραπάνω, ότι η γενικότερη πολιτική οδηγεί στην αριθμητική μείωση των ΕΒΕ δηλαδή, στη χειροτέρευση της σχέσης εργαζόμενοι – συνταξιούχοι.

Ρόλος →  επιπτώσεις  πολυκαταστημάτων κ.λ.π.

Για   ποιες   παχυλές   συντάξεις μας   μιλάνε;  

Αντίθετα οι σημερινές συντάξεις πείνας , αύριο θα γίνουν βοηθήματα, αφού: 

Σημερινές συντάξεις ποσοστά.

Σύνταξη κάτω των 500,00€

ΤΕΒΕ: 57% - ΤΣΑ: 93% - ΤΑΕ: 46%

Στοιχεία μη αμφισβητούμενα 

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ: 3/12/2006

Σας είπα πριν ότι: 

Με το νέο κανονισμό του Ταμείου προστίθονται 5 επιπλέον ασφαλιστικές κλάσεις σε παλιούς και νέους ασφαλισμένους και αυξάνει τις εισφορές όλων των ασφαλισμένων μέχρι και 42%. Το ποσό αυτό θα ανέβει ακόμη πιο πολύ ανσυνυπολογιστεί   και   η   αύξηση   στον   τομέα   υγείας.  Η   αύξηση   των ασφαλιστικών εισφορών θα είναι λόγος κλεισίματος πολλών μαγαζιών.

Ένα άλλο παράδειγμα:

Σχέση κατώτερης εισφοράς με κατώτερη σύνταξη.

                    Εισφορά                Σύνταξη

1976      305 δρχ    0.89€          2.063 δρχ   6.05€

2007      191.71€                       386,00 €

Οι σχέσεις 1976  1 προς 6                 

2007   1 προς 2

Ιδιωτικοποιεί παραπέρα τις υπηρεσίες υγείας και επιβαρύνει το Ταμείο με ακριβότερη και χαμηλότερου επιπέδου υγειονομική και φαρμακευτική περίθαλψη.

Ειδικότερα κάποια στοιχεία: 

Ενώ παραμένουν κλειστές περίπου 150 ΜΕΘ λόγω έλλειψης προσωπικού, την ίδια στιγμή χρησιμοιποιείται η ενοικίαση από τα ασφαλιστικά ταμεία κρεβατιών ΜΕΘ σε ιδιωτικές μονάδες Υγείας.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ευθύνονται για την αύξηση των ιδιωτικών δαπανών Υγείας.

Το διάστημα 1989-2004 οι ιδιωτικές δαπάνες από 42,6% έφτασαν στο 46,1% και το 2006 έφτασαν στο 48,5 του συνόλου των δαπανών για την Yγεία. Με την αναθεώρηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) ανήλθαν στο 57,2%.

Το 1999 τα έσοδα των δημοσίων νοσοκομείων προέρχονταν σε ποσοστό 75,98% από τα νοσήλια και σε ποσοστό 8,19% από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το 2006 τα έσοδα από τα νοσήλια έφτασαν στο 82,13% και η κρατική χρηματοδότηση μειώθηκε στο 3,5%.

Ο τζίρος των ιδιωτικών επιχειρήσεων την περίοδο 1997-2004 αυξήθηκε κατά 134% και η ανοδική πορεία συνεχίστηκε και το 2005 με αύξηση του τζίρου κατά 12,2%.

Η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου προχωράει με συγχωνεύσεις και εξαγορές. Τα δίκτυα της «Marfin» («Υγεία», «Μητέρα» κ.α.), «Euromedica» και «Ιατρικού Κέντρου» επεκτείνονται, επενδύουν δις, ευρώ.

Το 2004 οι 20 μεγαλύτερες επιχειρήσεις κατείχαν το 58% των κερδών του κλάδου και το ποσοστό έφτασε στο 66% το 2005.

• Με νόμο της μιας Κυβέρνησης το 20% των αποθεματικών παίζονται στο χρηματιστήριο. Η άλλη κυβέρνηση το  αύξησε στο 23%. Να υπενθυμίσουμε ότι τα αποθεματικά των ταμείων από το 1950 - 1970 με αναγκαστικό νόμο κατατίθονταν στις Τράπεζες άτοκα. Την ίδια στιγμή τα Ταμεία δανείζονταν με υπέρογκους τόκους.

Κυρίες και κύριοι.

Η παρουσία σήμερα εκπροσώπου της Ομοσπονδίας εδώ αποτελεί και κάλεσμα προς εσάς για να: 

Διαδηλώσουμε για να διαφυλάξουμε τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα. Διαδηλώνουμε διεκδικώντας σύνταξη που θα επιτρέπει να ζήσουμε με αξιοπρέπεια στο τέλος της ζωής μας. 

Είμαστε εδώ για να απαιτήσουμε αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους. Με τον αγώνα μας στέλνουμε μήνυμα στην κυβέρνηση και στην αξιωματική αντιπολίτευση, ότι είμαστε αντίθετοι με την ασκούμενη αντιασφαλιστική και αντιλαϊκή πολιτική, που καταδικάζει τους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ και τα άλλα λαϊκά στρώματα στη φτώχεια. 

Τους λέμε ότι διαθέτουμε υπομονή και αποφασιστικότητα, ότι θα συνεχίσουμε τους Αγώνες μας, μέχρι να αποσυρθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι και τα Διατάγματα, μέχρι να βελτιώσουμε τη ζωή μας και να εξασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών  μας.

Γνωρίζουμε ότι στο ασφαλιστικό εμπλέκονται πολύ μεγάλα συμφέροντα, διακινούνται πολλά δις. Από τη μια το μεγάλο κεφάλαιο, οι φαρμακοβιομήχανοι, ιδιωτικές κλινικές, διαγνωστικά κέντρα, ασφαλιστικές εταιρείες, όλοι όσοι από την κατεδάφιση του ασφαλιστικού μας συστήματος επιδιώκουν αύξηση των κερδών τους. 

Από την άλλη το μέτωπο που συγκροτούν οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί ΕΒΕ, η εργατική τάξη, η φτωχή και μεσαία αγροτιά. Δυο διαφορετικοί κόσμοι. Δυο διαμετρικά αντίθετες πολιτικές. Η πολιτική της επιχειρηματικότητας και του Ανταγωνισμού, συγκρούεται με το δικαίωμα στην ασφάλιση και την υγεία, με το δικαίωμα στη ζωή. 

Οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού μας κινήματος ακολουθούν το δρόμο της συναίνεσης. Κάνουν διάλογο με την κυβέρνηση όχι για το πόσα θα κατακτήσουμε, αλλά για το πόσα θα χάσουμε. 

Γιατί λέμε όχι στον λεγόμενο διάλογο.

Λέμε όχι και δεν πάμε γιατί θέτουν σαν όρους:

Να διαπραγματευτούμε το πόσο θα ασελγούν στα κεκτημένα μας.

Να αποδεχτούμε σαν αφετηρία τη μηδενική Γραμμή στα δικαιώματά μας.

Να εκχωρηθούμε στις προθέσεις τους.

Να συγκαλύψουμε τις μεθοδεύσεις τους.

Να παραγράψουμε ενόχους και εγκλήματα.

Να συνενοχήσουμε  στους σχεδιασμούς τους.

Να ξεχάσουμε ποιους εκπροσωπούμε.

Να ευνουχιστούμε συνδικαλιστικά. 

Ποτέ και πουθενά στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν κατακτήθηκε το παραμικρό αίτημα, οργανώνοντας συζητήσεις σε πολυτελή γραφεία και ξενοδοχεία. Η πολυτέλεια και η χλιδή δεν ταιριάζουν με το Ασφαλιστικό. Οι όποιες κατακτήσεις μας έχουν γίνει με πολλές θυσίες, από συνδικαλιστικό κίνημα διαπαιδαγωγημένο στους δρόμους του αγώνα, να αμφισβητεί την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου και των κομμάτων  που το υπηρετούν. Ένα συνδικαλιστικό κίνημα μαθημένο να συγκρούεται με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, απαλλαγμένο από αυταπάτες, γνωρίζοντας τους φίλους και τους εχθρούς του. 

Το ασφαλιστικό αποτελεί κεφαλαιώδες ζήτημα για τους αυτοαπασχολούμενουςκαι μικρούς ΕΒΕ, για τα λαϊκά στρώματα.

Είναι ταυτόχρονα όμως και θέμα που αποκαλύπτει την πολιτική των κομμάτων και ποιους εξυπηρετούν. 

Κάποιοι μας λένε: 

Όταν ασκούμε κριτική να μην αναφερόμαστε σε κόμματα και στις κυβερνήσεις,και αυτό για να επιτύχουμε την πιο πλατιά ενότητα των ΕΒΕ. 

Εμείς πρέπει να απαντάμε σε όσους υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη άποψη: 

Είναι παράλογο τα θύματα που είμαστε εμείς, να απολογούμαστε στο θύτη που είναι η κάθε κυβέρνηση που εφαρμόζει  αντιλαϊκή πολιτική.  

Επιδιώκουμε την πιο πλατιά ενότητα και αυτή έχει αξία, όταν τη χρησιμοποιούμε ενάντια στο μεγάλο κεφάλαιο και τα κόμματα που το στηρίζουν, το διευκολύνουν, το υπηρετούν. Σε   διαφορετική περίπτωση θα είμαστε ένα Συνδικαλιστικό κίνημα αφοπλισμένο, ανυπόληπτο,  μακριά από τους Συναδέλφους μας και από τις ανάγκες τους. 

Το δικό μας καθήκον είναι να αποκαλύψουμε τη δράση και την πολιτική τους, να τους αποδυναμώσουμε για να είναι πιο αποτελεσματικοί οι Αγώνες μας. 

Συχνά ακούμε ότι τα αιτήματά μας δεν είναι ρεαλιστικά εμείς απαντάμε: Ήταν εφικτό το αίτημα για συνταξιοδότηση στα 60 πριν από 20 χρόνια και δεν είναι σήμερα; ή η θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στις 4.050 ημέρες εργασίας που αυτό ίσχυε πριν 20 χρόνια, και είναι ανέφικτο σήμερα; 

Που βελτιώνεται η ζωή, προοδεύει η τεχνολογία.

Ήταν ώριμο το 8ωρο πριν 100 χρόνια και ανέφικτο σήμερα.

Γιατί είναι παράλογο το αίτημα της χρηματοδότησης των εσόδων του Ταμείου με τα 2/3 από το κράτος και με το 1/3 από τον ασφαλισμένο, όταν εδώ και 20 χρόνια η χρηματοδότηση μόνο για το ΤΕΒΕ ήταν στο 45% περίπου και σήμεραπου έχει αυξηθεί κατά πολύ ο παραγόμενος κοινωνικά πλούτος και με τη συμμετοχή της δικής μας δουλειάς να μην θεωρείται λογικό αίτημα;   

Δεν είναι παράλογο να ξαναπληρώνουμε συμμετοχή για τον τομέα της υγείας αφού κάθε χρόνο πληρώνουμε στο κράτος μέσω της φορολογίας για την κάλυψη των κοινωνικών μας αναγκών;

Εμβόλιο μήτρας καρκίνου.  

Η Ομοσπονδία μας διεκδικεί.

Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μέσα από ένα σύγχρονο και αποκλειστικά δημόσιο σύστημα υγείας, με έμφαση στην πρόληψη και πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, με επάρκεια σε ιατρικό, νοσηλευτικό προσωπικό, σε κτίρια, μηχανήματα και άλλα μέσα. 

Ξέρετε σε πολλές κινητοποιήσεις από τους εργαζόμενους των νοσοκομείων για την πρόσληψη νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού, που η έλλειψή τους κάνει αδύνατη τη λειτουργία των νοσοκομείων. 

Υποστηρίζουμε τα αιτήματά τους και συμπαραστεκόμαστε στον Αγώνα τους. 

Κάποιοι συνάδελφοί μας γκρινιάζουν!!! Τι δουλειά έχουμε εμείς.

Η απάντηση είναι απλή. Η γκρίνια θα  έπρεπε να  ΄ναι ερώτημα  γιατί αυτή η πολιτική;

Γιατί να μην γίνονται προσλήψεις σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό; Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί το ότι τα επαρχιακά νοσοκομεία είναι εγκαταλειμμένα; Τι εμποδίζει την πολιτεία να εξοπλίσει με μηχανήματα και άλλα σύγχρονα μέσα τα νοσοκομεία; Γιατί δεν υπάρχουν σύγχρονα και σωστά εξοπλισμένα πρωτοβάθμια κέντρα υγείας; Γιατί να δοκιμάζεται η υπομονή μας όταν τύχει να επισκεφτούμε κάποιο νοσοκομείο ή το ΙΚΑ;

Η απάντηση είναι απλή: Στρώνουν το έδαφος στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, στις ιδιωτικές κλινικές, στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, στο μεγάλο κεφάλαιο.  

Διεκδικούμε - Απαιτούμε: 

• Απόσυρση  όλων των αντιασφαλιστικών και ανθρωποκτόνων Νόμων και Διατάξεων όπως και του Π.Δ. 258/2005

• Κατώτερη σύνταξη στα 1.100€ 

• Με 30 χρόνια δουλειάς ανεξαρτήτου ηλικίας και ταμείου να τεκμηριώνεται συνταξιοδοτικό δικαίωμα. 

• Να αντιμετωπισθεί η αδικία που γίνεται με τη μείωση των συντάξεων στη διαδοχική ασφάλιση. 

Π.χ. 37 χρόνια ΝΑΙ 

42 χρόνια ΟΧΙ 

Ναυτεμπορική 5/11/2007 σελ. 6 → το πάνε για 39 

Αντιπρόεδρος ΟΚΕ (Κεφάλας) για 40 είναι η πρόταση.

• Προοδευτική αύξηση των εισφορών στον ΟΑΕΕ ανάλογα με το μέγεθος και τα κέρδη των επιχειρήσεων. Δεν μπορεί να πληρώνει το ίδιο ο αυτοαπασχολούμενος με τον βιομήχανο.

• Επίδομα τοκετού για τις γυναίκες. 

• Άδεια ασθενείας με επίδομα για όλο το διάστημα που παραμένει εκτός εργασίας, από ατύχημα κατά τη διάρκεια της δουλειάς του. 

• Να  μην  παίζονται  τα  αποθεματικά  των Ταμείων  στο  χρηματιστήριο να κατατίθονται με σταθερό επιτόκιο και με την εγγύηση του κράτους, χωρίς τον κίνδυνο απώλειας.

• Αιρετή διοίκηση που θα αποτελείται από ασφαλισμένους και συνταξιούχους και Σώμα Ελέγχου με το σύστημα της απλής αναλογικής. Στο Δ.Σ. να συμμετέχει ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στο Ταμείο και το κράτος να περιοριστεί στον έναν εκπρόσωπο. 

Σε αυτούς που συκοφαντούν τους Αγώνες μας, τους καλούμε να μας απαντήσουν:

Είναι ξύλινες θέσεις και απόψεις αυτές. Είναι κομματικά συνθήματα.  

Ποιο από τα παραπάνω αιτήματα απευθύνεται σε Επαγγελματοβιοτέχνες ενός κόμματος, και όχι σε όλους τους συναδέλφους μας ανεξάρτητα κομματικής τοποθέτησης; 

Συνάδελφοι - σες, 

Τα αιτήματά μας είναι ρεαλιστικά. Απαντάνε στις σημερινές ανάγκες, δίνουν ανάσα ζωής, υπάρχει άφθονο χρήμα για την ικανοποίησή τους. Χρήματα για   τις   ΠΑΕ   υπάρχουν.  Για στρατό εκτός συνόρων, για να γίνει το 45% 25%, για φοροαπαλλαγές, για διαγραφή οφειλών κλπ.   

Εκείνο που δεν υπάρχει είναι η πολιτική βούληση. 

Ή 

Μάλλον 

Πολιτική βούληση υπάρχει αλλά είναι σε αντίθεση με τα συμφέροντά μας.

Η πρωθυπουργική προτροπή και έμπρακτη πολιτική συνεργία για 4πλασιασμό του τζίρου των Ιδιωτικών Ασφαλίσεων (συνέδριό τους, δηλώσεις) ισοδυναμεί με επέλαση εναντίον μας.

Έχουν σαν πρότυπο το αμερικάνικο ασφαλιστικό σύστημα. Ένα αντιλαϊκό σύστημα που στηρίζεται στην ιδιωτική ασφάλιση και έχει ως αποτέλεσμα 47 εκατομμύρια Αμερικανών να είναι ανασφάλιστοι, χωρίς καθόλου ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δεκάδες εκατομμύρια να είναι μισό-ασφαλισμένοι. 

Τα στοιχεία μαρτυρούν ότι πάνω από 18.000 θάνατοι κάθε χρόνο στις ΗΠΑ αποδίδονται στη μεγάλη ανισότητα που υπάρχει στην πρόσβαση στο ιδιωτικοποιημένο σύστημα υγείας. Ενώ η παιδική θνησιμότητα ανέρχεται σε 6,8 ανά 1.000 γεννήσεις, που είναι πολύ υψηλό ποσοστό.

Συνάδελφοι.  

Επικαλούνται τα αποτελέσματα των εκλογών οι κυβερνώντες για να καλύψουν την άρνησή τους να τα ικανοποιήσουν. 

Εμείς λέμε: Οι εκλογές τελείωσαν.

Ο αγώνας της ζωής όμως συνεχίζεται. 

Ισχυρίζονται κάποιοι ή διερωτούνται σκόπιμα ή με ηττοπάθεια 

ή

Μα τι μπορούμε να κάνουμε;

Ε! Λοιπόν

Ο Νόμος Γιαννίτση.

Ο Νόμος Ρέππα. 

Το Π.Δ. 258/05.

Εμπειρία.

Συνάδελφοι:

 √Δεν ζούμε στον κόσμο μας.

√ Γνωρίζουμε τις δυσκολίες.

√ Ξέρουμε καλά το κακό που κάνουν οι φωνές:

Των υπερασπιστών του εφικτού.

Του ρεαλισμού.

Των εραστών των συναινέσεων.

Των αρχιτεκτόνων της άμβλυνσης των αντιθέσεων.

Ακούμε αυτές τις φωνές που μας λένε:

Έτσι είναι όπως τα λέτε, αλλά λογικευτείτε. 

Δείτε την εξέλιξη.

Προσαρμοστείτε.

Δείξτε ρεαλισμό.

Μην είστε παράλογοι.

√ Δεν χτυπιέται το μαχαίρι – μας λένε – γροθιά.

Λογικευτείτε!!!

Ε! λοιπόν Σε αυτές τις φωνές η απάντηση είναι ότι τις θεωρούμε: 

Ανιστόρητες.

Άτολμες.

Υστερόβουλες.

Γιατί είναι οι φωνές που έλεγαν ότι ήταν παράλογο το εγχείρημα του Σπάρτακου.

Ήταν – Είναι

Οι ίδιες φωνές που έλεγαν ότι παράλογη ήταν η φωνή που έλεγε ότι η Γη είναι στρογγυλή. 

Ήταν οι φωνές που έλεγαν ότι είναι παράλογο να εξεγερθείς κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ή ενάντια στους Ναζί. Ήταν εκείνες που λέγανε ότι το φεγγάρι είναι μια κίτρινη τρύπα στον ουρανό αλλά άλλοι έλεγαν ότι κάποτε ο άνθρωπος θα περπατήσει στο φεγγάρι. Και τον λέγανε παράλογο εκείνον.

Είναι εκείνοι λοιπόν που λένε ότι ο εργάτης δεν μπορεί να έχει 8ωρο, δεν μπορεί να έχει εργασιακά δικαιώματα. Είναι εκείνοι που λένε ότι είναι παράλογο να χτυπήσεις στο μαχαίρι τη γροθιά. Εγώ σε αυτό το παράλογο λέω ότι αυτό το χέρι δεν είναι κουλό, δεν είναι ξεκρέμαστο χέρι, δεν μπορεί να μείνει στην διάθεση του μαχαιριού αυτό το χέρι και να περιμένει πότε θα έρθει το μαχαίρι να το κόψει.

Επειδή ανήκει σε άνθρωπο το χέρι, που έχει ιστορία, πολιτισμό, ηθική, όραμα για αύριο και θέλει μια κοινωνία ανθρωποκεντρική, για εμάς σήμερα, για τα παιδιά μας, έχουμε μια υποχρέωση. Εάν δεν μπορούμε να εμποδίσουμε τα πουλιά της δυστυχίας να πετάνε πάνω από τα κεφάλια μας, μην τα αφήσουμενα χτίσουν φωλιές μέσα στα μαλλιά μας. 

Ζωή δεν είναι 

Να κοιμάσαι

Να ξυπνάς

Να τρως

Και να κοιμάσαι πάλι.

Ζωή είναι να είσαι ξυπνητός όταν κοιμούνται οι άλλοι.

Πάμε να τους ξυπνήσουμε λοιπόν.