Πριν 17 χρόνια ομιλία σε Καρπενήσι

Στις 5 φλεβάρη πραγματοποιήθηκε η παρακάτω ομιλία σε συνδιάσκεψη ομοσπονδιών στο Καρπενήσι που διοργάνωσε η ομοσπονδία Ε.Σ. Ανατολικής Στερεάς Ελλάδος με τίτλο: «Εμπόριο και σύγχρονο περιβάλλον»

Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ, «ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ» ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Παραβρισκόμενοι συνομιλητές.

Εμείς της ΟΕΣΒΔΕΝ έχουμε ένα ελάττωμα.

Δεν γνωρίζουμε και δεν θέλουμε να μάθουμε την κατά συνθήκην χρήση της γλώσσας.

Να πατούμε ταυτόχρονα σε 2 βάρκες.

Τι πρέπει να εκχωρήσουμε για να μας θεωρούν αρωγό των απόψεών τους και να μας κλείνουν φιλικά το μάτι ο ΣΕΣΜΕ, ο ΣΕΛΠΕ, ο ΣΕΒ, η Ε.Ε. και οι οπαδοί της Λισσαβόνας.

Η δική μας Ομοσπονδία η ΟΕΣΒΔΕΝ, δεν θέλει και δεν εκπροσωπεί επιχείρηση:

 Που η ύπαρξή της δεν εξαρτάται απόλυτα: Από την παρουσία αλλά και κυρίως την προσωπική εργασία του ιδιοκτήτη της και των μελών της οικογένειάς του.

 Που όποτε θέλει προσλαμβάνει και όποτε θέλει απολύει προσωπικό.

 Που στα τηλέφωνά της συναθροίζονται πολιτικοί παράγοντες, για ωρομίσθιες προσλήψεις υπαλλήλων για διευκολύνσεις και εξυπηρετήσεις.

Δεν το θέλει και δεν εκπροσωπεί επιχείρηση που μπορεί:

- Να απλώνει και να στήνει υποκαταστήματα.

- Να εξαγοράζει και να εξαγοράζεται.

- Να στήνει χρηματιστηριακά παιχνίδια.

- Να συμπεριφέρεται βοναπαρτικά στις αγορές των πόλεων που εγκαθίσταται.

- Να παίζει με τις εκπτώσεις και τις προσφορές.

- Να στήνει με μορφή ρεπορτάζ ολοσέλιδες καταχωρίσεις στις εφημερίδες.

- Να ακολουθεί δικά της ωράρια.

Στην χώρα μας οι επιχειρήσεις που δεν έχουν τέτοιες δυνατότητες και γενικότερα θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν με τον τίτλο «Μικρές ελληνικές οικογενειακές αυτοαπασχολούμενων επιχειρήσεις»,αποτελούν την συντριπτικά πολύ μεγάλη πλειοψηφία. Αυτές λοιπόν εμείς εκπροσωπούμε και αυτών τα συμφέροντα υπηρετούμε.

Ποιο είναι αλήθεια το περιβάλλον μέσα στο οποίο δραστηριοποιούνται σήμερα αυτές οι μικρές ελληνικές επιχειρήσεις; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του και ποιες οι τάσεις του;

Η οικονομία έχει καθυποτάξει την πολιτική ή όχι;

Ακούμε για ανταγωνιστικότητα, αναδιαρθρώσεις, ελεύθερη αγορά και οικονομία, παγκοσμιοποίηση και επιχειρηματικότητα κλπ. Σήμερα όμως όλοι πλέον αναγνωρίζουν, ακόμη και εκείνοι που για άλλους μικροκομματικούς λόγους δεν θέλουν να το λένε, ότι η κύρια κατεύθυνση των αναδιαρθρώσεων είναι η παραπέρα συγκέντρωση κεφαλαίου και παραγωγής σε λιγότερα χέρια.

Η υπερσυγκέντρωση των κερδών και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μονοπώλια για ξαναμοίρασμα των αγορών. Αυτό βέβαια δεν είναι μια νέα εξέλιξη, αποτελεί αντικειμενική διαδικασία στον καπιταλισμό που κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει διανοηθεί αμφισβητήσει.

Για να επιτευχθούν όμως οι επιδιώξεις των μονοπωλίων, του μεγάλου κεφαλαίου της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης απαιτείτε, όπως ακριβώς και συμβαίνει, να τεθούν στην υπηρεσία τους, να γίνουν υποπόδιες των επιδιώξεών τους οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές τους.

Αυθεντικό δείγμα μιας τέτοιας καθυπόταξης και των συνεπειών αυτής της υποταγής αποτελεί η χώρα μας, οι κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην εξουσία και οι ραγδαίες εξελίξεις και ανατροπές που με μορφή χιονοστιβάδας εμφανίζονται.

Πιστεύει κανείς ότι – και ας μιλήσουμε για την τελευταία έστω 10ετία – δεν υπηρετεί μια τέτοια εξέλιξη η εφαρμοζόμενη πολιτική. Ότι είναι βεβαιος ότι θα έχει μαγαζί σε 5-10-15 χρόνια, ότι θα το βρει το παιδί του.

- Η φορολόγηση με 35% των συνεταιρισμών.

- Το στράγγισμα των χρηματοδοτήσεων για την μικρή επιχείρηση.

- Η διάλυση του ΕΟΜΜΕΧ.

- Τα αντικειμενικά κριτήρια.

- «Ο αντικειμενικός» ΦΠΑ.

- Οι ανέλεγκτες χρήσεις και η συνάφεια.

- Οι φοροαπαλλαγές για τις μεγάλες επιχειρήσεις.

- Οι ανατροπές στα εργασιακά.

- Η διεύρυνση και η απελευθέρωση του ωραρίου.

- Η κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας.

- Οι ασφαλιστικές απορυθμίσεις.

- Η δήθεν διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

- Η αντικατάσταση της πλήρους απασχόλησης με την απασχόλησιμότητα.

- Η ολοκληρωτική εκχώρηση στην ιδιωτική ασύδοτη εκμετάλλευση βασικών κοινωνικών τομέων (υγεία, παιδεία, ασφάλιση, ενέργεια, μεταφορές, λιμάνια, δρόμοι κλπ).

- Η χειραγώγηση του πνεύματος μέσα από την υποκουλτούρα των διαπλεκόμενων Μέσων Ενημέρωσης.

- Η μετατροπή των Επιμελητηρίων σε Α.Ε. και βαποράκια του νεοφιλελευθερισμού.

- Ο φορομπηχτικός προσανατολισμός των Ο.Τ.Α.

- Η απελευθέρωση των αγορών και εισαγωγών και αντίστοιχα η πριμοδότηση του παραεμπορίου (πλανόδιοι – λαϊκές – παζάρια κλπ) για διοχέτευση των αντίστοιχων ειδών.

- Η διαφθορά και η συναλλαγή μέσω των λεγόμενων προγραμμάτων κατάρτισης και εκπαίδευσης, είτε μέσω ιδιωτικών ΚΕΚ είτε τελούντων υπό άλλη εποπτεία συνδικαλιστικών οργάνων κλπ.

- Η απελευθέρωση των προσφορών.

- Η νομιμοποίηση των ανέντιμων πρακτικών πώλησης (δωροεπιταγές, κουπόνια, κάρτες, κληρώσεις, καπάρωση εμπορευμάτων πωλήσεις κάτω του κόστους κλπ).

- Το στήσιμο χριστουγεννιάτικων ή άλλων αγορών.

- Οι αναπροσαρμογές στον Μ.Σ.Κ.Κ.

- Ο εμπαιγμός με την δήθεν χρηματοδότηση για άνοιγμα επιχείρησης.

- Η προσφορά γης και ύδωρ στο τραπεζικό κεφάλαιο.

- Οι τρομοκρατικοί έλεγχοι των δήθεν ελεγκτών της φοροδιαφυγής.

- Η συστηματική επιχείρηση μπακλαβαδοποίησης της κοινωνίας και της αντιπαράθεσης των κοινωνικών ομάδων.

Εμείς δεν ισχυριζόμαστε ότι το Εμπόριο δεν πάει καλά.

Λέγαμε και λέμε ότι:

- Οι εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι πάνε κατά διαβόλου.

- Τα WALL, οι υπεραγορές, τα ολιγοπώλια καλά πάνε.

- Οι πολυεθνικές Α.Ε. καλά πάνε.

- Τα ολιγοπώλια καλά πάνε.

- Τα μικρομάγαζα λέγαμε και λέμε ότι δεν πάνε καλά.

Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον σήμερα εδώ να αναπτυχθεί η άποψη ότι όλα αυτά γίνονται προς όφελός μας ή έστω ότι δεν μας αφορούν αρνητικά ή τουλάχιστον ότι μπορούν να μας βλάπτουν συντεχνιακά, αλλά εξυπηρετούν τους πολλούς και είναι προς όφελος της κοινωνίας και της πλειοψηφίας.

Θα είχε επίσης ιδιαίτερο ενδιαφέρον να ακουστεί ο αντίλογος από παραβρισκόμενους θιασώτες και υποστηρικτές της συνθήκης του Μάαστριχ και της Λισσαβόνας, που απόρροια αυτών ακριβώς των συμφωνιών και επιλογών αποτελούν όσα παραπάνω αναφέρθηκαν και επισημάνθηκαν.

Η Ομοσπονδία μας δεν πιστεύει σε βερμπαλιστικές εκφράσεις και όρκους του τύπου «είσαστε η ραχοκοκαλιά της οικονομίας», όταν αυτές προέρχονται από εκείνους που καθημερινά μας σφυροκοπούν. Ούτε εμπιστεύεται διακηρύξεις, δηλώσεις, δεσμεύσεις και όρκους.

Τους λέγαμε και τους λέμε υπηρέτες των μονοπωλίων. Αλλά δεν λέγαμε και δεν λέμε μόνο αυτούς. Λέγαμε και λέμε και όλους και όσους τους στηρίζουν και τους ανέχονται. Λέγαμε και λέμε ότι δεν υπηρετούν τη μικρή ελληνική επιχείρηση, αλλά τα μονοπώλια και το μεγάλο κεφάλαιο όσοι ισχυρίζονται:

- Ότι η παγκοσμιοποίηση αποτελεί κάτι σαν φυσικό φαινόμενο και δεν γίνετε αλλιώς.

- Ότι πρέπει να προσκυνάς για να ζήσεις.

- Ότι πρέπει να σκύβεις και να μην σηκώνεις κεφάλι.

- Ότι πρέπει να υποτάσσεσαι και να μην αντιστέκεσαι.

- Ότι πρέπει να είσαι φελλός παρά ξύλο.

- Μαλάκιο παρά όστρακο.

- Χούφτα χιόνι σε ήλιο παρά πέτρα.

- Βάλτος παρά βραχονησίδα.

Παραβρισκόμενοι συνομιλητές.

Η ζωή δεν προχωρά μπροστά.

Η αδικία δεν συντρίβεται.

Η επίθεση δεν αντιμετωπίζεται.

Η ανοιχτή πόρτα του μαγαζιού μας δεν εξασφαλίζεται.

Το αύριο για εμάς και τα παιδιά μας δεν θα υπάρξει.

Αν δεν αντισταθούμε και αγωνιστούμε.

Αν δεν αποφασίσουμε να συγκρουστούμε απόλυτα και σε όλα τα επίπεδα με όλους και όσους θέλουν τον αφανισμό μας. Είτε τον σχεδίασαν, είτε τον εφαρμόζουν, είτε τον υπηρετούν, είτε τον στηρίζουν, είτε τον ανέχονται.

Ας μην κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό τους. Σήμερα το συνδικαλιστικό μας κίνημα υπολείπεται των απαιτήσεων.

Μας αρέσει ή όχι, σήμερα στο συνδικαλιστικό κίνημα συγκρούονται 2 απόψεις, 2 τελείως διαφορετικές αντιλήψεις.

Η μία υπερασπιζόμενη τις κατευθύνσεις ή συμβιβαζόμενη στο όνομα δήθεν της ρεαλιστικής προσέγγισης, μιλάει για την αναγκαιότητα ή την αποδοχή σαν αναγκαίου κακού της παγκοσμιοποίησης, των ανοιχτών αγορών, του επιχειρείν κλπ. Μας καλεί σε ρεαλιστική προσέγγιση, σε ευελιξία, σε προσαρμοστικότητα, σε σύγχρονη νοοτροπία, σε «ανοιχτή» αντίληψη και «αξιοποίηση» των ευκαιριών.

Αυτή η αντίληψη έχει θεοποιήσει την πρακτική των λεγόμενων κοινωνικών διαλόγων και της περιβόητης και διαβόητης διαβούλευσης κοινωνικών εταίρων, επιχειρεί να οικοδομηθεί και ιδεολογικά προπαγανδίζοντας την εξάλειψη των ταξικών αντιθέσεων, την ύπαρξη ίσων ευκαιριών για όλους και εμφανίζοντας σαν κανόνα την επιτυχία για τον ικανό και τον ευέλικτο.

Αυτή η προσέγγιση, ανεξάρτητα από τις μεταλλάξεις της, δεν είναι καινούργια και δεν αποτελεί σημερινό εφεύρημα. Αυτή ακριβώς είναι η κυρίαρχη τις τελευταίες δεκαετίες και το ερώτημα είναι: Δικαιώθηκε ιστορικά; Δεν εννοούμε ως προς την επιβολή της, αλλά σε σχέση με ότι ισχυρίζεται και το διαφημιστικό της περιτύλιγμα.

- Τα αδιέξοδα για τους πολλούς.

- Η ανεργία.

- Η διαρκής αύξηση των φτωχών.

- Η υποβάθμιση της ζωής.

- Η αύξηση της χρήσης των ναρκωτικών στους νέους.

- Η συντήρηση των νέων ζευγαριών από το μισθό των συνταξιούχων γονιών.

Οι ανατροπές στις αγορές και στο Εμπόριο είναι προς την σωστή κατεύθυνση; Δικαιώνουν τους υποστηριχτές της ρεαλιστικής προσέγγισης; Αποτελούν απάντηση για το αύριο της ζωής μας και των παιδιών μας;

Δεν θα είχε νόημα να κουράσουμε καταγράφοντας αναλυτικά την άλλη άποψη την οποία υπηρετούμε και υπερασπιζόμαστε. Θα την υποστηρίξουμε σήμερα εδώ σχεδόν μονολεκτικά και με ένα ερώτημα: Ποιος μπορεί να επικαλεστεί ή να εμφανίσει στους αιώνες, στα χιλιάδες χρόνια διαδρομής του ανθρώπου στη γη, μια έστω αναβάθμιση της ζωής του, που να μην προήλθε από εξέγερση και ανατροπή της κυρίαρχης κάθε φορά αντίληψης, της εφαρμοζόμενης πολιτικής και του τρόπου Διοίκησης.

Έχει κάποιος ένα παράδειγμα κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης σαν προϊόν διαλόγου και συμφωνίας ανάμεσα σε ομάδες με συγκρουόμενες επιδιώξεις και συμφέροντα, ανάμεσα σε κατωχερίτες και πανωχερίτες;

Υπάρχει και κάτι άλλο ακόμη.

Διανοείται κάποιος να μιλήσει για λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών όταν μια πολύ μικρή ομάδα ελέγχει την οικονομία και το χρήμα.

Διανοείται κάποιος να ισχυριστεί ότι οι Κυβερνήσεις και οι Νομοθετούντες, δεν αποτελούν υποχείριά τους και αχυράνθρωπούς τους.

Το ερώτημα είναι, το ανεχόμαστε;

Κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε;

Πιστεύουμε ότι δεν θα χειροτερέψει;

Λέμε δεν μας νοιάζει;

Ή

Αγωνιζόμαστε να πάψει να υπάρχει;

Λέγαμε πριν ότι τα συνδικαλιστικό μας κίνημα υπολείπεται των απαιτήσεων. Είναι σαφές βέβαια ότι αυτό, το αν υπολείπεται δηλαδή ή όχι, είναι σε απόλυτη συνάρτηση των επιδιώξεων και των προσδοκιών.

Όσοι το θέλουν χειραγωγημένο, κομπάρσο του ΣΕΒ, φερέφωνο της εφαρμοζόμενης πολιτικής, χειροκροτητή των κατευθύνσεων της Λισσαβόνας, οπαδό και προπαγανδιστή της παγκοσμιοποίησης, καρεκλοκάτοχο και πρακτικογράφο στους λεγόμενους κοινωνικούς διάλογους, πάει καλά δεν υπάρχει πρόβλημα.

Η παρούσα πλειοψηφία στην ΕΣΕΕ τους καλύπτει πλήρως και τους εκπροσωπεί επάξια.

Όσοι όμως, για τους ίδιους, τον συνέμπορο της διπλανής πόρτας, για τα μέλη των Συλλόγων μας, δεν θέλουν να είναι άτομα.

- Αδιάφορα για τα κοινωνικά προβλήματα, τα διεθνή ζητήματα, τη βαρβαρότητα των στρατιωτικά ισχυρών, το βιασμό της φύσης, την πολιτική και οικονομική υποδούλωση των λαών.

- Εύκαμπτα στις πιέσεις και αμέσως προσφερόμενα να δώσουν τα πάντα αρκεί η συναλλαγή να τα διευκολύνει ατομικά και ανεξάρτητα αν αυτό προκαλεί γενικότερο κακό.

- Χειραγωγημένα, με έλλειμμα συλλογικής αντίληψης, κλακαδόροι των κομματικών σχηματισμών και των βουλευτικών παραμάγαζων.

- Ευνουχισμένα συνειδησιακά και με μόνη ιδεολογία το συρτάρι της μέρας.

- Ασπόνδυλα απέναντι σε κάθε μηχανισμό εξουσίας.

- Αποφλοιωμένα από κάθε αίσθημα συναδελφικότητας, αλληλεγγύης, κοινής αντίδρασης και αντίστασης.

- Απαθή για την ανεργία και τα προβλήματα των παιδιών των άλλων, αρκεί γλύφοντας αυτοί να βολέψουν τα δικά τους.

- Άγνωμοι, αποχαυνωμένοι τηλεθεατές, καφενόβιοι κριτές, κουτοπόνηροι αθέμιτοι ανταγωνιστές.

- Χατζηαβάτιδες στον κάθε διερχόμενο από το πεζοδρόμιο του μαγαζιού τους Νομάρχη, Δήμαρχο, Βουλευτή, Πολιτευτή.

 Όσοι δεν θέλουν να:

- Να κοροϊδεύουν τον κόσμο ισχυριζόμενοι ότι η γιγάντωση των προβλημάτων, οι αρνητικές αλλαγές, οι αντικοινωνικές ανατροπές, είναι θέμα καλής ή κακής διαχείρισης των Κυβερνήσεων και όχι αποτέλεσμα μιας άκριτης αποδοχής από μέρους τους των απαιτήσεων των ολιγοπωλιακών Ομίλων.

- Να εξαπατούν και παραπληροφορούν μιλώντας για ενότητα και να ισχυρίζονται ότι ο Εμπορικός κόσμος είναι ενιαίος, να αποκρύπτουν ότι υπάρχουν μικροί και μεγάλοι, ότι τα συμφέροντά τους δεν συμπίπτουν, ότι επιβάλλεται η αντιπαράθεση και η σύγκρουση μαζί τους.

- Να παγιδεύουν τους συναδέλφους στηρίζοντας και προπαγανδίζοντας αντιλήψεις του τύπου: τίποτα δεν αλλάζει, τι να κάνουμε; Εμείς δεν μπορούμε, αυτοί δεν ακούνε κλπ. θέλοντας έτσι η οργή και η αγανάκτηση να μετατραπεί σε απογοήτευση και όχι σε απόφαση για σκληρότερη προσπάθεια και εντονότερη αντίσταση.

Όσοι δεν θέλουν:

- Γενικές Συνελεύσεις στο Σύλλογο με το 30% μόνο των μελών.

- Σύλλογο και Διοικητικά Συμβούλια μόνο για πίττες και συνεστιάσεις.

- Αδιαφορία για τα προβλήματα των άλλων κοινωνικών ομάδών και δεν λένε ξένος πόνος μακρινός βρόντος, όσοι πιστεύουν ότι ο άνθρωπος τιμά την θέση και όχι η θέση τον άνθρωπο.

Έχουν χρέος, έχουν καθήκον να αγωνιστούν για να αλλάξει άμεσα η κατάσταση στο συνδικαλιστικό μας κίνημα.

Μεγάλες και διαχρονικές είναι οι ευθύνες των συνδικαλιστικών ηγεσιών τόσο στο χώρο των Επαγγελματοβιοτεχνών (Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε.), όσο και της Ε.Σ.Ε.Ε., που ενώ γνώριζαν τους στόχους των Κυβερνήσεων, αντί να οργανώσουν την αντίσταση των μικρών,αυτοαπασχολούμενων συναδέλφων, καλλιεργούσαν την συναίνεση και τον κοινωνικό εταιρισμό.

Με τη συμμετοχή τους στον «κοινωνικό διάλογο» άνοιξαν τις πόρτες στις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου και στα αντιλαϊκά μέτρα των Κυβερνήσεων.

Είναι επιτακτική ανάγκη εμείς πια σήμερα και κυρίως οι αυτοαπασχολούμενοι, μικροί έμποροι να βγάλουν συμπεράσματα και να απεγκλωβιστούν από την πολιτική και τα ιδεολογήματα του κεφαλαίου.

Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Δεν μπορεί αυτούς, που χρόνια τώρα κάνουν ότι μπορούν για να τους εξαπατούν, να τους δείχνουν εμπιστοσύνη.

Να συνειδητοποιήσουν την δύναμή τους. Μπορούν με τους αγώνες τους, να τους κόψουν την φόρα. Τότε μόνο, τα πράγματα θα είναι ευκολότερα και λιγότερο επικίνδυνα από ότι είναι σήμερα.

Σήμερα, αν δεν γίνουν αλλαγές, μικρότερες ή μεγαλύτερες στο συσχετισμό δύναμης στο συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο, τότε η κυρίαρχη πολιτική θα γίνει πιο έξαλλη και αντιδραστική. Η μεγάλη πλειοψηφία θα ζήσει δραματικές μέρες.

Γι’ αυτό και πρέπει

Σε συνεργασία και κοινή δράση με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να δημιουργήσουν ένα πανίσχυρο μέτωπο απέναντι στα μαύρο μέτωπο Κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ένωσης, κεφαλαίου και υποστηριχτών τους.

Που να οργανωθούν αγώνες με νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά:

1. Να μην περιορίζονται απλά στη διεκδίκηση κάποιων επιμέρους αιτημάτων, που δεν αλλάζουν την γενικότερη άσχημη κατάσταση, αλλά να έχουν σαφή προσανατολισμό, την αμφισβήτηση, τη ρήξη και την ανατροπή της συνολικής πολιτικής που δημιουργεί και αναπαράγει τα προβλήματα.

2. Να μην στρέφονται απλά κατά της εφαρμοζόμενης πολιτικής, αλλά να διεκδικούν και να προβάλλουν μια διαφορετική πολιτική, φιλολαϊκή. Μια αντιμονοπωλιακή πολιτική.

Πρέπει:

Να ανατραπούν οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες. Να αποκαλυφτεί ο ρόλος και η στάση των Εκπροσώπων των Εμπορικών Συλλόγων στην Γενική Συνέλευση της ΕΣΕΕ.

Έχουμε χρέος και καθήκον να πάρουμε πρωτοβουλία για να εκφραστεί πανελλαδικά:

Η φωνή μας.

Η αντίδρασή μας.

Η αντίστασή μας.

Οφείλουμε και πρέπει να αγωνιστούμε για μας και τα παιδιά μας.

Οφείλουμε και πρέπει να συγκροτήσουμε έναν πανελλαδικό πόλο Αντίστασης προοπτικής και ελπίδας.

Πριν κλείσω για τα προγράμματα ο Γκέκας ο σκύλος.

Έγινε σαφές νομίζω, ποιοι είμαστε, τι λέμε, τι προτείνουμε. Εμείς της Βορειοδυτικής Ελλάδας, εμείς οι συνδικαλιστές της ΟΕΣΒΔΕΝ, έχουμε αποδεχτεί από την πολιτεία του Πλάτωνα την φράση του:

«Των δε κακών άλλ’ άττα δει ζητείν τα αίτια, άλλ’ ού τον θεόν.»

Δηλαδή

«Τα αίτια των συμφορών πρέπει κάπου αλλού να τα αναζητάμε κι όχι στο θεό.

Αλλά και από τους λαούς της γης την ιστορική αλήθεια ότι:

«Την Γκαμήλα δεν την φορτώνεις αν δεν γονατίσει.

Ε! λοιπόν εμείς προτείνουμε να μην γονατίσουμε.

κ. Πρόεδρε και συνδικαλιστές της Ανατολικής συγνώμη για το χρόνο, αλλά μια και δεν σας χρεώσαμε με χρήση δωματίου που θα ήταν ατομική απόλαυση, το κάνουμε με άποψη που αποτελεί συλλογικό ερέθισμα.

Σας ευχαριστώ.

Με συνδικαλιστούς χαιρετισμούς

Ο Εκπρόσωπος της ΟΕΣΒΔΕΝ.