"Ασκί αδειανό, όρθιο δε στέκεται" (Κρητική παροιμία)

Οι συνδικαλιστές της Κρήτης «πέτυχαν» την επιδιωκόμενη δημοσιότητα και προβολή.

Συγκεκριμένα με το προσχέδιο ανακοίνωσης-διαρροή στο facebook ότι τα μαγαζιά στην Κρήτη στις 18-12-2020 θα ανοίξουν, προαναγγείλανε και διαφήμισαν την 18η σαν μέρα αντίστασης, απειθαρχίας, ανυπακοής, κινηματικής δράσης και σύγκρουσης με τις κυβερνητικές αποφάσεις που αφανίζουν το μικρεμπόριο πανελλαδικά.

Κατεστραμμένοι μικρέμποροι σε όλη τη χώρα που τούτες τις μέρες κάνουν λιανοπούλι λες και διακινούν πρέζα περίμεναν την 18η σαν μέρα ξεσηκωμού.

Το ίδιο και άλλοι επαγγελματίες που μάλιστα επ'αφορμή αυτή την εξαγγελία θυμήθηκαν την Κρητική λεβεντιά ότι εκεί κάτω δεν μασάνε και άλλα τέτοια.

Έλα όμως που λίγες ώρες πριν την 18η οι ίδιοι συνδικαλιστές κατέβασαν το λάβαρο που ποτέ δεν σήκωσαν του ξεσηκωμού, γαργαρίσανε τα πάντα και αντικαταστήσανε την αποφασιστικότητα τους με γονυκλισίες και παρακλήσεις.

Ασφαλώς θα μπορούσε κάποιος να αδιαφορήσει και να αγνοήσει το περιστατικό και τη γραφικότητα του.

Το ερώτημα είναι αν πρέπει να το κάνει ή όχι και η απάντηση είναι όχι γιατί τέτοιοι θεατρινισμοί -ελέω διαδικτύου πανελλαδικής διασποράς- έχουν συνέπειες και επακόλουθα για το συνδικαλιστικό κίνημα και τους χειμαζόμενους μικρέμπορους της άγονης Ελλάδας.

Το συνδικαλιστικό κίνημα για να σταθεί απέναντι στους κυβερνητικούς βοναπαρτισμούς, για να αποφύγει τη βαθιά του κρίση, τον ευτελισμό και τη χειραγώγηση έχει ανάγκη από: συλλογικότητα, μαζικότητα, σκληρή δουλειά απέναντι στη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια και συγκρουσιακούς προσανατολισμούς.

Αυτά δεν γίνονται με παιδιαρίσματα, κουκλοθέατρο, φραστικές σερπαντίνες και κρατάτε με να μην το δείρω. Τέτοιες αντιλήψεις, τέτοιες φάρσες το υπονομεύουν και το σπρώχνουν στην ανυποληψία.