Δεκέμβρης 1944

 

Ο Δεκέμβρης του 1944, η εγγλέζικη επέμβαση, ο «συμμαχικός» βομβαρδισμός της Αθήνας, αποτελούν την πιο τρανή απόδειξη ότι η αστική τάξη, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και οι πολιτικοί αχυράνθρωποι τους στις κυβερνητικές θέσεις, δεν έχουν κανένα δισταγμό, να ματοκυλίσουν το λαό, για να αποτρέψουν το ενδεχόμενο να κυβερνήσει ο ίδιος τον τόπο του. Για το Δεκέμβρη του 1944 αντί να γράψω ο ίδιος επέλεξα να αναρτήσω σχετικό άρθρο από την εφημερίδα της εποχής "ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ"  ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΑΜ ΔΥΤΙΚΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ που δημοσεύτηκε την ΤΡΙΤΗ 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1945 ένα χρόνο μετά τον Δεκέμβρη του 44.

ΜΙΑ ΗΡΩΪΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Ο "ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ"

 Ο ματωμένος Δεκέμβρης είναι η δραματική αλλά και μεγαλειώδης ανάταση ενός λαού, που μπροστά στον κίνδυνο της βιαίας αφαιρέσεως της ανεξαρτησίας του και των δημοκρατικών του δικαιωμάτων, που τα κατέχτησε χύνοντας τέσσερα χρόνια το αίμα του, ξεσηκώθηκε για να τα υπερασποίσει ξανά με το αίμα του. και σαν συγκλονιστικό μετέωρο φώτισε το δρόμο του απελευθερωμένου μεταπολεμικού κόσμου. Το δρόμο για την ελευθερία, τη Δημοκρατία και την ανεξαρτησία των λαών.

 Ο λαός που έγραψε αυτή τη σύντομη αλλά και πρωτόφαντη εποποιία των έξ εβδομάδων, πρέπει να είναι Γίγας. Η ιστορία θα αναγνωρίσει τον τίτλο αυτό στο λαό μας και θα τοποθετήσει το Δεκέμβρη στους Ιστορικούς σταθμούς της ανθρωπότητας. 

 Ο Δεκέμβρης έχει την «προιστορία» του. Κι' είναι η προιστορία αυτή, η αδυσώπητη πάλη δύο κόσμων. Του κόσμου της αντιστάσεως και της Δημοκρατίας απ'τη μιά μεριά για ενότητα και για ομαλή εξέλιξη, που θα κατοχύρωνε τις αιμάτινες καταχτήσεις του λαού και θα αξιοποιούσε τις θυσίες του. Και του κόσμου της μαύρης αντιδράσεως, ντόπιας και αγγλικής απ'την άλλη, για το άναμα  του εμφυλίου πολέμου και την ξενική επέμβαση, που θα ανέκοφταν την ομαλή δημοκρατική εξέλιξη του λαού και θα υποδούλωναν το λαό και τη χώρα.

 Η «προιστορία» του Δεκέμβρη απλώνει τις ρίζες της στην εποχή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Η Ελληνική αντίδραση και οι φορτωμένοι με χρυσάφι πράκτορες του Τσώρτσιλ, ένα σκοπό είχανε τότε: Πως να πνίξουν το εθν)κό κίνημα του λαού μας και πως να το κάνουν να χάσει το σωστό του λαϊκο-δημοκρατικό προσανατολισμό.Η ελληνική αντίδραση για το σκοπό αυτό έφτασε και μέχρι την ανοιχτή και ένοπλη συνεργασία με τους καταχτητές, ξεπουλώντας λαό και πατρίδα. Οι δε σύμμαχοί μας Άγγλοι, παρά κάθε συμμαχική υποχρέωση και εκτός ελαχίστων, για τα μάτια εξαιρέσεων, αρνήθηκαν στον αγωνιζόμενο λαό μας κάθε υλική και ηθική ενίσχυση. Αντίθετα όλες οι προδοτικές «εθνικιστικές» οργανώσεις, που ανοιχτά είτε σκεπασμένα συνεργαζόντανε με τους καταχτητές, είχανε όλη την απλόχερη βοήθεια των Βρεττανών συμμάχων μας.

 Η ανοιχτή επέμβαση και επιβολή από μέρους του Τσώρτσιλ, του Παπανδρέου σαν πρωθυπουργού της κυβέρνησεως εθνικής ενότητας, είναι ένα γεγονός που έδειχνε από τότε τις αποικιακές διαθέσεις της Αγγλικής πολιτικής απέναντι στη χώρα μας, και τα «τραβήγματα» που περίμεναν το λαό μας κι' ακόμα καθόριζε τη βασανιστική πορεία του έθνους και του λαού προς την πλήρη αυτοδιάθεση και τη δημοκρατική χειραφέτηση.

 Εκείνο όμως που αποτελεί τον πραγματικό πρόλογο του Δεκέμβρη, είναι το κατάπτυστο τηλεγράφημα του τότε πρωθυπουργού Παπανδρέου προς τον Τσώρτσιλ, για τον ερχομό «πολυάριθμων Αγγλικών στατευμάτων» στην Ελλάδα, που θα αντικαθιστούσαν τα ανίκανα «πολιτικά μέσα» επιβολής του προβοκάτορα Παπανδρέου. Η συνωμοσία είχε αρχίσει....

 Σκοπός του προβοκάτορα και της αντιδράσεως δεν είτανε πια η αποκατάσταση του Κράτους και του Νόμου στη χώρα, ούτε η ανοικοδόμηση της. Σκοπός τους είτανε να χαλκεύσουν την αφορμή που θα άναβε τον εμφύλιο πόλεμο και θα προκαλούσε την ένοπλη Αγγλική επέμβαση. Οι λαϊκές δυνάμεις έπρεπε να συντριβούν. Αυτός είτανε ο σκοπός τους. Και μπροστά σ'αυτόν, δεν διστάσανε σε τίποτε.

 Οι δυνάμεις του λαού, παρ'όλο που αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία του έθνους κάνανε όλες τις δυνατές υποχωρήσεις για να αποφευχθεί η σύγκρουση και ο εμφύλιος πόλεμος. Όταν όμως τα πράγματα εξωθούμενα συνεχώς από την αντίδραση, φτάσανε στο σημείο που κάθε άλλη υποχώρηση αποτελούσε πια θανάσιμο κίνδυνο για τα συμφέροντα του λαού και την ανεξαρτησία της χώρας, οι λαϊκές δυνάμεις έπρεπε να αμυνθούν. γιατί αλλοιώς επρόδιδαν το λαό και το έθνος. 

Έτσι φτάσαμε στο Δεκέμβρη.

 Ο ενθουσιασμός, η μαχητικότητα, η πίστη και η ενότητα του λαού μας στη «μάχη» του Δεκέμβρη, είναι κάτι το πρωτοφανέρωτο , όχι όμως κι' ανεξήγητο. Για το λόγο ότι ο Δεκέμβρης είναι η λογική συνέπεια αλλά και το στεφάνωμα του τετράχρονου απελευθερωτικού αγώνα του λαού μας. Ο Δεκέμβρης δείχνει ότι ο 4χρονος αυτός αγώνας δεν είτανε κάτι το «τυχαίο» ή μιά μπλόφα, όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν μερικοί, αλλά ένα γεγονός που ψύχωσε και συγκλόνισε τον έλληνικό λαό και του έδειξε το σωστό δρόμο της χειραφετήσεώς του και της νίκης του, που δεν μπορεί να είναι άλλος απ΄το δρόμο της ανελέητης πάλης.

Έτσι ο Δεκέμβρης έρχεται σαν φυσική συνέχεια αλλά και συνέπεια των 500000 νεκρών και των δημοκρατικών κατακτήσεων του λαού στη διάρκεια του εθνικ)κού αγώνα. Εκεί δέ που σπρωχτήκανε τότε τα πράγματα από την αντίδραση, εθνικ)κός αγώνας χωρίς το Δεκέμβρη θα είτανε κάτι το ξεκάρφωτο , ένα μεμονωμένο γεγονός χωρίς νόημα, αλλά και χωρίς βαθύτερα αποτελέσματα.

Ο Δεκέμβρης ήρθε να συμπληρώσει αλλά και να στεφανώσει την ηρωική εκείνη εποχή και τους αγώνες της. Μα και να τη συνδέσει με τη μετέπειτα ζωή και τους κατοπινούς αγώνες του λαού και του έθνους.

Ο Δεκέμβρης λοιπόν συμπληρώνει και κλείνει την εποχή του εθνικ)κού αγώνα και ξεκινάει μια καινούργια εποχή αγώνων με άλλα μέσα.

Ο Δεκέμβρης έσωσε το λαό και το Έθνος από παντοτεινή σκλαβιά. Η μαχητική αντίσταση του λαού ματαίωσε τα σχέδια της αντιδράσεως, ντόπιας και ξένης, που είχε σα σκοπό την τέλεια υποδούλωση λαού και χώρας, σε ντόπιους και ξένους, κι' 'έδωσε τη δυνατότητα στις λαϊκές δυνάμεις ν'αποφύγουν την τέλεια συντριβή και υποταγή.

Η μεταδεκεμβριανή εξέλιξη έδειξε όλες τις διαθέσεις της αντιδράσεως και δικαίωσε πέρα για πέρα το Δεκέμβρη.

Ο Δεκέμβρης τέλος φώτισε τις κακοτοπιές στις οποίες οδηγούσε τους απελευθερωμένους απ΄το φασισμό λαούς η διεθνής αντίδραση, πλούτισε την πείρα της και διέλυσε τις αυταπάτες τους. Και τελειώνοντας, χάραξε με το αίμα ενός λαού το μοναδικό δρόμο της λαϊκής νίκης: Το δρόμο της πάλης εναντίον οποιονδήποτε επιβουλεύεται τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των λαών.  

Χ.Α.