Για το θερινό πενθήμερο

 

Για το θερινό πενθήμερο και τους πραγματικούς στόχους αντιπάλων και "σκεπτικιστών"

Στο Αγρίνιο 40 περίπου χρόνια τώρα οι έμποροι της πόλης, κάθε χρόνο με απόφαση της Γ.Σ. και τα τελευταία 16 περίπου με ειδική κάλπη ανα 3ετία, τους θερινούς μήνες, κλείνουν τα καταστηματά τους τα πρωινά του Σαββάτου.

Σε αυτά τα 40 χρόνια η 5ήμερη θερινή λειτουργία, υπέστει χρονικές μεταβολές

• Υπήρξαν χρόνια που ήταν για 3μηνο (Ιούνιος-Ιούλιος-Αυγουστος)
• Υπήρξαν χρόνια που ήταν για 2μιση μήνες (15/6 εως 31/08)
• Υπήρξαν χρόνια που ήταν από το τελευταίο Σάββατο του Ιούνη μέχρι το τελευταίο του Αυγούστου
• Υπήρξαν χρόνια που ενσωματώνοταν και στις 3 παραπάνω περιπτώσεις και το 1ο Σάββατο του Σεπτέμβρη 

Τα τελευταία χρόνια εφαρμόζεται για την περίοδο απο το πρώτο Σάββατο του Ιούλη μέχρι και το τελευταίο του Αυγούστου.

Το 2019, λόγο εκλογών, εφαρμόστηκε απο το 2ο του Ιούλη μέχρι και το τελευταίο του Αυγούστου.

Σε αυτά τα 40 χρόνια εφαρμογής του, κάθε χρόνο στο ξεκίνημα του, αλυχτάνε τα σκυλιά.

Η γέννηση και η εφαρμογή του από την πρώτη χρονιά αποτέλεσε καρφί στο μάτι πολλών και λυσασμένα πολεμήθηκε.

Πολεμήθηκε από τα τότε μέχρι τα σήμερα (τα ιστορικά αρχεία του εμπορικού συλλόγου Αγρινίου έχουν πολλά να πουν και να αποκαλύψουν σχετικά με το συγκεκριμένο θέμα) από τους μεγαλεμπόρους τότε και την ίδια και απαράλλαχτη -διαχρονικά- «αντικειμενική» τοπική δημοσιογραφία.

Για όποιον δεν θέλει να χάφτει μύγες, είναι εύκολο:

• Να κατανοήσει ότι οι κραυγές τους, ενάντια στα μέλη του εμπορικού συλλόγου για "νέκρωμα" της αγοράς, περιφρόνηση των καταναλωτών, βολεμένων νεόπλουτων με σκάφη και εξοχικά, κοινωνικά μη αλληλέγγυων, υπονομευτών της επιβίωσης των ουζερί, των καφενείων, των φούρνων, των κομμωτηρίων κλπ ήταν υποκριτικές και κάλπικες.
• Να αντιληφθεί ότι όλα τα παραπάνω, ίδια και απαράλλαχτα, 40 χρόνια τώρα, δεν είχαν και δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με τα κλειστά Σάββατα του Ιούλη και του Αυγούστου                 

Εκείνο που τους πόνεσε.

Εκείνο που τους πονάει.

Εκείνο που δεν μπορούν να δεχτούν και να ανεχτούν είναι ότι:

➢ Ένας σύλλογος με ανοιχτές διαδικασίες, δημόσια, τα μέλη του, αχειραγώγητα αποφασίζουν 

➢ Η συστηματική εκστρατεία τους βούλιαξε και βουλιάζει

➢ Οι επιτελάρχες τους, οι μπροστινοί και τα εξαπτέρυγα τους αποτύχανε 

➢ Οι δούρειοι ίπποι τους δεν κυοφορήσανε

Σε αυτά τα περίπου 40 χρόνια, διαστρεβλώθηκαν απόψεις, συκοφαντήθηκαν συλλογικές διαδικασίες, ξεπεράστηκαν όρια, στήθηκαν και στήνονται ρεπορτάζ, επιχειρήθηκε ίδρυση νέου συλλόγου, οργανώθηκε "κίνημα πιτζάμας" με πινακίδες "θα είμαστε ανοιχτά", βγήκαν δήμαρχοι στο κλαρί  και άλλα πολλά.

Απέναντι σε όλα αυτά τα Δ.Σ. απαντούσαν ουσιαστικά στη θεωρία και στην πράξη, υπερασπιζόμενα τις αποφάσεις, χωρίς να ανέχονται παρουσία στο σύλλογο όσων την προσωπική τους απόψη την έβαζαν έμπρακτα πάνω από την απόφαση της πλειοψηφίας.

Η επιλογή των Δ.Σ, τα τελευταία χρόνια να αδιαφορούν για το τι κάνει ο καθένας, παγίωσε μια αρρωστημένη εικόνα.

Ήταν λάθος; Η μήπως συνειδητή επιλογή;

Μήπως αφού δεν μπορούσαν να αλλάξουν την πλειοψηφική απόφαση επέλεξαν την τακτική αντιμετώπισης δια της σήψεως;

Το 2020 όλοι αυτοί που θέλαν, επιδίωκαν, σχεδίαζαν και μεθόδευαν, την κατάργηση του, θεώρησαν ιδανική ευκαιρία, να το επιχειρήσουν με πρόσχημα την 2μηνη καραντίνα της αγοράς.

Δεν είναι δική μου δουλειά, ούτε πρόθεση έχω στη συγκεκριμένη ανάρτηση, να παρουσιάσω το τι συνέβει και τι διαπράχτηκε και θεωρώ τεράστιο λάθος ότι αυτοί που όφειλαν και είχαν υποχρέωση να το πράξουν, δεν το έκαναν. 

Το κείμενο αυτό αποσκοπεί να καταδείξει ότι όλοι αυτοί που μιλούσαν για Σάββατα ανοιχτά με φληναφήματα και κλαψουρίσματα του τύπου: "Μόνο για φέτος, δεν μας περισσεύει ένα ευρώ, να δείξουμε κοινωνική αλληλεγγύη, να δώσουμε μάχη να σταθούμε όρθιοι" και άλλα τέτοια δακρύβρεχτα, λένε ψέματα και προκαλούν.

 

Αν είναι ειλικρινείς, αν πιστεύουν αυτά που λένε ας απαντήσουν στο εξής ερώτημα:

Πότε θα βρούμε το ευρώ που μας λείπει και θα "σταθούμε όρθιοι";

Τα 8 πρωινά του Σαββάτου Ιούλιο και Αύγουστο, σε μια νεκρή πόλη, με 40 βαθμούς θερμοκρασία, με άδειους δρόμους, που ψάχνεις ίσκιο να παρκάρεις κλπ.

Ή μήπως

Τα 100 απογεύματα Δευτέρας και Τετάρτης που είμαστε κλειστοί όλο το χρόνο; Που κυκλοφορεί περισσότερος κόσμος, που λειτουργούν τα φροντιστήρια, που οι γιατροί είναι στα ιατρεία τους, οι μηχανικοί και δικηγόροι στα γραφεία τους, οι λογιστές στη δουλειά τους, οι δημόσιοι υπάλληλοι στην πόλη τους, οι εκπαιδευτικοί έχουν επιστρέψει, οι συνταξιούχοι γύρισαν στα σπίτια τους κλπ.

Μήπως επίσης

και κάποιες Κυριακές, ορισμένα συνεχόμενα ωράρια, μερικές λευκές νύχτες και περισσότερες μαύρες Παρασκευές;

Ή μήπως

Τα παραπάνω θα αποτελέσουν τα επόμενα επεισόδια στο σίριαλ που παίζεται και αφορά τις ζωές μας με τίτλο "Αμφισβήτηση των κατακτήσεων" και στο οποίο οι τίτλοι τέλους θα πέσουν με το ολοκληρωτικό ξήλωμα όσων έχουν απομείνει στους μικρούς εμπόρους;

Γι'αυτό ας είμαστε σε επαγρύπνηση και επιφυλακή απέναντι σε σκεπτικά και λογικές που σημαίνουν την αρχή του τέλους στις κατακτήσεις μας, στα δικαιωματά μας, στις διεκδικήσεις μας.

Οι καιροί ου μενετοί!

ΥΓ1: Αν το 1% από όσα πράξαν, το μελάνι που χύσαν και το σάλιο που καταναλώσαν, τους συμμάχους που επιστρατεύσαν, το διέθεταν για τα πραγματικά και ουσιαστικά προβλήματα των μικρών και αυτοαπασχολούμενων, ναι, πράγματι θα είχαν προσφέρει κάτι θετικό.

ΥΓ2: Η προσωπική μου άποψη δεν ήταν για κλειστά Σάββατα Ιούλιο και Αύγουστο, θεσμικά την διατύπωσα, βοναπαρτικά δεν συζητήθηκε και λίγες μέρες αργότερα δημοσιοποιήθηκε, χοντρικά, σαν προβληματισμός άλλου ατόμου.

ΥΓ3: Fun fact για τους λάτρεις της στατιστικής...:

Στην ανοικτή ενυπόγραφη και με σφραγίδα, ψηφοφορία για το πενθήμερο, στα 400 άτομα που συμμετείχαν, η άποψη που πλειοψήφησε συγκέντρωσε ποσοστό σχεδόν 54%

Στις εκλογές πριν λίγες μέρες για το νέο Δ.Σ. του εμπορικού συλλόγου, ο συνδυασμός που πλειοψήφησε, συγκέντρωσε στα 180 άτομα που συμμετείχαν ποσοστό λίγο πάνω από 54%..

Στην πρώτη περίπτωση το αποτέλεσμα θεωρήθηκε «μικρό», «ισχνή πλειοψηφία», αρνήθηκαν να το σεβαστούν, πολεμήθηκε και λοιδορήθηκε από υποστηρικτές της αντίθετης άποψης και μμε. 

Στην δεύτερη περίπτωση το αποτέλεσμα αποτελούσε «θρίαμβο», «ξεκάθαρη και σημαντική νίκη», «αλλαγή σελίδας», «ελπιδοφόρο αποτέλεσμα»!...

ΥΓ4: Να λοιπόν γιατί  40 χρόνια τώρα, όλοι αυτοί που βγαίναν και βγαίνουν στα κεραμίδια για 8 Σάββατα, πάντα ο πραγματικός τους στόχος ήταν με όποιο κόστος και αγιάζοντας όλα τα μέσα: Να χειραγωγούν τις αποφάσεις των μελών.