Γιώργος Τζωρτζόπουλος

Μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2023, με τον βοναπαρτισμό που τη διακρίνει, την  αλαζονεία και αναλγησία επίσης της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας της, η κυβέρνηση της  Ν.Δ. ψήφισε ένα ακόμη θανατηφόρο νόμο για την Ελληνίδα, Έλληνα, μικρέμπορο. Τον εκτρωματικό φοροληστρικό νόμο, που οι καθεστωτικοί συνδικαλιστές τον λένε άδικη  τεκμαρτή φορολόγηση. Το συνδικαλιστικό κίνημα των εμπόρων, επαγγελματιών, βιοτεχνών, που άμεσα το  αφορούσε το θέμα και οι συνέπειές θα ήταν , είναι τραγικές, πλειοψηφικά και σε όλες τις  βαθμίδες του λειτούργησε σαν κυβερνητικό εξαπτέρυγο που ήταν και είναι με απόλυτη  συνέπεια. Έγγραφα, υπομνήματα, παρακλήσεις για διάλογο, προσεκτικές διατυπώσεις και άλλα  παρόμοια τέτοια συνενοχικά. Είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση ένιωθε υπέροχα που: - Η Συνομοσπονδία Εμπόρων αρνήθηκε συμμετοχή σε αντιδράσεις. - Ομοσπονδίες Εμπόρων δεν ασχολήθηκαν με το θέμα. - Σύλλογοι είχαν άλλα για να ασχοληθούν. - Όσοι αντέδρασαν μίλησαν καθαρά, έκαναν απεργ...

  Με αφορμή την έντονη ορθογραφία τις συναντήσεις,  συσκέψεις, κινητοποιήσεις κ.λ.π. για το δρόμο Πλατυγιάλι – Αγρίνιο – Καρπενήσι – Λαμία Προσπερνώντας, χωρίς να ξεχνώ βερμπαλισμούς, κομματικούς λαϊκισμούς, δημαγωγικούς σκοπούς, σαθρές συνέργειες και παραμερίζοντας τη φωνή που λέει: πες για το αεροδρόμιο, που κάποτε υπήρχε, πες για τα προβλήματα στην υγεία και παιδεία, πες για την καπνόρ’ζα που αφανίστηκε, πες για μία πόλη που όταν μόνιμοι κάτοικοι δυσανασχετούν, τι θα γίνει, αν προστεθούν κι άλλοι, πες για τους νέους και τις νέες που αναζητούν δουλειά στην ξενιτιά, πες για την ποιότητα ζωής κατοίκων και εργαζομένων στους τουριστικούς προορισμούς, όπως και πες για τον ομφάλιο λώρο κεντρικής εξουσίας και αυτοδιοικητικών που τάχατες είναι άλλοι και ευθύνονται για όλα αυτά. Θα επιχειρήσω επιγραμματικά -για τώρα- την αποτύπωση μιας άλλης άποψης γράφοντας και λέγοντας: Θέλω σε όλη την Ελλάδα ένα υπέροχο οδικό δίκτυο, ασφαλές, γρήγορο εύκολα προσεγγίσιμο από εκατέρωθεν πόλεις και κ...

Καμία δεν επεδίωξα αλλά ήταν πολλές οι συνομιλίες σχετικά με τις εξελίξεις στον εμπορικό σύλλογο Αγρινίου μετά την αποχώρηση μελών του και την ίδρυση άλλου φορέα. Αν εξαιρέσω κάνα δυο που τα κίνητρά τους δεν ήταν τόσο αθώα όλοι οι υπόλοιποι συνομιλητές πράγματι διακατέχονταν από ανυστερόβουλη έγνοια και αγωνία. Παρά δε το γεγονός ότι δεν είχαν συνάφεια μεταξύ τους ιδεολογικά, κομματικά αλλά και αρκετοί επαγγελματικά εύκολα θα ισχυρίζονταν κάποιος ότι ταυτίζονταν σε προσεγγίσεις, σχολιασμούς και προβληματισμούς. Ξεπερνώντας και αδιαφορώντας για τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς σε σχέση με ατομικές φιλοδοξίες και στοχεύσεις πρωταγωνιστών του νέου φορέα - παρά το ότι δεν είναι κοινωνικά αόρατες, ούτε ασχολίαστες μένουν - σε αυτές τις συνομιλίες διέκρινα ότι: Τι; θα γίνει ο σύλλογος Τι; θα γίνει στην αγορά Γιατί; διάσπαση και διχόνοια Γιατί; δεν τα βρίσκουν Τι; έχουν να χωρίσουν Τι; πρέπει να γίνει να είναι ενωμένοι Δεν; το βλέπουν, θα διαλυθεί η αγορά Πώς; γινόταν παλιά και γιατί; τώρα όχ...

Στις μέρες μας πεμπτοφαλαγγιτισμό αφενός και πεμπτοφαλαγγίτες αφετέρου θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει την υπονόμευση, προπαγάνδα και δράση και στο εσωτερικό μιας συλλογικότητας τη συγκρότηση, λειτουργία και δούρεια παρεμβατική δραστηριότητα ομάδας προσώπων που επιθυμούν και μεθοδεύουν την αποδόμησή της, τη συρρίκνωσή της, τη διάσπασή της και τον αφανισμό της. Στον Εμπορικό Σύλλογο Αγρινίου και στο παρελθόν και όχι μια φορά επιχειρήθηκε να συγκροτηθεί και να δράσει 5η φάλαγγα. Σπάσαν τα μούτρα τους, μπροστινοί, πολιτικοοικονομικοί χορηγοί, προπαγανδιστικοί μηχανισμοί και σύσσωμος ο συρφετός του μαύρου μετώπου τους. Σπάσαν τα μούτρα τους γιατί βρήκαν απέναντί τους τις συλλογικές καταστατικές φάλαγγες των μελών του συλλόγου. Επιστρέφοντας όμως στο σήμερα, σε σχέση με τον Εμπορικό σύλλογο Αγρινίου, τα μέλη του και σε απόλυτη συνάρτηση με την Αρμαγεδωνική επίθεση που θα δεχτούν σύντομα, με κεφαλή πολιορκητικού κριού το παρασυλλογικό μόρφωμα που κυοφορούσαν, αποτελεί επιτακτικό καθήκον...

Εμείς που υπογράφουμε, μόνοι και αποκλειστικοί αποδέκτες της πρότασης του Πάνου , ομόφωνα την αποδεχτήκαμε και καθολικά ανταποκριθήκαμε. Εμείς που υπογράφουμε, συνταξιούχοι έμποροι, παλαιά μέλη του Εμπορικού Συλλόγου Αγρινίου Ο ΕΡΜΗΣ – 1911, για την πρώτη αυτή συνάντηση πληρούσαμε τα παρακάτω κριτήρια: Να είμαστε συνταξιούχοι, να έχουμε όλοι συνυπάρξει και συμπορευτεί σαν μέλη  Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου, σαν μέλη αυξημένης ευθύνης σε Προεδρεία του, σαν Αντιπρόσωποί του στην Ομοσπονδία, σαν μέλη Διοικητικού Συμβουλίου και Προεδρείων της Ομοσπονδίας, σαν Αντιπρόσωποι του Συλλόγου  μέσω της Ομοσπονδίας στην Συνομοσπονδία, κλπ. Δεχόμενοι την πρόταση, δεχτήκαμε και τη συλλογιστική της που έλεγε: συνταξιούχοι μεν αλλά ούτε κοινωνικά ούτε στην αγορά αόρατοι. Συνταξιούχοι μεν αλλά καθόλου ξεχασιάρηδες για τις ατελείωτες ώρες, μέρες, νύχτες, εξαντλητικούς διαλόγους, αντιπαραθέσεις, στράτευση στις αποφάσεις, πολιτικές και συνδικαλιστικές συγκρούσεις, συγκεντρώσεις, πορείες, κα...

Και στο συνδικαλιστικό χώρο των μικρεμπόρων - κυρίως σε αυτόν - και δυστυχώς  πλειοψηφικά υπάρχουν «οι εξωστρεφείς».  Υπάρχουν: από αυτούς άλλοι σαν χαλίφηδες και άλλοι σαν αυλικοί. Για την επιβολή, κυριαρχία και μακροημέρευση, καθαρής και συγκεκριμένης ιδεολογικοπολιτικής στόχευσης για την οργάνωση της κοινωνίας, τους επιβήτορες και τα υποζύγια. Υπάρχουν στα πλαίσια των παραπάνω ατομικές μωροφιλοδοξίες, Ναπολεόντειοι οραματισμοί, υπερφίαλοι αυτοθαυμασμοί και εγωκεντρικά καβαλικέματα καλαμιών που θα αποτελούσε τεράστιο, ολέθριο λάθος να ασχοληθεί και επικεντρωθεί κάποιος με αυτόν ή αυτούς, γιατί ασχολούμενος με το θάμνο θα χανε το δάσος. Ας επιστρέψουμε όμως στο τι πραγματικά κρύβεται πίσω από την εύηχη λέξη εξωστρέφεια με την οποία αυτοχαρακτηρίζονται και ευαγγελίζονται, και η οποία δεν είναι τίποτε λιγότερο από το προσωπείο για τον αχαλίνωτο νεοφιλελευθερισμό και τη θεοποίηση της ατομικότητας. Για τούτο όλους αυτούς θα τους βλέπει κάποιος: -  Να αβαντάρουν την αυτορρύθμ...