Άλλο το Θέατρο Σκιών και άλλο τα καραγκιοζιλίκια

Παιδικές αναμνήσεις ξύπνησαν, δεκαετίες πίσω, τότε που τα παιδιά ήθελαν να γελάσουν, οι γονείς να τα έχουν κοντά τους, να τα βλέπουν να γελούν και να γελούν κι αυτοί παρέα. Τότε που η οικογένεια, με στραγάλια και πασατέμπο, πήγαινε το Σαββατόβραδο να δει παράσταση του Καραγκιόζη. Ήταν τότε που κάθε παράσταση ξεκινούσε πάντα με τον Καραγκιόζη να παρουσιάζει τα παιδιά του: τον Κολητήρη, τον Κοπρίτη, τον Πιρικόκο και να τους ζητάει να καλωσορίζουν τους θεατές της παράστασης τους. Αυτές τις θύμησες μου ξύπνησαν πάλι σήμερα οι επικεφαλής των συνδυασμών σε δήμους και περιφέρειες, όταν κάθε μέρα ή μέρα παρά μέρα παρουσιάζουν εναγκαλισμένοι τους υποψηφίους για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτώβρη. Δεν το κρύβω ότι στην αρχή και με τα πρώτα γέλασα αρκετά. Στη συνέχεια όμως άρχισα να ξενερώνω και στο τέλος αναγούλα με αυτές τις παραστάσεις. Θυμήθηκα ότι έχω ντάνες χαρτόκουτα με μπιλιετάκια, πολυτελέστατα φυλλάδια βιογραφικών, έντυπες καταχωρήσεις εφημερίδων, αυτόβουλες πληροφ...