Σε εμάς, έλα να σπουδάσεις.

 

Η σιδερένια φτέρνα της κρατικής συστημικής τρομοκρατίας και καταστολής στριφογυρίζει τα σπιρούνια της.

Μαθητές φακελώνονται και σέρνονται στον εισαγγελέα πχ. Αγρίνιο 1ο γυμνάσιο πρόσφατα.

Ρόμποκοπ, ψεκάζουν, σέρνουν τον ημίγυμνο στο έδαφος πεσμένο διαδηλωτή στο πανεπιστήμιο (ΑΠΘ).

Αν θελήσει κάποιος να καταγράψει παρόμοια περιστατικά είναι βέβαιο ότι θα εγκαταλείψει την προσπάθεια λόγω της πληθώρας τους.

Είναι επίσης βέβαιο ότι το χαφιεδιλίκι, η προβοκάτσια, το τύλιγμα σε μια κόλλα χαρτί, η βία, το ξύλο, η καταστολή μπορούν να ευδοκιμήσουν και να ποδοπατήσουν τα πάντα αν δεν βρουν αντιστάσεις.

Η αντίσταση, η αποτελεσματική αντίσταση δεν θα προέλθει από ατομική μεμονωμένη δράση.

Η αδιαφορία, η απάθεια είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος για τον αφανισμό μας.

Το κυβερνητικό επιτελικό σχέδιο για την συθέμελη κατεδάφιση του δημόσιου χαρακτήρα στην παιδεία, γνωρίζουν καλά ότι προϋποθέτει αν όχι αρωγή τουλάχιστον ανοχή.

Η εγκατάσταση αλφαματατζήδων στα πανεπιστήμια, το δόσιμο μαθητών, τα ευεργετήματα στους ιδιωτικούς ναούς μόρφωσης, η χρηματοδότηση μέσω προγραμμάτων των τρωκτικών που αλλωνίζουν στο χώρο των αναγκών τους αποτελεί ευαγγέλιο τους.

Σε αυτές τις συνθήκες αποτελεί μάλλον πρόκληση να βλέπεις να ακούς και να διαβάζεις -κάθε μορφής- θεσμικούς εκπροσώπους να βγαίνουν στα κεραμίδια για πανεπιστήμιο στην πόλη τους.

Διπλή πρόκληση αποτελεί να ζητούν, διεκδικούν και απαιτούν κάτι που για τα τεκταινόμενα στο χώρο του έχουν παραμείνει εκκωφαντικά άφωνοι.

Τριπλή πρόκληση αποτελεί να ψελλίζουν φληναφήματα περί ανάπτυξης όταν ποτέ δεν έχουν αρθρώσει λέξη για το επίπεδο, τις υποδομές και την τύχη των πτυχίων

Τετραπλή πρόκληση αποτελεί να μην έχουν ιδέα πόσοι είναι οι άνεργοι, ντελιβεράδες, σερβιτόροι πτυχιούχοι στην πόλη τους να μην έχουν νοιαστεί ποτέ για την αξιοποίηση τους.

Πενταπλή πρόκληση και θράσος θα είναι κάποιοι φορείς και θεσμικά όργανα, να υπογράψουν κείμενο που θα ζητά πανεπιστήμιο στην πόλη τους, έχοντας κρατήσει το στόμα τους βουλωμένο για τις διώξεις ενάντια στους νυν και εν δυνάμει φοιτητές του.

Φυσικά τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να τους προσάψει κάποιος αν τη σχολή και το πανεπιστήμιο το θέλουν στην πόλη τους για να νοικιαστεί η τρώγλη και για της αγοράς το νταραβέρι, αλλά και πάλι οφείλουν να το πουν.