ΕΠΟΝ

Η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (Ε.Π.Ο.Ν.) ήταν οργάνωση νέων που ιδρύθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 1943.

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΝ 

Ο πρώτος ύμνος της ΕΠΟΝ, ήταν σε ποίηση Γ. Τσαπόγα και μουσική Α. Κουνάδη, και έχει ως εξής: 

Φλόγα του '21, η ΕΠΟΝ συνεχιστής

Στου λαού μας τον αγώνα, γίνεται εκδικητής 

Σε βουνά και σε λαγκάδια σε απάτητες κορφές 

Λυγεροί σαν τα ζαρκάδια, σκαρφαλώνουμε πλαγιές 

Κόσμος νέος θα προβάλει, της δουλιάς, της προκοπής 

Κι η ειρήνη θα στεριώσει, ως την άκρια της Γης. 

Ο ύμνος που επικράτησε και έφτασε ως τις μέρες μας γράφτηκε το 1943 από την ποιήτρια Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη σε μουσική του Αλέκου Ξένου και τραγουδήθηκε για πρώτη φορά στο Πανθεσσαλικό συνέδριο της ΕΠΟΝ, από όπου διαδόθηκε στα διάφορα τοπικά τμήματα της.

Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία
Το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά,
Πετάμε στον αγώνα, στη θυσία
Για την Ελλάδα, για τη λευτεριά.

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα
σαν σε χορό βαδίζουν πάντα μπρός,
φλόγα, ζωή και θέληση γεμάτα
κι είναι το πέρασμά τους όλο φως.

Τα νιάτα είμαστε μεις, της γης η ελπίδα,
άλλοι του π’ αντίκρυ μας θα σταθεί,
μελίσσι από τη κάθε μια πατρίδα,
κινάμε να λυτρώσουμε τη γη.

Για μια ζωή ελεύθερη κι’ ωραία,
απλώνουμε της νιότης τα φτερά,
μια πλάση ονειρευτή, μια πλάση νέα
τα μπράτσα μας να χτίσουν τα γερά.

Στο φράκτη της σκλαβιάς το πέρασμά μας
μια καταλύτρα θάν’ νεροσυρμή, το δίκηο,
η λευτεριά για σύνθημά μας
ποιος θα μας αντικόψει την ορμή;

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα
σαν σε χορό βαδίζουν πάντα μπρός,
φλόγα, ζωή και θέληση γεμάτα
κι είναι το πέρασμά τους όλο φως.

Των ταπεινών τον πόνο και την θλίψη
του σκλάβου τη βαθειά την οιμωγή,
από τη γη μας θέλουμε να λείψει
για να γένει χιλιόμορφη η ζωή.

Καμαρωτά, χαρούμενα τα νιάτα
σαν σε χορό βαδίζουν πάντα μπρός,
φλόγα, ζωή και θέληση γεμάτα
κι είναι το πέρασμά τους όλο φως.