«Όλα καλά!» ή αλλιώς «Ανοίξαμε και σας περιμένουμε!»

Η κυβερνητική εγκληματική ανευθυνότητα και τα πολιτικά τους προστάγματα οδηγούν τη χώρα καθημερινά στα πιο βαθιά του βάλτου υγειονομικά και οικονομικά.

Οι επιστήμονες προειδοποιούν, τονίζουν, κραυγάζουν για τα πολύ χειρότερα που έρχονται σε νοσούντες, διασωληνομένους και νεκρούς.

Τα επιτελικά σχέδια για τον εμβολιασμό, η προετοιμασία, η οργάνωση, η προμήθεια και η υλοποίηση, αν το προσεγγίσει κάποιος στατιστικά θα ολοκληρωθούν όταν θα έχει επιτευχθεί η ανοσία της αγέλης και η μείωση του πληθυσμού.

Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει τέτοια μετάλλαξη του ιού που δεν θα καλύπτεται από τα υφιστάμενα εμβόλια.

Ο Αρμαγεδδών όμως δεν αναμένεται, είναι ήδη εδώ και είναι βέβαιο ότι νωρίτερα ή αργότερα θα συναντηθούν μαζί του και όσοι σήμερα νομίζουν ότι θα την βγάλουν καθαροί και δεν αναφέρομαι μόνο υγειονομικά αλλά κυριώς οικονομικά, βιοποριστικά.

Η μαύρη σήμερα και κατάμαυρη επόμενη μέρα, δεν θα είναι πρόσκαιρη και δεν θα έχει ημερομηνία λήξης, αν δεν αποφασίσουν, οι πληττόμενοι να γυρίσουν τον τροχό.

Όποιος και όσοι πιστεύουν ότι βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία, ισότητα, αξιοπρέπεια, υγεία, παιδεία, θα του παραχωρηθούν από κυβερνήσεις, ανεξάρτητες αρχές είναι σαν να βάζει τον λύκο για τσοπάνη.

Όποιος και όποιοι πιστεύουν ότι εκπρόσωποι τους και αντιπρόσωποι τους, με του ίδιους απόντες, θα διασφαλίσουν την εργασία τους και την ζωή τους, χαλκεύουν τα δεσμά τους.

Στα ερείπια της 10 ετούς καπιταλιστικής κρίσης, προστίθενται τώρα τα ερείπια που επιφέρει η πανδημία και με το τέλος της, θα αρχίσει η συσσώρευση των ερείπιων της οικονομικής πτωχευτικής πανδημίας που ήδη εξαπλώνεται έστω και αν κάποιοι σήμερα δεν την βλέπουν ή νομίζουν ότι δεν τους αφορά.

Όμως όπως η πανδημία δεν είναι από το θεό σταλμένη έτσι και η οικονομική πανδημία δεν είναι θεϊκό θέλημα ή φυσικό φαινόμενο. Το να μην γυρίσει ο τροχός το θέλουν και κάνουν ότι μπορούν για να μην συμβεί η κυβέρνηση, οι τράπεζες, υπεραγορές, εκδότες, μεγαλοεργολάβοι, κλινικάρχες, καναλάρχες, βιομήχανοι, εφοπλιστές κα.

Η απουσία μαζικού συνδικαλιστικού κινήματος που δεν θα τα διπλώνει στους κοινωνικούς διαλόγους της συναίνεσης, των ήπιων τόνων και της θεσμικής ευθύνης, αποτελεί πανοπλία και θώρακα για τη συνέχιση της βάρβαρης πολιτικής.

Στο χώρο του εμπορίου, αποκαλύφτηκε σε όλη την έκταση της η βαθιά συνδικαλιστική κρίση.

Η επικοινωνιακή λέξη, το λιανεμπόριο, αποτελεί το δούρειο ίππο, για τον αφανισμό του μικρού οικογενειακού μικρομάγαζου.

Λιανεμπόριο λοιπόν το μικρομάγαζο, λιανεμπόριο και οι όμιλοι, οι αλυσίδες, τα μεγαλοκαταστήματα και οι υπεραγορές.

Λιανεμπόριο και αυτός που ανοίγει ο ίδιος το μαγαζί του, πουλάει, σφουγγαρίζει, τακτοποιεί, σκουπίζει το πεζοδρόμιο, το κλείνει για να πάει στο γιατρό κλπ., λιανεμπόριο και αυτός που παρακολουθεί από το εξοχικό τους τζίρους των υποκαταστημάτων του.

Το συνδικαλιστικό κίνημα των μικρεμπόρων πάσχει από κορονοϊό λόγο της συμπόρευσης του με τους μεγαλέμπορους και την επιλογή του να μην συμμαχεί με τους εργαζόμενους αλλά με τους εκμεταλλευτές τους.

Αυτό το ομφάλιο δέσιμο του είναι που του στερεί τη δυνατότητα να αρχίσει να βρίσκει βηματισμό σύμπλευσης με την ραχοκοκαλιά των μικρομάγαζων.

Εκεί πρέπει να αναζητηθεί και η εξήγηση γιατί σύλλογοι, ομοσπονδίες και συνομοσπονδία έχουν μετατραπεί σε κλαμπ, το σύνολο των μελών τους πανελλαδικά αποτελεί ισχνότατη μειοψηφία στο σύνολο των συνεμπόρων τους.

Αυτή η ρότα τους είναι ακριβώς ο λόγος που:

→ Μετά από ένα χρόνο ουσιαστικά καραντίνας, δεν έχει διαμορφωθεί ένα ενιαίο πλαίσιο αιτημάτων και μορφών διεκδίκησης.

→ Τους εμπόδισε, εμποδίζει να πιάσουν από το λαιμό την κυβέρνηση των «αρίστων» για τις ευθύνες της για την επέλαση του δεύτερου κύματος του ιού και την αναμονή του τρίτου.

→ Τους κατέστησε άφωνους για το γεγονός ότι το δεύτερο lockdown δεν υπήρξε ουσιαστικά ποτέ, απαγορεύσεις ποτέ, έλεγχοι ποτέ.

→ Τους «ξέφυγε» η δήλωση Πέτσα ότι «δεν μπορεί να ανοίγει το λιανεμπόριο και να μείνουν κλειστές οι εκκλησίες».

→ Δεν «βλέπουν» και συνοδοιπορούν με την κυβερνητική τακτική -σας καίω αλλά θα σας αλλείψω λάδι- που μεθοδεύει για εργαζόμενους και μικρεμπόρους, ζωή χωρίς δουλειά και μαγαζί, με επιδόματα -για την ώρα- για κονσέρβες και γαλέτα.

→ Δεν «κατάλαβαν» τον εμπαιγμό από Γεωργιάδη, Μητσοτάκη με τις σέλφι τους για τις γιορτινές click away αγορές τους.

→ Πελαγοδρομούσαν ανάμεσα σε επιστήμονες και πολιτικούς και εκλιπαρούσαν με αγωνία: έστω και ένας ένας, έστω click away, έστω όπου δεν είναι κόκκινο, έστω στις εκπτώσεις να σωθεί κάτι, νομιμοποιώντας και αθωώνοντας ουσιαστικά με αυτά τα αιτήματα μια ανερμάτιστη εγκληματική υγειονομικά και οικονομικά πολιτική.

→ Επέτρεψαν στον υπουργό Γεωργιάδη να τους εξευτελίζει δημόσια υπερασπιζόμενος το click away δηλώνοντας ότι με αυτό η αγορά δούλεψε και αυτοί που του κάναν τότε κριτική τον εκλιπαρούν τώρα να το εφαρμόσει ξανά.

Με τον ερχομό του 2021, η εκκλησία για δικούς της λόγους, όχι βέβαια θρησκευτικούς, αποφάσισε, για ακόμη μια φορά δημόσια, μα καταστήσει σαφές, ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο και το έπραξε στις 6/1/2021.

Η κυβέρνηση αντιλαμβανόμενη τη διογκούμενη αμφισβήτηση της και ταπεινωμένη, στερούμενη και τα έσοδα του αμαρτωλού ΦΠΑ, επέλεξε την επικοινωνιακή φυγή προς τα μπρος.

Έτσι άρχισε να διοχετεύει πληροφορίες για σταδιακή επανεκκίνηση.

Φυσικά αν και εφόσον οι επιστήμονες δεν της πουν όχι.

Μαραθώνια τηλεπαράθυρα, ατελείωτα ρεπορτάζ, πληροφορίες, εικασίες, σχόλια, αναλύσεις, καθηλώσανε στους δέκτες τον πληθυσμό.

Ο πρωθυπουργός της «ευθύνης» με «βαρυσήμαντη» συνέντευξη του, έριξε φως στο τούνελ, «αν βέβαια και οι επιστήμονες πούνε ναι».

Όποιοι κάνουν κλικ στα συστημικά μέσα ενημέρωσης, είχαν εικόνα, για το τι θα πει η κυβέρνηση στους ειδικούς, που αυτοί θα το προτείνουν στην κυβέρνηση και η κυβέρνηση θα το δεχτεί!

Επικοινωνιακά όμως δεν συνάδει να ανακοινώνεται επίσημα αυτό ακριβώς που λέγανε οι καναλάρχες από μέρες, έτσι λοιπόν βγήκε ο άσος από το μανίκι, από Δευτέρα 18/1 η αγορά ανοίγει, το λιανεμπόριο επιστρέφει στο καλοκαίρι και ασφαλώς και τα mall που άλλωστε αυτά είναι η ατμομηχανή της οικονομίας και οι ναοί της ελεύθερης αγοράς.

Για την επόμενη μέρα θα δούμε, θα ακούσουμε τους ειδικούς, αλλά μην ξεχνάμε ότι οι νεκροί δεν έχουν αγωνία για το αύριο.