EAM

 

27 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1944

Ας υποκλιθούμε στην ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ

Με το ιδιώνυμο ο «δημοκράτης» Ελευθέριος Βενιζέλος έβαλε το νερό στο αυλάκι.

Υπό διωγμό οι κομμουνιστές, η ιδεολογία τους, απ'αφορμή τους αγώνες τους για τα συμφέροντα εργατών και αγροτών.

Φυλακίσεις, εξορίες, φακελώματα κλπ.

Η χωροφυλακή, δομήθηκε και προσανατολίστηκε σε αυτόν τον «εθνικό» στόχο και σκοπό.

Στελέχη του ΚΚΕ συλλαμβάνονταν και άλλα έβγαιναν στην παρανομία.

Η δικτατορία του Μεταξά, που βρήκε το χαλί στρωμένο, πήρε τη σκυτάλη και όπως πάντα κάθε φασιστική δικτατορία, βελτίωσε σημαντικά τους μηχανισμούς δίωξης των κομμουνιστών, με πρώτο βιολί τον φασίστα Μανιαδάκη.

Γέμισαν οι φυλακές, τα κάτεργα και οι εξορίες από μέλη και κυρίως στελέχη του ΚΚΕ.

Ακροναυπλία - Ανάφη - Φολέγανδρος...

Όσα δεν είχαν πιαστεί, ζούσαν πια στην παρανομία.

Η επίθεση της Ιταλίας και το αλβανικό έπος του λαού υπήρξε μια κορυφαία στιγμή στην ιστορία της πατρίδας. 

Ήταν αποτέλεσμα της ανυπακοής των κομμουνιστών, αριστερών και δημοκρατικών αξιωματικών και φαντάρων που αγνόησαν την υπόδειξη "ρίξτε μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων και γυρίστε πίσω".

Η εισβολή των Γερμανών που ολοκληρώνει και την κάθοδο των δυνάμεων του άξονα στο νότο επιφέρει την κατάρρευση του Αλβανικού μετώπου και η πτώση της Κρήτης ολοκληρώνει την υποδούλωση της πατρίδας από τις φασιστικές και ναζιστικές δυνάμεις.

Τώρα πια η Ελλάδα βρίσκεται σε τριπλή φασιστική κατοχή Ιταλών-Γερμανών και Βουλγάρων και αντίστοιχα διαμελίζεται.

Από την πρώτη μέρα τα στελέχη του ΚΚΕ που βρίσκονταν στην παρανομία και όσα κατάφεραν να αποδράσουν από τις φυλακές και τις εξορίες, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα. 

(Οι υπόλοιποι παραδόθηκαν από τις δοσιλογικές κυβερνήσεις στις δυνάμεις κατοχής το δε αστικό πολιτικό προσωπικό της χώρας βούτηξε το χρυσό και πήγε διακοπές στην Αίγυπτο.)

Η πρώτη οργάνωση που συστήνεται στις 28 ΜΑΗ 1941 είναι η ΕΘΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ με αρχικό στόχο να στηρίξει τους σακατεμένους και ανήμπορους του Αλβανικού μετώπου, τους φυλακισμένους και εξορισμένους, αλλά στη συνέχεια να σώσει όλο το λαό από την πείνα.

Ήταν η "Μάνα του Αγώνα" όπως την αποκαλούσαν οι αγωνιστές.

Στις 16 Ιούλη 1941 ιδρύθηκε στην Αθήνα το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ) με τη συνένωση τριών εργατικών συνομοσπονδιών και βασικούς ιδρυτικούς στόχους:

√ Οργάνωση της εργατικής τάξης για οικονομικές διεκδικήσεις

√ Πάλη ενάντια στην ληστεία του τόπου

√ Πάλη κατά της αισχροκέρδειας και της μαύρης αγοράς

√ Ενότητα των προοδευτικών δυνάμεων 

και

√ Προσπάθεια για τη συγκρότηση πανελλήνιου Εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου για την απελευθέρωση της χώρας από τον ξένο ζυγό.

Δυο μήνες περίπου μετά 27 Σεπτέμβρη 1941 συγκροτείται το ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο)

→ Η απελευθέρωση της χώρας

→ Η αποκατάσταση της εθνικής ανεξαρτησίας

και

→ Η κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας

αποτέλεσαν το βασικό τρίπτυχο και τη σημαία που σήκωσαν ψηλά η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού καθιστώντας το ΕΑΜ τη μεγαλύτερη οργάνωση που γνώρισε ποτέ η πατρίδα.

Ο απελευθερωτικός αγώνας των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ συσπείρωσε κάτω από τις σημαίες του και τα οράματα του, και για την επόμενη μέρα, τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού.

Το αίτημα των αγωνιστών «να ψηφίσει ο λαός ανεπηρέαστα και να γίνει σεβαστό το αποτέλεσμα» η μεγαλοαστική τάξη της χώρας και οι σύμμαχοι της το αντιμετώπισαν σαν θανάσιμη απειλή για τα συμφέροντα τους.

Γι'αυτό απροκάλυπτα, αδίστακτα και κυνικά επέλεξαν τη στρατιωτική επέμβαση, τη βία και την τρομοκρατία.

Σε μελλοντικές αναρτήσεις θα υπάρξουν εκτεταμένες αναφορές στην κρίσιμη εκείνη περίοδο.

Σήμερα όμως δεν μπορώ να αποφύγω τον πειρασμό, να παραθέσω το εξώφυλλο και τον πρόλογο από την έκδοση του ΕΑΜ με τίτλο: 

"ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ

ΜΑΗΣ 1944 - ΜΑΡΤΗΣ 1945" 

που εκδόθηκε την 1η Φλεβάρη στα Τρίκαλα και ανατυπώθηκε τότε με προσθήκες στην Αθήνα. Το εξώφυλλο και η σελίδα του προλόγου είναι πανομοιότυπες της έκδοσης της Αθήνας και ήταν 30 χρόνια μετά το πρώτο βιβλίο των εκδόσεων κλεψύδρα. 

 

Στο σημείο αυτό θεωρώ επιβεβλημένο 

Α/ Να μην προσθέσω ούτε μια γραμμή σε αυτό το σημείωμα

και 

Β/ Να προτρέψω κάθε αναγνώστη αυτής της ανάρτησης, όχι μόνο ο ίδιος αλλά να παρακινήσει και άλλους να διαβάσουν το μνημειώδες κείμενο του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΛΗΝΟΥ "Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ" που ακολουθεί.

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

«Καλλίτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή»

1. Η ΜΑΥΡΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Από τον Απρίλη του 1941 ένα κύμα μαύρης σκλαβιάς εσκέπασε την Ελλάδα. Και είναι τούτη η πιο σκληρή, η πιο απάνθρωπη, η πιο αιμοβόρα, η πιο αποπνιχτική σκλαβιά απ’ όσες εγνώρισε ως τώρα η πολυβασανισμένη χώρα μας στα τρεις χιλιάδες χρόνια της τρικυμισμένης ιστορίας της. Τα λυσσασμένα εθνικοφασιστικά θεριά της Ευρώπης που επρομελέτησαν κι’ ωργάνωσαν συστηματικά την υποδούλωση των Ευρωπαϊκών Λαών για να τους μετατρέψουνε σε αποικιακούς σκλάβους χωρίς ελπίδα λυτρωμού, χύθηκαν απάνω στην Ελλάδα. Τα ηρωικά παιδιά του Ελληνικού λαού εχτύπησαν κατάμουτρα τον πρώτο καταχτητή, τον ετσάκισαν, τον εταπείνωσαν, τον έσπρωξαν πίσω στα βουνά της Αλβανίας. Και τότες εξεκίνησαν κατά τη χώρα μας οι σιδερόφραχτες μεραρχίες, τα τανκς, τα κανόνια και τα αεροπλάνα των Γερμανών για να χτυπήσουνε μια χούφτα γενναίων στρατιωτών από την πλάτη. Μα και μ’ αυτούς ακόμα χτυπήθηκαν παλληκαρίσια οι Έλληνες στρατιώτες, ξέροντας από πριν, πως δεν μπορούνε βέβαια αυτοί, μια χούφτα άνθρωποι, σχεδόν άοπλοι, να κρατήσουν τον πύρινο ποταμό που κατέβαινε.

Μα ο αγώνας τους και η θυσία τους είχε σημασία συμβολική. Έδειχνε πως οι Έλληνες δεν είναι λαός «ώριμος για σκλαβιά». Έδειχνε πως οι Έλληνες ξέρουν να πεθαίνουνε για τη λευτεριά, που δεν τους την εχάρισε κανένας ποτέ, παρά πάντα, από τον καιρό του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας ως το 21 και ως σήμερα, την καταχτήσανε με το αίμα τους και με τον ηρωισμό τους.

Και τότες, πίσω από τις σιδερόφραχτες μεραρχίες των Γερμανών κατέβηκαν και χύθηκαν στην Ελλάδα τα «λιοντάρια» του Μουσσολίνι και πλημμύρισαν τη χώρα μας, Ρούμελη και Μωρηά και νησιά και καλοστρώθηκαν οι «νικητές» στις πολιτείες και στα χωριά μας, κι’ από τότε τρώνε και πίνουνε ρουφώντας το αίμα μας. Και κατέβηκαν ακόμη πίσω από τούς Γερμανούς χωρίς να ρίξουν τουφεκιά και ν’ αντιμετωπίσουν Έλληνα στρατιώτη, άλλοι γενναίοι καταχτητές, οι Βούλγαροι φασίστες, κι’ άρχισαν κι’ αυτοί το ηρωικό τους έργο: να σβύσουνε τον Ελληνισμό από τη Μακεδονία και τη Θράκη. Κάτω από την προστασία των γερμανικών λογχών πάντα, έσφαξαν και σκότωσαν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες, έκαψαν χωριά, ξεσπίτωσαν εκατοντάδες χιλιάδες, υπεχρέωσαν όλους τούς Έλληνες να προσθέσουν στα ονόματά τους την κατάληξη «ώφ» για να γίνουν Βούλγαροι, έβαλαν παπάδες Βουλγάρους στις εκκλησίες, Βουλγάρους δασκάλους στα σκολειά, για να «εκπολιτίσουν» κι’ αυτοί την Ελλάδα, κατά το παράδειγμα που τους δίνουν οι Ναζίδες «εκπολιτιστές» της Νορβηγίας, της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας κτλ. Και κατέβηκαν ακόμα πίσω από τους Γερμανοϊταλούς στην Ελληνική Ήπειρο οι γενναίοι Αρβανίτες για το πατροπαράδοτο πλιάτσικο, και ξεφύτρωσαν στη Θεσσαλία μερικά θρασύδειλα, σιχαμερά σαλιγκάρια που λέγονται Ρουμανόβλαχοι, και τριγυρίζουνε τα χωριά ληστεύοντας, καίοντας, πλιατσικολογώντας και ρημάζοντας τον τόπο.

Και το κύμα της μαύρης σκλαβιάς χύθηκε κατόπιν πάνω στην ηρωική Κρήτη. Από τον ουρανό έπεσαν τα αρπαχτικά όρνια για να σκίσουνε με τα νύχια τους τις σάρκες του Κρητικού λαού. Κι’ όταν αντίκρυσαν την παλληκαριά ατρόμητων γέρων και παιδιών και γυναικών, έστησαν τα πολυβόλα τους και τα κανόνια τους και πέταξαν με τα αεροπλάνα τους πάνω απ’ τις πολιτείες και τα χωριά της Κρήτης, και με τη φωτιά και το σίδερο το πυρωμένο πίστεψαν πως θα δαμάσουν το ατρόμητο φρόνημα του λαού, που δεν άφισε κανένα καταχτητή να κοιμηθεί ήσυχη νύχτα, αιώνες ολόκληρους.

Και τώρα, πάνε δεκαοχτώ μήνες που εβάλθηκαν όλοι τούτοι οι «αρχοντολαοί» να δημιουργήσουνε τη «νέα τάξη πραγμάτων» και στην Ελλάδα. Και ο Ελληνικός λαός τη γνώρισε, ή καλλίτερα, την ξαναγνώρισε τη νέα τάξη των πραγμάτων, που είναι τόσο παλιά όσο και ο κόσμος, και λέγεται με την αληθινή της λέξη «σκλαβιά». Μαύρη σκλαβιά και αρπαγή και βαρβαρότητα, και μπασιμπουζουκισμός και λεηλασία και ερήμωση της χώρας. Είναι η τάξη που ήθελαν να φέρουνε σε τούτη τη χώρα οι βάρβαροι της Ασίας, οι Πέρσες, οι Ούννοι, οι Μογγόλοι του Ταμερλάνου και του Τσιγγισχάν, οι Τούρκοι του Μουχαμέτη, με μόνη τη διαφορά, πως ετούτη τη φορά συνδέεται η τάξη αύτη και με την επιστημονικά ωργανωμένη ληστεία. Ό,τι είχε δημιουργήσει η εργασία του Ελληνικού λαού στα εκατό χρόνια της ελεύτερης ζωής του, όλα τα υλικά μας αγαθά εξαφανίστηκαν. Όλα τα τρόφιμα και τα υλικά που ήτανε στις αποθήκες μας, ζάχαρες, καφέδες, ρύζια, πετρέλαια, δέρματα, σιδερικά, εργαλεία και φάρμακα, ρουχισμός, μαλλιά και μπαμπάκια, μέταλλα, ακόμα και τα επιστημονικά εργαλεία από τα επιστημονικά μας εργαστήρια, όλα λεηλατήθηκαν. Όλα τα ζώα της καλλιέργειας, της τροφής, της μεταφοράς, άλογα, μουλάρια, βόδια, πρόβατα, γίδια, γουρούνια, γαλόπουλα, κότες, αρπάχτηκαν, φαγώθηκαν. Όλα τα μεταφορικά μας μέσα, αυτοκίνητα συγκοινωνίας, φορτηγά και πολυτελείας, μοτοσυκλέττες και ποδήλατα και κάρρα ακόμη, όλα μας τα βαπόρια, τα ιστιοφόρα, τα μπενζινόπλοια, επιτάχτηκαν, εξαφανίστηκαν και τώρα μας κοροϊδεύουν για πρωτόγονους νομίζοντας πως από ανέκαθεν κάναμε τις μεταφορές μας με τα δίτροχα άθλια κασσονάκια που τριγυρνούνε στους δρόμους της Αθήνας. Όλα τα προϊόντα της γης, ακόμα και κείνα που μας επερίσσευαν και τα πουλούσαμε στο εξωτερικό, έγιναν με μιας για μας αόρατα και σπάνια φαινόμενα. Όχι πια το σιτάρι, το κριθάρι, το καλαμπόκι, παρά το λάδι μας, οι ελιές μας, τα τυριά μας, το γάλα μας, οι σταφίδες μας, τα σύκα μας, τα κρασιά μας, τα λαχανικά μας, τα ψάρια μας, τα φρούτα μας, τα καπνά μας, τα χάσαμε από τα μάτια μας. Στη χώρα της ελιάς και του λαδιού πεθαίνουν οι άνθρωποι από πριξήματα, γιατί δεν έχουν σταγόνα λάδι να προσθέσουνε στα νερόβραστα χόρτα τους. Και φτάσαμε σήμερα να πληρώνουμε 27.000 δρχ. το λάδι την οκά, 22.000 το κρέας την οκά, 1.200 δρχ. την οκά τα σταφύλια τον Αύγουστο μήνα, 2.600 δρχ. την οκά το γάλα, στη στάνη μέσα, 2.500 δρχ. την τομάτα την οκά. Εχάθηκαν όλα τα καύσιμα υλικά, τα πετροκάρβουνα, το πετρέλαιο, η μπενζίνα, το ξυλοκάρβουνο. Κι’ αφού μας τα πήραν όλα τούτα και μας ανάγκασαν να καίμε τα δάση μας για να μαγειρέψουμε το φαγητό μας, μας κατηγορούν για βάρβαρους, «γιατί δεν σεβόμαστε τα δάση». Και συνάμα αυτοί κατεβάζουν βουνά τα ξύλα μας και τα καίνε στα καζάνια τους. Και αφού μας αφαιρέσανε όλα τα μέσα της δουλειάς και μας λιμοχτονούνε, μας κατηγοράνε γιατί είμαστε, λέει, τεμπέληδες, καφενόβιοι κι αεριτζήδες και θα μας βάλουνε, λέει, αυτοί να δουλεύουμε όπως ξέρουν αυτοί να βάζουνε τους σκλάβους να δουλεύουνε.

Και δίπλα σ’ αυτή την άμεση καταλήστεψη βαδίζει από κοντά η επιστημονικά ωργανωμένη ληστεία. Σ’ όλες τις ελληνικές εμπορικές, βιομηχανικές και τραπεζιτικές επιχειρήσεις μπαίνουνε με το «έτσι θέλω», και αρπάζουν το 51% από τις μετοχές, υποδουλώνοντας έτσι με μιας για αιώνα τον άπαντα - όπως νομίζουν - την εργασία του Ελληνικού λαού. Στην αρχή θέλανε να μας ξεγελάσουνε με τα τυπωμένα χαρτιά τους τα μάρκα και τις λιρέττες της κατοχής, πως τάχα μας πλερώνουνε ό,τι αγοράζουνε. Ενώ απλούστατα το κλέβανε: Γιατί το χαρτί αυτό δεν είχε καμμιάν αξία ανταλλαχτική μέσα στη Γερμανία και την Ιταλία, δηλαδή μας έπαιρναν τα δικά μας πράματα χωρίς να υποχρεώνονται να μας δώσουνε τίποτα δικό τους, μας επλήρωναν με φρέσκο αέρα.

Μα ύστερα ανακαλύψανε πως είναι κόπος περιττός και έξοδο περιττό να τυπώνουνε καν μάρκα και λιρέττες. Καλλίτερα να τυπώνει χαρτί η «Ελληνική Κυβέρνηση» και να κάνει αυτή τα έξοδα, κι’ έτσι να μας κλέβουν όλα μας τα αγαθά με δικά μας λεφτά. Και τα έξοδα αυτά του στρατού της κατοχής έγιναν τόσο πολλά και αμέτρητα, που κανένα τυπογραφείο δεν προφταίνει να τυπώνει «χιλιάρικα». Όταν η Γερμανία ύστερα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο καταδικάστηκε να πληρώνει 2 δισεκατομμύρια μάρκα το χρόνο συνολική αποζημίωση για όλες τις τεράστιες ζημιές που είχε προξενήσει σ’ όλο τον κόσμο, έβγαλε φοβερές φωνές για την τρομερή αδικία της «ληστρικής» συνθήκης των Βερσαλλιών, και δικαιολογεί και το σημερινό ακόμη πόλεμο επειδή τότες εζήτησαν να την πνίξουν. Μα τί να πει λοιπόν η μικρή, φτωχή κι’ ερημωμένη Ελλάδα, που δεν έβλαψε κανένα, που κανενός τη χώρα δεν πήγε να καταπατήσει, ούτε κανενός να πάρει τα αγαθά, όταν οι καταχτητές της τής ερούφηξαν κι’ όλας σ’ ένα χρόνο μέσα δυόμιση δισεκατομμύρια μάρκα «για έξοδα στρατού κατοχής»; Και της ζητάνε τώρα να πλερώνει τα έξοδα της γερμανικής εκστρατείας στην Αφρική, βάζοντάς τηνε (άκουσον, άκουσον!!) να «δανείζει» η Ελλάδα στη Γερμανία 20 - 30 δισεκατομμύρια δραχμές το μήνα! Και τώρα δεν τρέφουμε μόνο τα στρατεύματα κατοχής, δεν πληρώνουμε μόνο τα γλέντια τους, τα μεθύσια τους, τα όργιά τους με τα κορίτσια μας και με τις αδερφές μας, όλη την αφάνταστη σπατάλη τους σε έργα, σε μεταφορές, σε χτίρια άχρηστα για μας, σε αεροδρόμια, σε φρούρια, που χτίζουν απάνω στη χώρα μας, παρά ταΐζουμε εμείς και το στρατό του Ρόμμελ, για να υποβοηθήσουμε να εγκαθιδρυθεί η «νέα τάξη» και στην Αφρική. Η «νέα τάξη» των γκάγκστερς!

Έτσι κατάντησαν να πεθαίνουν εκατοντάδες και χιλιάδες άνθρωποι από την πείνα, καταντήσαμε να δρασκελάμε κουφάρια στους δρόμους, να θάφτουμε τους νεκρούς μας σωριασμένους μέσα στα κάρρα των σκουπιδιών μας. Έτσι καταντήσαμε όλοι σκελετοί και τα παιδιά μας ατροφικά με καλαμένια ποδαράκια και μάτια σβυσμένα. Έτσι φυτεύεται στα στήθια μας η φυματίωση, κι’ η ατροφία, κι’ ο εκφυλισμός.

Κι’ όταν ο λαός που κατάχτησε τη λευτεριά του σε πολύχρονους αγώνες με το αίμα του, τολμήσει να διαμαρτυρηθεί, να ζητήσει το δίκιο του, να διεκδικήσει το στοιχειώδες δικαίωμά του στη ζωή, στην τιμή, στην περιουσία του, τον σωριάζουνε στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τον ξεσπιτώνουνε, του καίνε τα χωριά, του σκοτώνουνε τα παιδιά του και τουφεκιζούνε αθώους ομήρους για να πνίξουνε τη διαμαρτυρία του λαού.

Η πιο άναντρη, η πιο συχαμερή τυραννία που παρουσιάστηκε ποτές απάνω στη γη. Αληθινά «νέα τάξη» στον κόσμο. Ξαναγύρισμα στην πρωτόγονη βαρβαρότητα, κατάργηση κάθε νόμου, κάθε ηθικής, κάθε δίκιου. Ο νόμος της Ζούγκλας απάνω στην Ευρώπη! Αυτή είναι η νέα Ευρωπαϊκή τάξη.

2. ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΑΚΑΛΙΑ

Μα δεν είναι μόνο το αίμα που χύνεται, οι υλικές καταστροφές, η σωματική εξαθλίωση του λαού, που φέρνει ετούτη η μαύρη τυραννία μαζί της. Περισσότερο ακόμα και βαθύτερα και σκληρότερα χτυπάει το λαό η ηθική εξαθλίωση, που παρουσιάζουν ωρισμένα κοινωνικά στρώματα και ωρισμένα άτομα.

Όταν ο Χίτλερ επροετοίμαζε στα κρυφά τα εγκληματικά του σχέδια για την υποδούλωση των Ευρωπαϊκών λαών, συζητώντας κάποιαν ημέρα μ’ ένα φίλο του που τον ερωτούσε με ποιον τρόπο θα νικήσει την εσωτερική αντίσταση των λαών και θα την παραλύσει, είπε με τη συνειθισμένη του ξετσιπωσιά: «Σε κάθε τόπο θα βρεθούνε κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα, που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχτούν και να πλουτίσουνε στη χώρα τους». Και η πρόβλεψή του αυτή επραγματοποιήθηκε δυστυχώς. Γιατί σ’ όλες τις χώρες βρέθηκαν οι διάφοροι Λαβάλ και Κουίσλιγκ για να προδώσουνε τον τόπο τους. Έτσι και στη δική μας χώρα από την πρώτη στιγμή έτρεξαν κοντά στους καταχτητές τα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα.

Έτρεξαν πρώτα - πρώτα οι Τσολάκογλοι, οι Μπάκοι, οι Γκοτζαμάνηδες, οι Καραμάνοι, στρατηγοί απάτριδες, πολιτικάντηδες, τυχοδιώχτες. Με την πρόφαση να περισώσουνε τάχα κάτι από την καταστροφή, μα στην πραγματικότητα για να εξασφαλίσουν αξιώματα, πρωτοκαθεδρίες, φαγοπότια, ρεμούλες για τον εαυτό τους, τους συγγενείς τους και τους φίλους τους, εδέχθηκαν να κυλιούνται καθημερινά στη λάσπη της προδοσίας, να κοψομεσιάζονται, να υποβοηθούνε τη λεηλασία και την ερήμωση της χώρας τους και να δίνουνε πρόσχημα νομιμότητας σ’ όλα τα άτιμα κακουργήματα των καταχτητών, να τα κρύβουν από το λαό και να παρουσιάζουν και τον ίδιο το λαό πως αποδέχεται, πως εγκρίνει, πως είναι τάχα ενθουσιασμένος από την εκμηδένισή του και από τη σκλαβιά του. Ένας υπουργός είχε κάποτε την αναισχυντία να πει σε φίλους του που τον ρωτήσανε πως μένει στην κυβέρνηση αφού ο λαός πεθαίνει στους δρόμους από την πείνα: «Εγώ έχω το αυτοκίνητό μου. Καλά τρώγω και πίνω. Ο λαός, που ήθελε πόλεμο, ας βγάλει τώρα μάτια του».

Αυτά λοιπόν τα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα κρύβουν από το λαό όλα τα εγκλήματα των καταχτητών, τους παρουσιάζουν για ευεργέτες του λαού, τους καίνε λιβανωτό, γιατί τάχα μας έστειλαν δέκα κουτιά γάλα, τη στιγμή που μας απογυμνώνουν από όλα μας τα αγαθά. Αυτοί κρύβουν από το λαό πως η Μακεδονία και η Θράκη κατακυρώθηκαν στους Βουλγάρους φασίστες και ρημάζεται απ’ αυτούς, πως την Ήπειρο την προορίζουν για την Ιταλική Αλβανία, πως τα Εφτάνησα και τις Κυκλάδες τις προσαρτήσανε κιόλας οι Ιταλοί. Αυτοί κρύβουν απ’ το λαό τις σφαγές, τις λεηλασίες, την πυρπόληση των χωριών, τις χιλιάδες τους φόνους, τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τους σκοτωμούς των όμηρων. Αυτοί συγκεντρώνουν και δεσμεύουνε τα προϊόντα μας για να τα βρίσκουν έτοιμα να τα λεηλατούν οι ξένοι, αυτοί κρύβουν από το λαό τα δισεκατομμύρια που μας παίρνουνε κάθε μήνα οι γκάγκστερς εκμηδενίζοντας τις δραχμές μας. Αυτοί κρύβουν από το λαό πως εμείς χρηματοδοτούμε και τροφοδοτούμε την εκστρατεία της Λιβύης. Αυτοί ετοιμάζονται να μας επιστρατέψουνε κιόλας, να μας βάλουνε να σκάβουμε δρόμους στο ανατολικό μέτωπο ή κάπου αλλού και να στείλουνε τα παιδιά μας να πεθάνουνε στις παγωμένες ρούσσικες στέππες, πολεμώντας κατά των απελευθερωτών μας.

Γύρω από αυτά τα φιλόδοξα και ιδιοτελή «καθάρματα» - τον τίτλο τον τιμητικό τους τον έδωκε βλέπετε ο ίδιος ο πάτρωνάς τους - οργιάζουνε πάνω στο πτώμα της δυστυχισμένης Ελλάδος, ρουσφετολογούν, επιδιώκουν αξιώματα, θέσεις και πηγές πλουτισμού ένα πλήθος από άλλα καθάρματα. Πρώτα - πρώτα οι «Γερμανόφιλοι», οι «Ιταλόφιλοι» οι «εκ πεποιθήσεως φασισταί και εθνικοσοσιαλισταί», οι Γιοκαρίνηδες, οι Βλαβιανοί και οι Παμπουκάδες και οι Λοτίτσηδες και οι Τραυλοί, που άμα τους πεις να πάνε, λοιπόν, οι ίδιοι ως εθελοντές στο ρούσσικο μέτωπο για να πολεμήσουνε για «τας πεποιθήσεις των» παθαίνουν αγιάτρευτη μουγκαμάρα. Και γύρω από τους αρχιπροδότες Τσολάκογλους έχουνε συγκροτήσει τις συμμορίες τους τα «τσακάλια», όλοι οι ασυνείδητοι μεγαλοκαρχαρίες των θολών νερών, οι σπεκουλάντηδες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι εργολάβοι, οι μεσάζοντες, οι «οικονομικώς συνεργαζόμενοι μετά των αρχών κατοχής». Τα διακόσια δισεκατομμύρια δραχμές που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, δεν εβγήκαν όξω από τον τόπο μας. Είναι εδώ μέσα. Ποιός τα έχει; Που πήγαν; Μα από τα χέρια αυτών πέρασαν. Μετατράπηκαν σε πολυκατοικίες, σε πλούσια χτήματα, σε βίλλες, σε διαμαντικά, σε μπριλλάντια, σε χρυσές λίρες, σε έπιπλα, σε μπιμπελό, σε γουναρικά, σε χαλιά που σωριάζονται στα σπίτια τους. Ό,τι πουλάει ο καθένας από μας για να φτωχοζήσει, το ρολόϊ του, το χαλί του, τη βέρα του, το κόσμημα της γυναίκας του, την εικόνα, όλα πέρασαν στα χέρια των τσακαλιών. Αυτοί κάνουν όλες τις μεγάλες βρώμικες επιχειρήσεις σε συνεργασία με υπουργούς και με ξένους. Αυτοί είναι οι πραγματικοί δημιουργοί της μαύρης αγοράς και όχι ο φτωχός μεταπωλητής, που προσπαθεί να ζήσει την οικογένειά του πουλώντας πέντε οκάδες τομάτες ή τρεις οκάδες μαρίδα. Και όμως, η κυβέρνηση κυνηγάει ετούτους εδώ τους φτωχούς βιοπαλαιστές, και κανένα, μα κανένα «τσακάλι» δεν ετόλμησε να θίξει. Μα πώς να το θίξει; Είναι κοινοί συμμορίτες μαζί τους και τρώνε κάθε μέρα στα πλούσια τραπέζια τους. Οι προδότες και τα τσακάλια άνοιξαν το δρόμο στην ηθική εξαχρείωση. Και ξεφύτρωσαν έτσι όλα τα συχαμερά και βρωμερά σκουλήκια της ηθικής εξαχρείωσης: οι φραγκολεβαντίνοι και οι ντόπιοι χαφιέδες και καταδότες που επλημμύρισαν τα γραφεία της Γκεσταπό και των καραμπινιέρων με καταγγελίες και συκοφαντίες εναντίον πλήθους κόσμου. Αυτοί άνοιξαν το δρόμο της άτιμης προδοσίας που λυμαίνεται κάθε πολιτεία και κάθε χωριό της Ελλάδος. Τα εγκληματικά χέρια των ξένων τα οδηγούν άτιμοι χαφιέδες και προδότες για να βρίσκουνε παντού και να χτυπάνε κάθε Έλληνα πατριώτη, για να εκβιάζουνε, για να βασανίζουνε και να εξορίζουνε, να σκοτώνουνε. Αυτοί οι άτιμοι χαφιέδες και προδότες έδωκαν το παράδειγμα της «συνεργασίας» των ελληνικών σωμάτων ασφαλείας με τη Γκεσταπό και τους καραμπινιέρους.

Και τέλος, αυτοί άνοιξαν το δρόμο για την εκπόρνεψη των γυναικών, που πήρε τέτοια καταπληχτική και αναπάντεχη έχταση στον τόπο μας. Πού είναι τα «πατροπαράδοτα ελληνικά ήθη και έθιμα»; Σε πολιτείες και χωριά τριγυρνάν οι ξένοι στρατιώτες αγκαλιασμένοι με τις γυναίκες μας, τις κόρες μας, τις αδερφάδες μας. Από τα μεγαλόσπιτα που χορεύουν και πίνουν σαμπάνιες και οργιάζουν οι μεταξοφορεμένες κυράδες με ξένους αξιωματικούς, ως τα χωρικά σπίτια που μπαινοβγαίνουνε φανερά οι ξένοι αγαπητικοί. Μπροστά στα μάτια μας είναι ακόμη οι ανάπηροι του πολέμου, με κομμένα χέρια και πόδια, οι τραυματίες, οι σακάτηδες. Ακόμα δεν έβγαλαν τα μαύρα οι χήρες και τα ορφανά του πολέμου. Κι’ οι φονιάδες τους γυρίζουν αγκαλιά με τις γυναίκες μας και τις αδερφές μας.

Και έτσι εγέμισαν οι πολιτείες και τα χωριά μας από αρρώστειες αφροδίσιες. Έτσι δώδεκα χρονών κορίτσια είναι γιομάτα σύφιλη. Και κοντά σε όλες τις άλλες πληγές του εκφυλισμού μπαίνει ακόμα και τούτη εδώ, ο εκφυλισμός από τη σύφιλη!

Και ολ’ αυτά τα βλέπουν οι προδότες και τα τσακάλια με ήσυχη συνείδηση και χαρούμενο μάτι και το λένε κιόλας φανερά. «Ας βαστάξει όσο μπορεί ετούτο το πανηγύρι. Εμείς πλουτίζουμε, εμείς καλοπερνάμε. Ευλογημένη η νέα τάξη των πραγμάτων». «Ευλογημένη η νέα τάξη των πραγμάτων», είχε την αναισχυντία να το πει αυτό ο Τσολάκογλου στη Θεσσαλία και στην Κρήτη, ανάμεσα στα καπνισμένα ερείπια από χωριά και πολιτείες, ανάμεσα στα κουφάρια των χιλιάδων αδικοσκοτωμένων, ανάμεσα στους αποσκελετωμένους από την πείνα πολίτες. Μα τα είπε ωχυρωμένος πίσω από τις γερμανικές ξιφολόγχες και τα πολυβόλα.

Να ιδούμε τι θα πει κι’ αυτός κι’ όλοι οι προδότες και τα τσακάλια, όταν οι ξιφολόγχες των ξένων και τα πολυβόλα τους και τα αεροπλάνα τους δεν θα είναι πια στον τόπο μας. Γι’ αυτό, λοιπόν, και τούτοι όλοι εύχονται να μείνουνε πάντα εδώ. Η σκλαβιά να γίνει το μόνιμο καθεστώς της Ελληνικής γης.

3. Η ΑΓΩΝΙΑ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ

Απέναντι σ’ αυτή τη φοβερή συμφορά, την άγρια μπόρα που ξέσπασε πάνω στη χώρα μας και καταβασανίζει το λαό μας, ποια είναι η στάση του λαού; Πώς αντιμετωπίζει ο λαός τα χτυπήματα που αναταράζουν όλη του τη ζωή; Από τη μια μεριά τα χτυπήματα της τυραννίας των ξένων καταχτητών, την αρπαγή του ψωμιού του, την ολόπλευρη στέρηση των μέσων της ζωής του, την αβεβαιότητα, τη μαύρη έγνοια που τον κατατρώγει την πάσαν ημέρα, το θάνατο που τον τριγυρίζει με χίλιες μορφές την κάθε στιγμή; Και από την άλλη μεριά τα χτυπήματα της προδοσίας, την άγρια και αχόρταγη μανία της κερδοσκοπίας, την αισχρή συνωμοσία των εκμεταλλευτών της δυστυχίας του;

Από τη μια στιγμή στην άλλη, όλα τα στρώματα του λαού μας είδανε να αναποδογυρίζεται και να γκρεμίζεται γύρω τους το οικοδόμημα της ζωής τους. Ο εργάτης έχασε τη δουλειά του, βρέθηκε στο δρόμο απένταρος. Μα και όποιος είχε δουλειά, το μεροκάματο του έγινε με μιας μηδενικό των μηδενικών. Ό,τι κέρδιζε όλο το μήνα δεν του έφτανε πια για να ζήσει ούτε μιαν ημέρα. Αν, πρωτήτερα, μπορούσε να τρώει αυτός και τα παιδιά του ένα κομμάτι ψωμί, λίγες ελιές, λίγα χορταρικά, τώρα χάθηκε και το ψωμί και η ελιά και το χόρτο. Το σκληρό μονοπάτι που βάδιζε πάντα, έγινε τώρα ο δρόμος του μαρτυρίου, που ωδηγούσε κι’ αυτόν και τη γυναίκα του και τα παιδιά του κατευθείαν στο νεκροταφείο. Στην ίδια θέση βρέθηκαν όλοι οι μισθωτοί. Ο ιδιωτικός και δημόσιος υπάλληλος, ο τραγικός αυτός αιώνιος ακροβάτης ανάμεσα στην πείνα και στην κοινωνική αξιοπρέπεια, έχασε κάθε ισορροπία. Το κρυφό μαρτύριό του έγινε τώρα πια φανερό. Σιγά - σιγά αποσκελετώθηκε αυτός και η φαμελιά του. Τα ρούχα του κυλάν από πάνω του, το πρόσωπό του εσούρωσε. Όλοι γέρασαν με μιας και στα μάτια τους ζωγραφίστηκε η μαύρη έγνοια και η αγωνία η θανάσιμη. Η διάσταση ανάμεσα στο εισόδημα και στα πιο απαραίτητα έξοδα της ζωής έγινε τρομαχτική. Όλος ο μισθός δε φτάνει για να αγοράσει τα τρόφιμα δέκα ημερών, πέντε ημερών, τριών ημερών, μιας ημέρας. Όλος ο μισθός ενός μηνός δε φτάνει για να περάσει ένα ζευγάρι σόλες στα τρύπια παπούτσια του! Και για το μισθωτό, λοιπόν, άνοιξε πλατύς ο δρόμος του νεκροταφείου, η μαύρη πύλη του θανάτου από μαρασμό, που καταπίνει τα παιδιά του, τους γονιούς του, τη γυναίκα του και αυτόν τον ίδιον. Οι συνταξιούχοι πολιτικοί και στρατιωτικοί και τα θύματα των πολέμων έπαθαν χειρότερα. Οι μικροί και μεσαίοι εισοδηματίες και πολλοί, γλυκά αποκοιμισμένοι απάνω στο μαλακό προσκέφαλο της εξασφαλισμένης ζωής, ξύπνησαν τραγικά μπροστά στο τρομαχτικό φάσμα της πείνας.

Και όλοι αυτοί, εργάτες, υπάλληλοι, επαγγελματίες, βιοτέχνες, εισοδηματίες, που άνοιξε με μιας βαθύς ο λάκκος μπροστά τους, άρχισαν να ξεπουλάνε ό,τι βρισκότανε σπίτι τους. Δαχτυλίδια, βέρες, ρολόγια, έπιπλα, χαλιά, τεντζερέδια, πιατικά, παπλώματα, κουβέρτες, ρουχισμός, πήρανε το δρόμο της αγοράς. Κάθε μικροοικονομία εξανεμίστηκε. Ό,τι κρυβότανε για στήριγμα των γηρατειών, η προίκα των κοριτσιών, το κεντητό προσκέφαλο, τα νυφικά σεντόνια, όλα πήρανε το δρόμο της αγοράς. Τα καταπίνει κάθε μέρα ο σκοτεινός λάκκος και όμως το τρομαχτικό φάσμα της πείνας είναι εκεί μπροστά τους. Ε! η ζωή είναι αβάσταχτη. Η σκλαβιά έγινε αβάσταχτη. Ο θάνατος είναι μπροστά μας. Λοιπόν τί περιμένουμε;

Τα ίδια και χειρότερα γίνονται στα χωριά, μ’ όλη τη φαινομενική υπερτίμηση των αγροτικών προϊόντων και το φαινομενικό πλούτο που συσσωρεύεται στις κασσέλες μερικών αγροτών. Εδώ βέβαια φάνηκε στην αρχή σα να ήρθε αναπάντεχα ο χρυσός αιώνας. Οι χωριάτες είδανε με μιας να τρέχουνε τα χιλιάρικα μέσα στο σπιτικό τους, να μπαίνουν από τις πόρτες και τα παράθυρα τα λεφτά, και να χρυσοπουλιέται το σιτάρι τους, το καλαμπόκι τους, το λαχανικό τους, η πατάτα τους, η ελιά τους, το κρασί τους, το τυρί τους, το γάλα τους. Πίστεψαν πως τώρα μπορούνε κι’ αυτοί να ξεχρεώσουνε τα χτήματά τους, ν’ αγοράσουνε κι’ άλλα χτήματα, ν’ αγοράσουνε σπίτια στις πολιτείες, ν’ αγοράσουνε χρυσαφικά και διαμαντικά, μεταξωτές κάλτσες στις τσούπρες τους, ακόμα και πιάνα να κουβαλούνε στο χωριό. Σιγά - σιγά όμως άρχισαν να βλέπουν να λυώνει μπροστά στα μάτια τους ο θησαυρός. Για ένα ζευγάρι άρβυλα ή τσαρούχια, χρειάζουνταν τώρα σωρό τα χιλιάρικα, τα ζώα τους άρχισαν να ψοφάνε μη έχοντας τροφή, τους άρπαξαν οι ξένοι σταυρωτήδες τα πουλερικά τους και τα πρόβατά τους. Δεν έχουνε γάλα, δεν έχουνε αυγό να φάνε. Και ήρθε το κράτος να τους πάρει και τα γεννήματα με τη βοήθεια των καραμπινιέρων. Στο τέλος στερήθηκαν και το ψωμί. Δεκάδες πεθαίνουν οι φτωχοί χωριάτες από πείνα, γυμνοί και ξυπόλητοι περπατάνε. Και στο τέλος τέλος, και κείνοι που έχουνε σωριασμένα τα χιλιάρικα στις κασσέλες τους θα ιδούνε πως δε θα μπορούνε ούτε στον τοίχο να τα κολλήσουνε για ταπετσαρία γιατί θα τους λείπει η κόλλα. Είναι κοινή η συμφορά για όλους κι’ ας μη μας ξεγελάει ο Νιαγάρας του χαρτιού. Τα πραγματικά αγαθά, τα προϊόντα μας, ό,τι έχουμε υλικό αγαθό, αυτό εξατμίζεται, φεύγει, πάει στα ξένα χέρια και σε ξένες κοιλιές. Φτωχοί, πάμφτωχοι πρόκειται να γίνουμε όλοι, γιατί και τα σπίτια μας και στις πολιτείες και στα χωριά, και τα χωράφια μας, κι’ οι πέτρες ακόμα πρόκειται σε λίγο να βρεθούν σε ξένα χέρια. Ξένοι αφεντάδες πρόκειται να πάρουν όλα τα αγαθά μας, και μείς, σκλάβοι, αλευτέρωτοι, είλωτες, δούλοι, γυμνοί και ξυπόλητοι και κουρελήδες και πεινασμένοι πρόκειται να χύνουμε τον ιδρώτα μας πάνω σε τούτη τη γη, για να παχαίνουμε τους ξένους αφεντάδες και να πεθαίνουμε χίλιους θανάτους κάθε μέρα. Η μοίρα που φυλάνε για μας οι ξένοι καταχτητές είναι η μοίρα των μαύρων της Αφρικής, των κούληδων και των Κινέζων κουρελήδων που ψοφάνε σαν τις μύγες στις πολιτείες και στα χωριά.

Και κανένας μας αληθινά δεν ξεγελιέται. Απέναντι σ’ αυτή τη μαύρη δυστυχία, που μας έρριξαν, και που ο μόνος σκοπός τους είναι να την μονιμοποιήσουν, μια και μόνη είναι η ψυχική στάση του λαού μας απ’ άκρη σ’ άκρη, εξόν από τους προδότες και τα τσακάλια. Μίσος άγριο κι’ άρνηση απόλυτη!

Οι ξένοι καταχτητές και οι ντόπιοι αιματορουφηχτάδες ένα σκοπό έχουνε: Να μας λυγίσουνε τις ψυχές κάτω από τα χτυπήματα της συμφοράς, να σπάσουνε τα ζωτικά νεύρα της ζωής μας, να τσακίσουνε την ψυχική μας αντίσταση, να μας κάνουνε να δεχτούμε τη μαύρη μοίρα που μας ετοιμάζουνε, να μας ρίξουνε στην απελπισία και στη μοιρολατρεία.

Μα ο λαός αυτός με την τρισχιλιόχρονη ιστορία, που πέρασε μέσα σε τόσες συμφορές χωρίς να χάσει ποτέ την ελπίδα και τη δύναμη της άρνησης απέναντι σε κάθε καταχτητή, δε θα λυγίσει και τώρα και δε θα απελπιστεί. Και τώρα ολόψυχα ενωμένος θα ριζώσει στο χώμα το ελληνικό και στην ιστορία την ελληνική, και με ατσαλωμένη την ψυχή θα αντιτάξει στους τυράννους το «όχι», το «όχι» το οριστικό και αμετάκλητο. Και αυτό πραγματικά κάνει.

Δεν τον ελύγισεν η συμφορά και η παραζάλη, και τώρα συγκεντρώνει τις δυνάμεις του για να το πει το «όχι» αυτό το μεγαλόφωνο και να το στηρίξει με όλα τα κορμιά και όλες τις αδάμαστες ψυχές. Αληθινά ο φριχτότερος εχθρός μας τούτη τη στιγμή θα ήταν η παθητική αποδοχή της μοίρας μας, θα ήταν η αποκαρδίωση, η απελπισία και η μοιρολατρεία.

Η μοιρολατρεία με τις δυο της μορφές. Τη μια που λέει: «Ό,τι έγινε, έγινε. Είμαστε πολύ αδύνατοι, δε μπορούμε να αντισταθούμε στα θεριά που μας κατασπαράζουνε. Ας σκύψουμε το κεφάλι, ας συμβιβαστούμε με τη μοίρα μας κι’ έχει ο Θεός! Ας παραδοθούμε στη μεγαλοψυχία των τυράννων μας». Είναι η φωνή της προδοσίας που τα λέει αυτά. Η φωνή του Τσολάκογλου και των καθαρμάτων σαν κι’ αυτόν. Κάθε συμβιβασμός, κάθε αποδοχή του μοιραίου είναι προδοσία. Ο λαός που τσακίζεται από την υπέρτερη βία για μια στιγμή, δεν είναι ακόμα σκλάβος. Σκλάβος γίνεται από τη στιγμή που ψυχικά δέχεται τη σκλαβιά. Κι’ αυτό κοιτάζουνε να πετύχουν οι εχθροί μας με τη φωνή των προδοτών. Και η άλλη μορφή της μοιρολατρείας είναι το ίδιο ολέθρια όταν λέει: «Ας σταυρώσουμε τα χέρια κι’ ας περιμένουμε να μας ελευθερώσουν άλλοι!» Γιατί και τούτη η μορφή της μοιρολατρείας είναι αποδοχή της σκλαβιάς. Όποιος δέχεται να του χαρίσουν άλλοι τη λευτεριά του, αυτός ομολογεί κιόλας πως είναι σκλάβος και το πολύ - πολύ πρόκειται ν’ αλλάξει αφέντη. Όχι! κανένα είδος συμβιβασμό, κανένα είδος μοιρολατρεία δεν αποδέχεται ο λαός ο ελληνικός. Και το έδειξε κιόλας και το δείχνει με τη διαγωγή του. Στις πολιτείες και στα χωριά μας, εξόν από τούς λίγους προδότες και τους εκμεταλλευτές, δεν υπάρχει καμμιά σκλαβωμένη ψυχή. Αγωνίζονται οι εργάτες και οι μισθωτοί στις πολιτείες, αγωνίζεται ο αγρότης. Στα βουνά της Ελλάδος αντηχεί κιόλας η γνώριμη φωνή της λευτεριάς. Η φωνή των καριοφιλιών του 21, η φωνή του μάνλιχερ του 42.

Όχι! Δεν υπάρχει συμβιβασμός και μοιρολατρική αποδοχή της σκλαβιάς. Ένας και μόνος δρόμος ανοίγεται μπροστά μας. Ο δρόμος της ενεργητικής αντίστασης, ο δρόμος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Αντίσταση ενεργητική. Παλλαϊκός αγώνας για την κατάχτηση την οριστική και την κατοχύρωση την οριστική της λευτεριάς. Αυτή είναι η ηρωϊκή διάθεση του ελληνικού λαού μέσα στην αγωνία του. Η αγωνία του ελληνικού λαού, είναι η αγωνία λαού που θέλει να ζήσει και θα ζήσει. Που θα παλαίψει όλος μαζί ενωμένος, που θα παλαίψει και θα νικήσει.

Γιατί τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, νοιώθουμε όλοι ζωντανή μέσα μας την εγερτήρια κραυγή του Ρήγα του Φεραίου, που εμψύχωσε τους προγόνους μας του 21.

 «Καλλίτερα μιας ώρας ελεύτερη ζωή

παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!»

4. ΤΑ ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΘΝIΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Αυτή λοιπόν είναι η απάντηση του ελληνικού λαού στην ξένη τυραννία και στη ντόπια προδοσία. «Καλλίτερα μιας ώρας ελεύτερη ζωή»! Μ’ αυτήν την απόφαση αντικρύζει ο ελληνικός λαός τα χτυπήματα των ξένων εθνικοφασιστών και των ντόπιων προδοτών. Ν’ αγωνιστεί, να παλαίψει, να νικήσει, να λυτρωθεί, να λυτρωθεί οριστικά από κάθε ξένη και ντόπια σκλαβιά.

Και η απόφαση αυτή ξεσπάει από χίλιες πλευρές. Και από χίλιες πλευρές γίνεται προσπάθεια να ριχτούνε συνθήματα για τον αγώνα και να οργανωθούνε δυνάμεις γι’ αυτόν.

Μα ένας τέτοιος αγώνας σκληρός και δυνατός, ένας αγώνας για ζωή ή θάνατο ενός λαού, δε μπορεί να διεξαχθεί ούτε με πρόχειρα συνθήματα, ούτε με πρόχειρες, σκόρπιες, ασυννενόητες και διασπαρμένες οργανώσεις.

Ο αγώνας αυτός βγαίνει μέσα από τη σημερινή αντικειμενική πραγματικότητα και από τη σημερινή ψυχική διάθεση ολόκληρου του λαού. Για να πετύχει, πρέπει να ανταποκρίνεται και στις ανάγκες της πραγματικότητας, και στην αληθινή ψυχική διάθεση του λαού. Πρέπει να ριζώσει βαθιά μέσα στα πράγματα, να ριζώσει μέσα στη γη μας, ν’ αγκαλιάσει την ακατανίκητη λαχτάρα του λαού για τη λευτεριά του. Γι’ αυτό είναι ανάγκη και τα γνωρίσματά του και οι σκοποί του και τα συνθήματά του να βγουν από μέσα από τις ανάγκες και μέσα από τους πόθους του λαού, και τότε μόνο θα οδηγηθούνε και στο σωστό δρόμο για την οργάνωσή του.

Ποια είναι λοιπόν τα γνωρίσματα αυτά του αγώνα;

Ο σημερινός αγώνας του λαού μας στο περιεχόμενό του δε μπορεί να είναι τίποτ’ άλλο, παρά απελευθερωτικός. Πρόκειται να καταχτήσουμε τη λευτεριά μας, να διώξουμε τους ξένους επιδρομείς από τη χώρα μας, να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας στη ζωή και στον πολιτισμό. Πρόκειται ν’ ανοίξουμε το δρόμο για μιαν ελεύτερη, πολιτισμένη κι’ ευτυχισμένη Ελλάδα. Αυτός είναι ο πρώτος, ο υπέρτατος, ο μόνος σκοπός, που μας προβάλλεται σήμερα επιταχτικά όσο ποτέ.

Στη μορφή του ο σημερινός αγώνας δε μπορεί, παρά να είναι παλλαϊκός, ν’ αγκαλιάσει όλα τα στρώματα του λαού, και τον εργάτη, και τον αστό, και τον αγρότη και το διανοούμενο. Και μ’ αυτή την έννοια της παλλαϊκότητας ο αγώνας αυτός χαρακτηρίζεται σαν αγώνας εθνικός. Ο σημερινός, λοιπόν, αγώνας που βγαίνει από τα πράγματα και την ψυχική διάθεση όλου του λαού, είναι αγώνας εθνικοαπελευθερωτικός, και μόνο αν έτσι κατανοηθεί και οργανωθεί μπορεί να φέρει το ποθητό αποτέλεσμα.

Μα ένας τέτοιος αγώνας, για να διεξαχθεί αποτελεσματικά δε μπορεί να είναι ακέφαλος ή πολυκέφαλος. Ασύνταχτα μπουλούκια, οσοδήποτε αποφασισμένα, δε μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα. Ασυννενόητες ομάδες, οσοδήποτε ηρωϊσμό κ’ αν δείξουνε, είναι καταδικασμένες στην καταστροφή.

Ένας τέτοιος εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, για να διεξαχτεί αποτελεσματικά έχει ανάγκη πριν απ’ όλα, και περισσότερο απ’ όλα, από ενότητα. Ενότητα στους σκοπούς, ενότητα στην οργάνωση και ενότητα στην καθοδήγηση.

Αυτή είναι η επιταγή που έρχεται μέσα από τα πράματα και μέσα από τη λαϊκή θέληση.

Μ’ όλη την καλή τους πρόθεση οι διάφορες ομάδες που προθυμοποιούνται ν’ αναλάβουν ένα μέρος του αγώνα, θα φέρουν ολέθρια αποτελέσματα αν δεν κατανοήσουνε τη βασική αυτή απαίτηση.

Πρώτα - πρώτα, λοιπόν, ενότητα στους σκοπούς.

Ποιοι μπορεί να είναι σήμερα οι σκοποί ενός εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα:

α) Η καθημερινή πάλη για να μην τσακιστεί ο λαός κάτω από την πείνα, την αρρώστεια και τις υλικές στερήσεις. Όταν αφήσεις το λαό να πεθάνει στους δρόμους, να κουρελιαστεί ψυχικά και σωματικά, και λες έπειτα πως θα κάνεις «στον κατάλληλο καιρό» εθνικοαπελευθερωτικόν αγώνα, είσαι ένας συνειδητός απατεώνας και συνεργάτης του εχθρού. Γιατί είναι το ίδιο σα να λες, πως θα βάλεις ένα κουφάρι να πολεμήσει.

Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας λοιπόν, αρχίζει, από την καθημερινή πάλη για το ψωμί, για τα συσσίτια, για τα μεροκάματα, για τα φάρμακα, ενάντια στην εξαθλίωση του λαού και τη λιμοκτονία του.

β) Η καθημερινή αντίσταση, παθητική και ενεργητική, ενάντια στον καταχτητή και στα κοπέλια του. Ο φρονηματισμός του λαού, η καταπολέμηση κάθε συμβιβασμού με τη σκλαβιά.

γ) Η καθημερινή προσπάθεια να παραλύσουν οι δυνάμεις του καταχτητή, να μην εξυπηρετούνται οι πολεμικοί σκοποί του με την εργασία τη δική μας και με τα υλικά τα δικά μας.

δ) Η ενεργητική αντίσταση στη βία, η απάντηση στη βία με τη βία, ο ένοπλος αγώνας και η τελική ένοπλη εξέγερση.

Πώς μπορεί να ονομαστεί εθνικοαπελευθερωτικός ένας αγώνας που δεν περιέχει όλους αυτούς τους σκοπούς και που μόνο έτσι μπορεί να φέρει το τελικό αποτέλεσμα, την απολύτρωση της χώρας από τους ξένους καταχτητές και την ανάχτηση της λευτεριάς μας;

Μα ο αγώνας δε μπορεί να σταματήσει ως εδώ. Δεν αρκεί να καταχτηθεί η λευτεριά, πρέπει και να στερεωθεί και να κατοχυρωθεί. Και αυτό δε μπορεί να γίνει αλλοιώς παρά αν ο λαός κρατήσει στα χέρια του τη λευτεριά του, και εξασκεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα απεριόριστα και στον καιρό της ειρήνης. Τώρα που έχασε ο λαός τη λευτεριά του, τώρα καταλαβαίνει τη σημασία έχει να την κρατήσει πάντα αυτός στα χέρια του και να μη την εμπιστεύεται σ’ άλλους.

Αυτό σημαίνει, πως μόλις διώξει ο λαός τους ξένους καταχτητές:

α) Θα βγάλει κυβέρνηση από την ηγεσία του εθνικοαπελευθερωτικού παλλαϊκού αγώνα, από τα κόμματα και τις ομάδες που θα τον οδηγήσουνε στην πάλη και στη νίκη.

β) Πως θ’ αποκατασταθούν αμέσως όλες οι λαϊκές ελευθερίες, ελευθερία του λόγου, του τύπου και της συγκέντρωσης, και θα δοθεί γενική αμνηστία.

γ) Πως αμέσως θα προκηρυχθούν εκλογές για Συνταχτική Εθνοσυνέλευση, που θα συντάξει το λαοκρατικό πολίτευμα της χώρας, σύμφωνα με την κυρίαρχη λαϊκή θέληση. Το δεύτερο αυτό μέρος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα είναι η φυσική συνέχεια και ολοκλήρωση του πρώτου. Η αποκατάσταση και κατοχύρωση της εσωτερικής λευτεριάς. Το να δέχεσαι το πρώτο μέρος και να μη δέχεσαι το δεύτερο, σημαίνει πως επιβουλεύεσαι τη λευτεριά του λαού και πως θέλεις να διώξεις τον ξένο τύραννο για να μπεις εσύ στη θέση του. Αυτοί είναι οι μόνοι πραγματικοί σκοποί ενός σημερινού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, όπως βγαίνουνε μέσα από τις αντικειμενικές συνθήκες και την αληθινή θέληση του λαού.

Γύρω απ’ αυτούς τους σκοπούς πρέπει να ενωθούν όλοι, όσοι πραγματικά και ειλικρινά επιθυμούν ν’ αγωνιστούν για τη λαϊκήν απολύτρωση. Κατάχτηση της εξωτερικής λευτεριάς, κατάχτηση και κατοχύρωση της εσωτερικής λευτεριάς, να με δυο λόγια ποιοι μπορεί να είναι οι σκοποί του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. 

Μα για να πραγματοποιηθούν αυτοί οι σκοποί χρειάζεται ένα δεύτερο σημαντικότατο συστατικό, ενότητα στην οργάνωση. Η οργάνωση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα δε μπορεί παρά να είναι μια και ενιαία. Ούτε ασύντακτα μπουλούκια, ούτε πολυκέφαλες ομάδες, που η καθεμιά τους να κάνει ό,τι της κατέβει. Όλες οι ενέργειες που θα γίνουνται για να πετύχουν οι σκοποί του μεγάλου αγώνα, όλες οι μερικώτερες μορφές της πάλης, όλα τα στάδια που θα διατρέξει ο αγώνας πρέπει να εκπηγάζουν από ένα βασικό σχέδιο, από μιαν ενιαίαν οργάνωση, ν’ ακολουθάνε μια σταθερή, φωτισμένη πορεία που θα ξέρει τι θα ζητάει και που θα οδηγεί το λαό. Όλες οι μερικώτερες δυνάμεις πρέπει να είναι συνταγμένες σε μια μεγάλη, παντοδύναμη οργάνωση. Αλλοιώς θα έχουμε ενέργειες αλληλοσυγκρουόμενες, άστοχες άσκοπες και που πολλές φορές η μια θα εξουδετερώνει την άλλη. Όλες οι δυνάμεις συγκεντρωμένες σε μιαν οργάνωση παλλαϊκή και πανελλήνια, μόνον έτσι μπορούν να κινητοποιήσουνε πραγματικά το λαό, να τον φέρουνε σε σκόπιμους αγώνες και να πετύχουνε το τελικό αποτέλεσμα.

Ενότητα στους σκοπούς, λοιπόν, κι’ ενότητα στην οργάνωση. Και τρίτο απαραίτητο στοιχείο: ενότητα στην καθοδήγηση. Ο λαός μας το λέει τόσο απλά και σοφά: Όπου λαλούν πολλά κοκκόρια αργεί να ξημερώσει, και σε τούτη εδώ την περίσταση, την τόσο τραγική, που όλη μας η ζωή κι’ όλο το μέλλον της φυλής είναι σε κίνδυνο, είναι φόβος να μην ξημερώσει ποτέ και να μην ιδούμε ποτέ τον ήλιο της λευτεριάς απάνω στη γη μας. Δεν υπάρχει στιγμή ιερώτερη από τη σημερινή για να βάλουμε κάτω όλοι τις προσωπικές μας φιλοδοξίες, τις προσωπικές μας φιλοτιμίες, τα παρελθόντα μας, τα πάθη μας, τα μίση μας, τα συμφέροντά μας, τις σοφίες μας και τις γνώσεις μας, και να τα υποτάξουμε όλα, μα όλα, στον ένα και μόνο ιερό σκοπό, τη σωτηρία του λαού μας και την απολύτρωσή του από τη σκλαβιά.

Όποιος, κρατώντας οποιουσδήποτε προσωπικούς υπολογισμούς, συμφέροντα, μίση, αντιπάθειες, συμπάθειες και φιλοδοξίες και «ιδεολογίες», καταπολεμάει ή υπονομεύει ή ματαιώνει μ’ οποιοδήποτε τρόπο την ενότητα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, την ενότητα στους σκοπούς, στην οργάνωση και στην καθοδήγησή του, αυτός οπουδήποτε και να βρίσκεται, οπωσδήποτε και να λέγεται, είναι συνεργάτης των ξένων καταχτητών, θεληματικά ή άθελα, προδότης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.

Ενότητα, λοιπόν, στους σκοπούς, στην οργάνωση και στην καθοδήγηση του παλλαϊκού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, που θα οδηγήσει τον Ελληνικό λαό για να αναχτήσει τη λευτεριά του και να την κατοχυρώσει κρατώντας την πάντα στερεά στα χέρια του. Αυτά είναι τα καθήκοντα της σημερινής στιγμής.

5. Ο ΛΑΟΣ ΑΝΑΖΗΤΕΙ ΤΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΤΟΥ

Ο εθνικός απελευθερωτικός αγώνας βγαίνει σαν υπέρτατο χρέος όλων των Ελλήνων, όλων των λαϊκών στρωμάτων από τις σημερινές αντικειμενικές συνθήκες και από την ψυχική διάθεση του λαού. Είναι ένας αγώνας παλλαϊκός και δε μπορεί να γίνει παρά από το σύνολο του λαού. Θα είναι αγώνας μαζικός. Ως τόσο ένας τέτοιος αγώνας χρειάζεται και πνευματική και πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Ο λαός δε μπορεί να αγωνιστεί ασύνταχτος. Ο αγώνας είναι πολύπλευρος και διεξάγεται μ’ όλα τα μέσα, αρχίζοντας από την απλή παθητική αντίσταση και φτάνοντας ως τη μάχη, με τ’ όπλο στο χέρι. Ο αγώνας είναι καθημερινός. Κλείνει μέσα του όλες τις ενέργειες που κάνουμε σαν άτομα και σαν ομάδες, με τελικό σκοπό την απολύτρωσή μας, αρχίζοντας από τη στάση που δείχνουμε απέναντι στους ξένους και στην καθημερινή ζωή, που τους αντικρύζουμε, από τη διεκδίκηση του ψωμιού μας, από τη στάση μας απέναντι στους προδότες, απέναντι στις γυναίκες που εκπορνεύονται με τους ξένους, και φτάνοντας ως την υπέρτατη θυσία και της ζωής μας, αν το καλέσει η ανάγκη. Ένας αγώνας τόσο πολύπλευρος και τόσο πλατύς, έχει ανάγκη από ηγεσία, από συντονισμό όλων των προσπαθειών, από φωτισμένη καθοδήγηση.

Χρειάζεται πρώτα - πρώτα καθοδήγηση πνευματική. Όσο κι’ αν είναι γενική η διάθεση του λαού να παλαίψει για τα δικαιώματά του στη ζωή και για τη λευτεριά του, όμως έχουν ανάγκη τα άτομα να φρονηματίζονται κάθε μέρα, να μη λυγίζουν κάτω από τα χτυπήματα της τυραννίας, να μην αποκοιμίζονται πάνω σε προσωρινές επιτυχίες, να μη ξεγελιούνται, να μη συμβιβάζονται, να κρατούνε πάντα καθαρά μπροστά στα μάτια τους τούς σκοπούς του αγώνα. Το έργο αυτό θα το εκτελέσει η πνευματική καθοδήγηση. Και το χρέος αυτό πέφτει απάνω σ’ όλους εκείνους που από τη θέση τους, το έργο τους, την αποστολή τους ή την εσωτερική κλίση τους, θεωρούνε τον εαυτό τους ή είναι οι πνευματικοί οδηγοί του λαού, οι διανοούμενοι του, οι δημοσιογράφοι, λογοτέχνες, ποιητές, δάσκαλοι, παπάδες, δικαστές, γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί κτλ. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο λαός πρέπει να νοιώθει κοντά του τους πνευματικούς του οδηγούς, πρέπει να τους βλέπει στην πρώτη γραμμή του αγώνα και στην πρώτη γραμμή των θυσιών. Και όμως ο λαός δεν αισθάνθηκε ακόμα όσο χρειάζεται την παρουσία της πνευματικής ηγεσίας στο πλευρό του.

Και ο αγώνας ο εθνικοαπελευθερωτικός έχει ακόμη ανάγκη απόλυτη από πολιτικήν ηγεσία. Τα πολιτικά κόμματα απαρτίζουν την ωργανωμένη πολιτική συνείδηση του λαού και την πρωτοπορεία της κάθε κοινωνικής τάξης στους μαζικούς αγώνες.

Ποια, λοιπόν, θέση παίρνουν τα διάφορα ποικιλώνυμα πολιτικά κόμματα της χώρας μας στην επιταγή της σημερινής στιγμής και απέναντι στη διάθεση του λαού ν’ αγωνιστεί και να καταχτήσει και να κατοχυρώσει τη λευτεριά του;

Υπάρχει τάχα στάδιο διαφωνίας απέναντι στη μαύρη σκλαβιά, στην εξόντωση που απειλεί καθημερινά όλα τα στρώματα του λαού μας; Υπάρχει στάδιο διαφωνίας για την απαίτηση μιας ενεργητικής αντίστασης απέναντι στον ξένο καταχτητή και στην απαίτηση να κερδηθεί με αγώνα η λευτεριά και να μείνει στα χέρια του λαού;

Ποια στάση πήρανε, λοιπόν, οι διάφοροι ποικιλώνυμοι «αρχηγοί» των πολιτικών κομμάτων απέναντι σ’ αυτή την παλλαϊκήν απαίτηση;

Ωρισμένα κόμματα συνειδητοποίησαν καθαρά τα συνθήματα που βγαίνουνε σήμερα και από τις αντικειμενικές συνθήκες και από τη διάθεση του λαού να παλαίψει για τη ζωή του και τη σωτηρία του. 

Και τα κόμματα αυτά συγκροτήσανε, πριν από ένα χρόνο, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο σα μια κοινή αφετηρία και κοινό στάδιο δράσης για όλη την πολιτική ηγεσία και καθοδήγηση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Από τη στιγμή που διαπιστώνεται, πως ο εθνικός απελευθερωτικός αγώνας επιβάλλεται αναπόδραστα από τις σημερινές αντικειμενικές συνθήκες της χώρας μας και ανταποκρίνεται στην αγωνιστική διάθεση όλου του λαού, από τη στιγμή που διαπιστώνεται πως ο αγώνας αυτός είναι παλλαϊκός και ομαδικός και δε μπορεί να πετύχει παρά μόνο με την ενότητα στους σκοπούς, στην οργάνωση και στην καθοδήγησή του, βγαίνει επιταχτικό το χρέος από τη μια μεριά για όλο το λαό να ενταχθεί σε μιαν ενιαία εθνική ενότητα, αφήνοντας για την ώρα κατά μέρος κάθε διαφορά πολιτική ή ιδεολογική που πηγάζει από τα μερικώτερα συμφέροντα των κοινωνικών τάξεων, όταν για όλους τους Έλληνες και για όλες τις κοινωνικές τάζεις προβάλλει τώρα το υπέρτατο συμφέρον να σωθούν, να καταχτήσουν και να διατηρήσουν τη λευτεριά τους.

Μπροστά σ’ αυτό το υπέρτατο παλλαϊκό συμφέρον υποχωρούν όλα τα άλλα για τούτη τη στιγμή. Άρα κάθε "Έλληνας έχει την υποχρέωση ν’ αφήσει κατά μέρος όλα τα άλλα και να μπει στη γραμμή του αγώνα, πλάι σ’ όλα τ’ άλλα του αδέρφια, γιατί μόνο η ένωση μπορεί να φέρει τη νίκη.

Παράλληλα τώρα μ’ αυτό, από τους ίδιους όρους, βγαίνει από την άλλη μεριά και το χρέος για όλα τα πολιτικά κόμματα και για όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, όσοι είναι σύμφωνοι για την ανάγκη και τους σκοπούς του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα, να συγκροτήσουνε την ενιαία πολιτική ηγεσία και καθοδήγηση του αγώνα μέσα στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο.

Ποια κόμματα και ποιοι πολιτικοί αρχηγοί μπορεί να μην είναι σύμφωνοι για την ανάγκη και τους σκοπούς του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα; Οι προδότες και οι φασίστες μόνο. Υπάρχουν άλλοι που πιστεύουν πως ο λαός πρέπει να δεχτεί μοιρολατρικά τη σκλαβιά ή να περιμένει να τον σώσουν άλλοι από τη σκλαβιά; Ας το δηλώσουν. Μα και αν δεν το δηλώσουν το ίδιο συμπέρασμα θα βγει από τη στάση τους απέναντι στον αγώνα και απέναντι στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο.

Και πραγματικά, ποια είναι η στάση των πολιτικών κομμάτων και των πολιτικών αρχηγών, εξόν από τα κόμματα κείνα, που συγκροτήσανε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο;

Ας αρχίσουμε από το Γεώργιο Γλύξμπουργκ και την κυβέρνησή του, τους Τσουδερούς και Βαρβαρέσους.

Αυτοί έφυγαν στο εξωτερικό, πήρανε μαζί τους όλο το χρυσάφι και όλα τα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας και διακήρυξαν πως ο σκοπός τους είναι να συνεχίσουνε τον αγώνα κατά του ξένου καταχτητή. Πήρανε μαζί τους όλο το ναυτικό, συγκροτήσανε και μια ταξιαρχία στρατού για να εξακολουθήσει να μάχεται παρά το πλευρό των συμμάχων. Το ευχόμαστε, μα πολλά γεγονότα μας αναγκάζουνε να θέσουμε πολλά ερωτηματικά για την ειλικρίνεια των προθέσεων του βασιλιά και της κυβέρνησής του, απέναντι στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.

Δεν είναι σήμερα η στιγμή να θυμηθούμε την επιορκία του Γλύξμπουργκ, που καταπάτησε τις ελευθερίες του ελληνικού λαού και τον παράδωσε στην πιο αισχρή, την πιο ληστρική, την πιο εξευτελιστική τυραννία των Μεταξάδων, Διάκων, Μανιαδάκηδων. Τώρα είναι η στιγμή του ενιαίου πανεθνικού αγώνα κατά του ξένου καταχτητή, για να λευτερώσουμε τη χώρα από τον ξενικό ζυγό, πράμα που θα δώσει τη δυνατότητα σ’ όλο το λαό να μιλήσει και να αποφανθεί και για το ζήτημα αυτό. Είναι όμως σήμερα τουλάχιστον ειλικρινής όταν λέει πως ετοιμάζει το στρατό για να πολεμήσει τους ξένους;

Και είναι ειλικρινής, όταν με την Κυβέρνησή του απαρνιέται τάχα τα τεταρτοαυγουστιανά αίσχη και υπόσχεται να δώσει στον ελληνικό λαό το δικαίωμα να εκφράσει τη θέλησή του, αλλά μόνον όταν αυτός και η Κυβέρνησή του κρίνουν πως «οφθαλμοφανώς τα εθνικά συμφέροντα δεν θα κινδυνεύσουν από την άσκησιν των Ελευθεριών του λαού»; Κάι τάχα δεν σηκώνει πολύ νερό αυτό το «μόνον όταν...»;

Θα χρειαζόντανε, λοιπόν, πολύ διαφορετικές αποδείξεις για την ειλικρίνειά του. Και μια από αυτές θα ήτανε, λόγου χάρη, αν έδινε εντολή στους οπαδούς του να συνεργαστούνε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, και αν το αναγνώριζε, δείχνοντας έτσι, πως αναγνωρίζει την ανάγκη του πανεθνικού αγώνα κατά του ξενικού ζυγού, πως αναγνωρίζει τα δικαιώματα του Ελληνικού λαού. Ενόσω δεν το κάνει αυτό, και ενόσω υπάρχουνε τόσες ενδείξεις πως και στο εξωτερικό και εδώ η Κυβέρνηση Τσουδερού και οι εδώ βασιλικοί αξιωματικοί και πολιτικοί εργάζονται με καθεστωτικές υστεροβουλίες, πολύ δύσκολα θα πείσουν τον Ελληνικό λαό πως αγωνίζονται ειλικρινά για τη λαϊκή απολύτρωση, το διώξιμο των ξένων καταχτητών και την αληθινή κατοχύρωση των λαϊκών ελευθεριών απέναντι σε κάθε επιβουλή απ’ όπου και αν προέρχεται.

Μόνο η απόλυτη και τίμια αναγνώριση των σκοπών του ΕΑΜ και η συνεργασία και η συμμόρφωση μ’ αυτούς θα έπειθαν τον Ελληνικό λαό πως συμβάλλουν στον αγώνα για τη λευτεριά του.

Και ας έρθουμε τώρα στα παλιά πολιτικά κόμματα και τους αρχηγούς των, τους παλαιοβενιζελικούς ή παλαιοδημοκρατικούς και τους λαϊκούς. Και οι δυο αυτές μεγάλες μερίδες, κομματιασμένες τώρα σε προσωπικές φατρίες, παραμένουν ως ετούτη τη στιγμή μέσα σε μια ακαθόριστη στάση, που ισοδυναμεί με πολιτική λιποταξία. Τίποτα δε λησμονούν από τις παλιές κακές τους συνήθειες και τίποτα δε διδάσκονται από τις νέες πραγματικότητες. Αν ο λαός περίμενε απ’ αυτούς να φρονηματιστεί κι’ απ’ αυτούς να οδηγηθεί στην πάλη του για τη σωτηρία του, θα ήτανε κιόλας από τώρα καταδικασμένος σε θάνατο. Γιατί ο ευνοϊκώτερος χαρακτηρισμός, που μπορεί να δοθεί στη στάση των αρχηγών αυτών, είναι παθητική μοιρολατρεία και καιροσκοπία. «Ας περιμένουμε να μας ελευτερώσουν άλλοι και ας καιροσκοπούμε ν’ αρπάξουμε το ψητό της εξουσίας, όταν θα είναι ακίνδυνη η αρπαγή και μόνον ωφελήματα θα μας φέρει». Αν δεν είναι αυτή η μοιρολατρεία και η καιροσκοπία που τους καθοδηγεί, τότε τί είναι κείνο που τους κρατάει κλεισμένους στα καβούκια τους; Τί είναι κείνο που τους επιβάλλει να αρκούνται σε καφενοκουβέντες με μερικούς παρατρεχάμενους, που περιμένουνε να γλύψουνε κι’ αυτοί το έτοιμο κόκκαλο της εξουσίας;

Σε τί διαφωνούν προς τους σκοπούς του ΕΑΜ; Βρίσκουν πως ο λαός δεν πρέπει να αντιστέκεται στον ξένο καταχτητή; Φρονούν πως πρέπει να αφήσει, δεμένος χειροπόδαρα, απαθής και ατάραχος, να του κλέβουνε το ψωμί του, να τον λιμοχτονούν, να τον τσαλαπατούν; Πως πρέπει ν’ αφήσει απερίσπαστους τους προδότες Τσολάκογλου και Γκοτζαμάνηδες να ξεπουλάνε την Ελλάδα στους ξένους και να απονεκρώνουνε την ψυχική αντίσταση του λαού με τα φιλαξονικά κηρύγματά τους;

Δε χρειάζεται αντίσταση, πάλη, αγώνας καθημερινός και ομαδικός για τη σωτηρία του λαού; Δε χρειάζεται να χτυπιέται ο εχθρός ώσπου να διωχτεί από τη χώρα μας; Φρονούν πως ο σημερινός αγώνας, ο φρονηματισμός του λαού, α αντίσταση και η πάλη του δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να καταχτήσει τη λευτεριά του και να την κρατήσει δική του; Αρνούνται να μπουν στο ΕΑΜ και να συμβάλουν στην πραγματοποίηση της εθνικής ενότητος απέναντι στον ξένο καταχτητή γιατί θέλουν τάχα την από τώρα αναγνώριση της Δημοκρατίας και τον αγώνα κατά του Γλύξμπουργκ και του θρόνου, πράμα που κάτω από τον ξενικό ζυγό, ενώ δεν είναι πραγματοποιήσιμο, ωφελεί τον καταχτητή γιατί διασπάει τις εθνικές δυνάμεις και αδυνατίζει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Απ’ το άλλο μέρος είναι απόλυτα σύμφωνοι με τον Γλύξμπουργκ και τους οπαδούς του για την καταπολέμηση του ΕΑΜ και κάθε λαϊκού αγώνα για το ψωμί και τη λευτεριά. Η τέτοια συμμαχία με το Γλύξμπουργκ τούς είναι καλή. Μα η στάση τους αυτή αποδείχνει κι’ ένα άλλο. Πως περισσότερο απ’ όλα φοβούνται τον ίδιο το λαό. Φοβούνται το ξύπνημά του, φοβούνται την ενεργητική συμμετοχή του στους απολυτρωτικούς αγώνες, φοβούνται μήπως, σαν πάρει ο λαός στα χέρια του τις ελευθερίες του, δε θα είναι πια αυτοί εκείνοι που θα τον οδηγήσουνε στην παραπέρα πολιτική του ζωή. Γιατί συνείθισαν ως τώρα να κυβερνάνε από τα πάνω, σαν όργανα που ήτανε πάντα, όχι της λαϊκής κυριαρχίας, αλλά της αντιλαϊκής ολιγαρχίας. Και τους τρομάζει κάθε λαϊκό κίνημα, κάθε αληθινό ξύπνημα του λαού, κάθε μαζική πάλη.

Μα το παιγνίδι αυτό δεν μπορεί πια να εξακολουθήσει και γι’ αυτούς. Σήμερα είναι η υπερτάτη στιγμή της δοκιμασίας. Αν σήμερα, στην πιο κρίσιμη στιγμή της εθνικής ζωής, σταθούνε μακριά από το λαό, το ξεσκέπασμά τους θα είναι οριστικό κι’ ο πολιτικός τους θάνατος θα επισφραγισθεί από την αδυσώπητη πραγματικότητα.

Και τέλος ο εθνικός απελευθερωτικός αγώνας έχει ανάγκη από στρατιωτικήν ηγεσία. Ένα μεγάλο μέρος από την πάλη του λαού διεξάγεται από τις μάζες, πολιτικά ή επαγγελματικά ωργανωμένες. Ένα μέρος όμως του αγώνα, και ίσως το πιο κρίσιμο, έχει ανάγκη από στρατιωτική οργάνωση. Από τώρα κιόλας στα βουνά της Ελλάδας ανταρτικά σώματα χτυπιούνται με τον καταχτητή. Αργότερα ο ανταρτοπόλεμος θα φουντώσει. Θα έρθει ίσως στιγμή που θα χρειαστούν αληθινές στρατιωτικές επιχειρήσεις απέναντι στους τυράννους. Κι’ έπειτα θα πρέπει να πάρει τις εσωτερικές του ελευθερίες ο λαός, να τις κρατήσει και να τις κατοχυρώσει. Ποιος θα είναι το στήριγμά του γι’ αυτό; Ο στρατιωτικά ωργανωμένος λαός. Και ποιοι είν’ εκείνοι που έχουνε το χρέος να οργανώσουνε στρατιωτικά το λαό και να τον οδηγήσουνε στους αγώνες αυτούς; Τα παιδιά του, που ξέρουνε την τέχνη του πολέμου. Οι εμπειροπόλεμοι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώτες που είναι παιδιά του λαού. Αυτοί έχουνε το χρέος από τώρα να ετοιμάζουνε τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Και πραγματικά ο στρατός αυτός άρχισε να οργανώνεται. Γύρω απ’ αυτή τη μαχητική οργάνωση έχουν χρέος να συγκεντρωθούνε και να βοηθήσουνε όλα τα παλληκάρια, οι αληθινοί πολεμιστάδες, οι ήρωες των βουνών της Αλβανίας. Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώτες εμπειροπόλεμοι, εδώ είναι το χρέος σας. Αφήστε και σεις κάθε διαίρεση, κάθε συμφεροντολογικό υπολογισμό, κάθε παλιά διαφωνία και μπήτε όλοι στις γραμμές του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (Ε.Λ.Α.Σ.). Έλληνες αξιωματικοί, τώρα πρόκειται και σεις να δικαιωθείτε απέναντι του λαού, να δείξετε πως είσαστε σάρκα από τις σάρκες του και αίμα από το αίμα του. Πνευματική πολιτική και στρατιωτική ηγεσία χρειάζεται ο εθνικός απελευθερωτικός αγώνας. Ο λαός αναζητάει τους αρχηγούς του. Όσοι είναι κλητοί και εκλεχτοί ας ακούσουν τη φωνή του και ας τρέξουν στο πλευρό του.

6. Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Όπως δεν μπορεί να γίνει ο εθνικός αγώνας χωρίς ενότητα στην ηγεσία, έτσι δεν μπορεί να γίνει και χωρίς ενότητα στην οργάνωση. Ο αγώνας θα περιλαβαίνει όλα τα κοινωνικά στρώματα του λαού, από τον εργάτη ως τον αστό και από το φτωχό αγρότη ως το χτηματία. Θα περιλάβει τους νέους και τις νέες, τις γυναίκες στα εργοστάσια και στα δημόσια γραφεία και στις τράπεζες και τις νοικοκυράδες της συνοικίας και της πολυκατοικίας. Θα είναι αγώνας παλλαϊκός και γι’ αυτό χρειάζεται συντονισμό και ενιαία κατεύθυνση για να εκδηλώνεται κάθε φορά εκεί που πρέπει να γίνεται η μάχη. Ο αγώνας είναι καθημερινός και περιλαβαίνει όλα τα επίπεδα της ζωής. Γίνεται στη λαϊκή αγορά και στο συσσίτιο και στο εργοστάσιο και στους δρόμους και στα χωράφια, απάνω σε κάθε δουλειά. Γιατί παντού και πάντα πρέπει να υπερασπίζουμε τα δικαιώματά μας, παντού και πάντα να δείχνουμε την αλληλεγγύη μας, παντού και πάντα θα στεκόμαστε πλάι ο ένας στον άλλο και απέναντι στον ξένο καταχτητή και απέναντι στο ντόπιο προδότη. Και ο αγώνας είναι πανελλήνιος, απλώνεται σ’ όλη τη χώρα και παίρνει κάθε φορά και σε κάθε τόπο τη μορφή που επιβάλλει η περίσταση.

Ένας τέτοιος αγώνας, μόνο από μάζες οργανωμένες μπορεί να γίνεται, ωργανωμένες με συνείδηση των σκοπών, με πειθαρχία, με ενότητα στη δράση, με συντονισμό των προσπαθειών. Αλλοιώς θα σκορπίσει σε άγονες ενέργειες και θ’ αυξήσει τη δυστυχία με τα χτυπήματα που δίνει ο εχθρός στα ανοργάνωτα και σπασμωδικά κινήματα. Η ενιαία λοιπόν, αυτή οργάνωση του αγώνα θα προσαρμοστεί στα διάφορα επίπεδα της ζωής και τους σκοπούς του αγώνα. Και γι’ αυτό θα είναι ταυτόχρονα και ενιαία και πολύμορφη.

Θα είναι πρώτα - πρώτα οργάνωση επαγγελματική και σαν τέτοια θα οργανώνει και θα διεξάγει τους αγώνας πάνω στο επαγγελματικό επίπεδο. Όλα τα εργατικά σωματεία ενωμένα γύρω από τους σκοπούς του αγώνα, την καθημερινή πάλη για το ψωμί, για τα μεροκάματα, για τα συσσίτια, για φάρμακα, για περίθαλψη, θα συγκεντρωθούνε στο Εθνικό Εργατικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ), που με την επιτροπή του διευθύνει τους αγώνες, τις στάσεις εργασίας, τις απεργίες κτλ. Όλοι, λοιπόν, οι εργάτες με τα συνδικάτα τους, οι υπάλληλοι με τα σωματεία τους, ενωμένοι γύρω από το Ε.Ε.Α.Μ. θα κινηθούνε για να διεκδικήσουνε τα δικαιώματά τους.

Θα είναι έπειτα οργάνωση νέων. Όλοι οι νέοι κι’ όλες οι νέες, όλα τα ζωντανά παιδιά που θα ζήσουν απάνω σε τούτη τη γη και θέλουνε να την έχουνε λεύτερη και δική τους και θέλουνε να ζήσουνε μιαν ανθρωπινή ζωή, θα συγκεντρωθούνε γύρω από το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο των Νέων (ΕΑΜΝ)*.

Θα είναι ακόμη οργάνωση μαχητική, ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός, όλα τα παλληκάρια που πολέμησαν και οι νέοι που είναι έτοιμοι με το όπλο στο χέρι ν’ αγωνιστούνε για να καταχτήσει ο τόπος τη λευτεριά του και να την κατοχυρώσει απέναντι σε κάθε επιβουλή, θα συνταχτούνε από τώρα στις μαχητικές ομάδες του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ), για να είναι έτοιμοι στην ωρισμένη στιγμή να συγκροτήσουνε το λαϊκό στρατό, το στρατό της σωτηρίας και της λευτεριάς. Το ίδιο με τις ηρωϊκές Ελληνίδες. Θα αποτελέσουν τις πιο πολύμορφες οργανώσεις για να αγκαλιάσουν τα εκατομμύρια των γυναικών και να τις οδηγήσουν στον αγώνα για τη ζωή και τη λευτεριά.

Θα είναι ακόμα οργάνωση της Εθνικής Αλληλεγγύης, όπου όλοι οι Έλληνες χωρίς εξαίρεση μπορούνε να συνεισφέρουν από το υστέρημά τους και το περίσσευμά τους για να βοηθούνε τα άπειρα θύματα του εθνικού αγώνα και τις οικογένειές τους. Στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, στις φυλακές, στις εξορίες, χιλιάδες και δεκάδες χιλιάδων οι αγωνιστές του λαού μέσα στην ψείρα, την αρρώστεια, τη φοβερή εξαθλίωση και την καθημερινή, αργοπεθαίνουν, βασανίζονται, δέρνουνται, σκοτώνουνται. Όλοι αυτοί, καθώς και οι οικογένειές τους, όλοι αυτοί οι αγωνιστές της λαϊκής λευτεριάς, οι άγνωστοι ήρωες και μάρτυρες, έχουν ανάγκη από τη βοήθεια μας και η Εθνική Αλληλεγγύη αγωνίζεται για να τους σώσει. Οι ομάδες της Εθνικής Αλληλεγγύης πρέπει ν’ απλωθούνε παντού σ’ όλη την Ελλάδα και οι έρανοι να συγκεντρώνουνε το χρήμα και τα είδη που θα σώσουν τους αγωνιστές μας. Κανένας δεν έχει ούτε πρόφαση, ούτε δικαίωμα να αρνηθεί τη συνεισφορά του στην Εθνική Αλληλεγγύη.

Και θα είναι, τέλος, όλες οι οργανώσεις αυτές μαζί με όλα τα πολιτικά κόμματα, δηλαδή όλος ο πληθυσμός της χώρας, συσπειρωμένος γύρω από ένα γιγάντιο πανεθνικό πολιτικό συνασπισμό, στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ.) που θα συγκεντρώσει στις ομάδες του, στις πολιτείες και στα χωριά, στις συνοικίες, στα κέντρα δουλείας, στα εργοστάσια και στα σκολειά, στα γραφεία, στα υπουργεία και παντού, όλους τους Έλληνας που, ανεξάρτητα από τα ιδιαίτερα πολιτικά τους φρονήματα, συμφωνούνε στους βασικούς σκοπούς του Εθνικού απελευθερωτικού αγώνα, την κατάχτηση της λευτεριάς, το διώξιμο των ξένων καταχτητών, την αποκατάσταση και κατοχύρωση των λαϊκών δικαιωμάτων. Κάθε Έλληνας πατριώτης έχει θέση μέσα στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Βασική οργανωτική μονάδα του ΕΑΜ είναι η ομάδα. Ομάδες που δουλεύουν σε ένα ωρισμένο κύκλο, συγκροτούν τμήμα και τα τμήματα ενώνουνται σε τομείς. Το σύνολο των τομεακών επιτροπών, που βρίσκονται στις πόλεις και τα χωριά ενός νομού, καθοδηγούνται από την επιτροπή που εδρεύει στην πρωτεύουσα του νομού. Ανώτατο καθοδηγητικό όργανο είναι η Κεντρική Επιτροπή του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, όπου συμμετέχουν όλα τα κόμματα και όλες οι οργανώσεις, όσες αναγνωρίζουνε τους σκοπούς του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και συμμετέχουν ενεργητικά στην πραγματοποίησή τους. Με την πολύμορφη αυτήν οργάνωση, που αγκαλιάζει όλα τα επίπεδα της ζωής και ανοίγει το δρόμο στη μαζική πάλη μ’ ενιαία καθοδήγηση, ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας περιλαβαίνει όλα τα στρώματα του λαού, οργανώνεται σκόπιμα με όλες τις μορφές και μπορεί να ανταποκριθεί σε όλες τις ανάγκες που παρουσιάζονται και θα παρουσιαστούν, ως που να πετύχει το τελικό αποτέλεσμα που επιδιώκει.

Κάθε Έλληνας, όπου κι’ αν βρίσκεται μέσα στο κοινωνικό σώμα, όποιο έργο κι’ αν επιτελεί, από τα σχολικά θρανία ως τ’ ανώτατα αξιώματα της πολιτείας, έχει τη δυνατότητα και την ευκαιρία να πάρει μέρος ενεργητικά στην υπέρτατη αυτή πάλη που διεξάγει σήμερα όλος μαζί ο λαός. Κανείς δεν έχει πρόσχημα να ξεφύγει. Έτοιμο είναι το πλαίσιο και έτοιμη η γερή διάρθρωση όπου μπορεί καθένας να εντάξει τον εαυτό του.

Όλες αυτές οι οργανώσεις υπάρχουν από καιρό και δρουν κι’ απλώνονται και δυναμώνουν κι’ οργανώνουν τους αγώνες του λαού μας.

Ας κοιτάξει ο καθένας να βρει το γρηγορώτερο τη θέση του μέσα σ’ αυτές, να σταθεί από τώρα εκεί που τον καλεί η φωνή της πατρίδας, η φωνή του λαού, η φωνή του χρέους.

Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) που με την ενότητα των σκοπών, την ενότητα της οργάνωσης και την ενότητα της καθοδήγησης ανταποκρίνεται στους βασικούς όρους που απαιτεί η σημερινή πραγματικότητα στη χώρα μας, είναι κιόλας τούτη τη στιγμή πλατιά και βαθιά ριζωμένο μέσα στην ελληνική γη. Οι ομάδες του, οι τοπικές και περιφερειακές επιτροπές του, αγκαλιάζουνε και καθοδηγούν πλατιά στρώματα του λαού μας στον καθημερινό αγώνα τους, η Κεντρική Επιτροπή του, όπου αντιπροσωπεύονται όλα τα κόμματα και οι οργανώσεις που δέχονται τους σκοπούς του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, βρίσκεται στη θέση της και διευθύνει το σύνολο του έργου. Είναι το σάλπισμα του σημερινού Ρήγα Φεραίου, της τωρινής Φιλικής Εταιρίας.

Δεν είναι πια καιρός για χάσιμο για κανέναν. Ο καθένας από μας, ο κάθε ζωντανός Έλληνας πρέπει να θέσει στον εαυτό του το σκληρό και αμείλιχτο ερώτημα: τί κάνει αυτός, τί συνεισφέρει, πώς βοηθάει το έθνος του για να σωθεί στην κρισιμώτατη αυτή στιγμή κι’ ο ίδιος κι’ όλοι οι άλλοι;

Κάθε εγωιστική και συμφεροντολογική σκέψη, κάθε μικρόψυχος υπολογισμός είναι έγκλημα, έγκλημα απέναντι στον εαυτό μας και απέναντι στο έθνος. Η κρίσιμη ώρα εσήμανε. Η ώρα των έργων, των αγώνων και των θυσιών. Δεν μπορεί πια να χάνεται ούτε στιγμή. Εσύ, λοιπόν, Έλληνα εργάτη, υπάλληλε, τεχνίτη, επαγγελματία, σπουδαστή, αστέ, επιστήμονα, καλλιτέχνη, δικηγόρε, γιατρέ, διανοούμενε, δημοσιογράφε, αγρότη, κληρικέ, γυναίκα, νοικοκυρά, φοιτήτρια, ό,τι και αν είσαι, αναρώτησε τον εαυτό σου τί κάνεις; Πώς δουλεύεις για το σύνολο; Μήπως μένεις αργός και δεν κάνεις το υπέρτατο καθήκον σου;

Τί πρέπει να κάνεις; Να τι πρέπει να κάνεις. Πρώτα - πρώτα, δεν πρέπει ποτέ, για κανένα λόγο, για καμμιά περίπτωση να μένεις μόνος, ξεκομμένος από το σύνολο, άτομο ξεμοναχιασμένο. Ενώσου με τους άλλους. Ενώσου με τους συναδέλφους σου, τους συντρόφους σου, τους συντεχνίτας σου. Έμπα στην οργάνωσή σου, στο σωματείο σου, στο συνεταιρισμό σου, στην ένωσή σου, στο επαγγελματικό σωματείο και γίνε μέλος ενεργητικό. Παίρνε μέρος σ’ όλους τους αγώνες, τις συζητήσεις για τα καθημερινά ζητήματα, προστάτευε τα δικαιώματά σου στη ζωή, για να εξασφαλιστεί η ζωή σου, η συντήρηση η δική σου και των δικών σου.

Έπειτα αναζήτησε γύρω σου τους φίλους και γνωστούς σου που μπορείτε να καταρτίσετε μια ομάδα του ΕΑΜ, ΕΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΑΜΝ, Εθνικής Αλληλεγγύης κτλ. Οργανωθείτε στην ομάδα αυτή, βγάλτε γραμματέα και συνδεθείτε με την τοπικήν επιτροπή.

Διάβαζε τα δημοσιογραφικά όργανα της οργάνωσής σου και διάδινέ τα γύρω σου. Δίνε ταχτικά τη συνδρομή σου και παίρνε μέρος όσο μπορείς γενναιότερα στους εράνους.

Σκόρπιζε γύρω σου τα συνθήματα της καθημερινής πάλης και τα γενικώτερα συνθήματα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Φρονημάτιζε και δυνάμωνε τους γύρω σου, εμψύχωνε τους δισταχτικούς, τους δειλούς, και κοίταξε με κάθε τρόπο να πλατύνεις την οργάνωσή σου. Παίρνε μέρος ενεργητικό στους αγώνες, στις διαδηλώσεις, στις απεργίες, σε κάθε ομαδική εκδήλωση. Δείχνε απόλυτη αλληλεγγύη με όλους τους συναγωνιστές. Ξεσκέπαζε και κυνήγα τους προδότες και τους χαφιέδες. Ξεσκέπαζε όλους τους διασπαστές της απελευθερωτικής πάλης. Προφύλαττε τις γυναίκες από την επαφή με τους ξένους, από τη διαφθορά και την εκπόρνεψη. Σε κάθε στιγμή κάνε το χρέος σου και μην αφήνεις ποτέ να περάσει μια μέρα χωρίς να ρωτήσεις τον εαυτό σου: Τί έκαμα σήμερα για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα; Σε τί έβλαψα τους εχθρούς, σε τί βόηθησα το λαό μας να λυτρωθεί; 

Δεν υπάρχει πια δικαιολογία και πρόφαση για κανέναν Έλληνα να μένει αργός, να σταυρώνει τα χέρια του, να περιμένει μοιρολατρικά την εξέλιξη, να σκύβει το κεφάλι του μπροστά στην τυραννία και την προδοσία, να περιμένει από αλλού τη σωτηρία. Ο θάνατος κρούει τις πόρτες όλων μας. Η σκλαβιά, η πείνα, η αρρώστεια, ο ηθικός εξευτελισμός, η εξαθλίωση, είναι πια μέσα στο σπίτι του καθενός μας. Μην ελπίζεις να ξεφύγεις ό,τι και να σοφιστείς. Ο χειρότερος εχτρός σου είναι η δειλία και η μοιρολατρεία. Ο καλύτερος φίλος σου η ενεργητική συμμετοχή στον αγώνα.

Μη μένεις λοιπόν αργός. Δούλεψε. Αγωνίσου. Πάλεψε. Σε περιμένει η νίκη, η λευτεριά, η πολιτισμένη ζωή, η ευτυχία. Από τα βάθη μιας τρισχιλιόχρονης ιστορίας σε ατενίζουν οι πρόγονοι σου, οι ήρωες και οι μάρτυρες. Οι αγωνιστές του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας, οι αγωνιστές του 21, οι ήρωες των αλβανικών βουνών. Μη ντροπιάσεις την ιστορία σου και μην προδώσεις τον εαυτό σου. Γίνου και συ ένας αγωνιστής της λευτεριάς, μαζί μ’ όλα τ’ αδέρφια σου. Εμπρός! όλοι οι Έλληνες, όλοι οι ζωντανοί άνθρωποι τούτης της γης, ενταχθείτε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο.

______

* Όταν γραφόταν από το Δημήτρη Γληνό το βιβλιαράκι τούτο δεν είχε ιδρυθεί η ΕΠΟΝ.

7. ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ

Η πολύμορφη οργάνωση του Ε.Α.Μ. δημιουργεί την απαραίτητη προϋπόθεση για τη διεξαγωγή τού επίσης πολύμορφου παλλαϊκού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, δημιουργεί τα κατάλληλα πλαίσια που προσαρμόζονται στις ανάγκες της πάλης, οργανώνει τις μάζες σε ομάδες συνταγμένες που κάθε φορά ενεργούνε σκόπιμα για να πετύχουνε τον επιδιωκόμενο σκοπό. Και δημιουργεί ακόμη για τον καθένα μας το κατάλληλο πλαίσιο όπου θα εντάξει τον εαυτό του και θα αναπτύξει τη δραστηριότητά του και θα δώσει όλη του τη δυναμικότητα για τον κοινόν αγώνα, μαζί με όλους τους άλλους που επιδιώκουνε τον ίδιο σκοπό. Γιατί το κυριώτερο γνώρισμα του αγώνα αυτού είναι η ομαδικότητα. Η πάλη σε κάθε της μορφή είναι μαζική, δεν είναι ατομική. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως όλες οι μορφές της πάλης και πως κάθε ενέργεια διεξάγεται από μεγάλες ή μικρές ομάδες. Τα άτομα ενεργούνε, μα κάθε ενέργειά τους έχει για φορέα τη θέληση όλης της ομάδας, τη θέληση όλου του λαού. Κάθε ενέργεια διεξάγεται μέσα στο πλαίσιο και άλλων παρόμοιων ενεργειών, απάνω σε ωρισμένο σχέδιο και εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο σκοπό, που είναι μέρος ενός γενικώτερου κι΄ ενός γενικώτατου σκοπού.

Και όταν εσύ πας να τοιχοκολλήσεις μια προκήρυξη, να μοιράσεις ένα έντυπο, να γράψεις μια επιγραφή στον τοίχο ή να κάνεις οποιαδήποτε μερικώτερη ενέργεια μόνος στου, δεν ενεργείς σαν άτομο. Πίσω σου στέκεται η θέληση της ομάδας σου, η θέληση της οργάνωσής σου, η θέληση όλου του Ελληνικού λαού. Κι΄ ακόμα πιο πέρα, ενεργείς σύμφωνα με τη θέληση των εκατομμυρίων και εκατομμυρίων λαών που κάνουνε τον ίδιο αγώνα με σένα κατά της φασιστικής τυραννίας, της σκλαβιάς, της βαρβαρότητας. Ενεργείς σύμφωνα με τη θέληση και παράλληλα με την ενέργεια των αδάμαστων και ηρωϊκών στρατιών της Σοβιετικής Ένωσης που αντιμάχουνται με τα στήθια τους και με τα πύρινα τείχη τους την πλημμύρα της σιδερόφραχτης βαρβαρότητας που χύθηκε για να καταπνίξει τη λεφτεριά και τον πολιτισμό σ΄ όλη τη γη. Ενεργείς σύμφωνα με τη θέληση και παράλληλα με την ενέργεια των συμμάχων σου, των εκατομμυρίων μαχητών από είκοσι οχτώ λαούς, που σε στεριές και πελάγη, από την Κίνα ως τον Ατλαντικό, πάνω σ΄ όλη τη γη, μάχονται τον ίδιο αγώνα με σένα.

Και οι μορφές της πάλης είναι άπειρες. Αρχίζουνε από τις πιο απλές ενέργειες που θα εκτελέσεις και φτάνουν ως την ένοπλη σύγκρουση στο πεδίο της μάχης. Ιδιαίτερα για μας εδώ στην Ελλάδα, κάτω απ΄ τις συνθήκες που βρισκόμαστε τώρα, οι μορφές της πάλης αρχίζουνε από την απλή παθητική αντίσταση και ολοένα υψώνονται σε συνθετώτερες και ανώτερες ενέργειες.

Η απλή παθητική αντίσταση περιλαμβάνει πολλές μορφές πάλης. Πρώτα – πρώτα την άρνηση κάθε συνεργασίας με τους ξένους. Εσύ και η ομάδα σου και κάθε άλλος που θα επηρεάζεται από σένα πρέπει να αποφεύγετε να δίνετε οποιαδήποτε βοήθεια στον ξένο καταχτητή. Ν΄ αποφεύγετε να τους μιλάτε, ν΄ αποφεύγετε να δίνετε κάθε πληροφορία, ν΄ αποφεύγετε να τους βοηθάτε σε ό,τι σας ζητούν να βαστάτε πάντα αξιοπρεπή αποχή. Κάθε δουλική προθυμία στην εξυπηρέτησή τους είναι εγκληματική. Να μην επιτρέπετε στις γυναίκες σας, στις αδερφές σας, στις μαννάδες σας, στις κόρες σας, στους συγγενείς σας γενικά, να συναναστρέφονται με τους ξένους. Να μαστιγώνετε με κάθε τρόπο και να καυτηριάζετε τις ερωτικές σχέσεις με τους ξένους. Να στιγματίζετε τις γυναίκες που παραδίνονται. Κάθε γυναίκα που παραδίνεται στους ξένους είναι κιόλας χαφιές και προδότισσα. Να μεταχειρίζεστε γι΄ αυτές εξευτελιστικά επίθετα και χαρακτηρισμούς και να κάνετε γνωστό πως μετά τον πόλεμο θα χαραχτεί και στα δυό τους μάγουλα με ανεξίτηλα γράμματα ένα μεγάλο κεφαλαίο «Π», που θα σημαίνει «Πόρνη» και «Προδότισσα».

Ν΄ αποφεύγετε όσο μπορείτε κάθε συναλλαγή με τους ξένους καταχτητές, κάθε αγοραπωλησία. Ποτέ να μην έχετε πράμα να τους πουλήσετε. Να κρύβετε και να προφυλάσσετε όλα τα προϊόντα, όλα σας τα αγαθά, να μην τους τα πουλάτε όσο κι΄ αν σας δίνουνε. Γιατί τα χρήματα είναι κλεμμένα από σας τους ίδιους. Να στιγματίζετε κάθε μαυραγορίτη που οργανώνει αισχρές συναλλαγές και μαυραγορίτικες αγοραπωλησίες με τη βοήθεια των ξένων, κάθε σπεκουλάντη που συνεργάζεται μαζί τους, κάθε εκμεταλλευτή της λαϊκής δυστυχίας, με τη βοήθεια των ξένων.

Να κυνηγάτε και να στιγματίζετε όλους τους χαφιέδες, τους προδότες, τους καταδότες, τους συνεργάτες της Γκεσταπό και των Καραμπινιέρων να τους περιβάλλετε με την κοινή καταφρόνηση και με την απειλή της φοβερώτερης τιμωρίας.

Να εμψυχώνετε όλους τους γύρω σας, να καταπολεμάτε τους δειλούς, τους μικρόψυχους, τους ηττοπαθείς, να ρίχνετε συνθήματα ενθουσιαστικά γύρω σας, να σκορπάτε αισιοδοξία, να δημιουργείτε συνθηματικές λέξεις και χειρονομίες εκφραστικές για τον αγώνα και τη νίκη.

Ν΄ αποφεύγετε όσο μπορείτε να πηγαίνετε στις δουλειές που σας προσφέρουν οι ξένοι, κι΄ αν πάτε να φροντίζετε ώστε η δουλειά να γίνεται αργή και κακή και ποτέ να μην τελειώνει. Ν΄ αποκρούετε παλληκαρίσια και να εμποδίζετε και κάθε γνωστό σας, συγγενή ή φίλο σας, από το να παραπλανηθεί και να πάει να δουλέψει στη Γερμανία όπου πρόκειται να είναι είλωτας, αιχμάλωτος και όμηρος. Να εμποδίζετε όλους τους γνωστούς σας από το να διαβάζουνε τα προπαγανδιστικά έντυπα των καταχτητών και να πολεμάτε την προπαγάνδα τους και τα ξαδιάντροπα ψέμματά τους.

Όλες αυτές οι ενέργειες, οι τόσο απλές, έχουνε μεγίστη σημασία και να μην τις παραλείπετε ποτέ.

Περνώντας τώρα στην ενεργητική αντίσταση, πρέπει να αγωνίζεστε για τα δικαιώματά σας, κάθε στιγμή, για τη ζωή, για την υγεία σας, για το ψωμί, για τα ημερομίσθια και τους μισθούς, για τα συσσίτια, για τα φάρμακα, για το ρουχισμό, για την ιατρική περίθαλψη. Να συμμετέχετε ομαδικά σ΄ όλες τις σχετικές ενέργειες, διαβήματα, διαμαρτυρίες, στάσεις εργασίας, απεργίες. Τα απεργιακά κινήματα είναι η σπουδαιότερη μορφή της ομαδικής πάλης και η αποτελεσματικώτερη. Και η ως τα τώρα επιτυχία, δικαιώνει τις θυσίες και δείχνει το σωστό δρόμο της πάλης. Αν σκύβουμε το κεφάλι θα είμαστε πεθαμένοι και ελεεινοί δούλοι του καταχτητή. Οι αγρότες δεν πρέπει να παραδίνουν τα προϊόντα τους, ούτε στους ξένους ούτε στους ντόπιους προδότες, που τα συγκεντρώνουνε για να τα αρπάξουν οι ξένοι. Όσο περισσότερα προϊόντα κρύβετε, τόσο περισσότερο δυσκολεύετε τους καταχτητές. Γιατί αυτοί προσπαθούνε να συντηρήσουν τους λαούς και τους στρατούς τους με την πιο ξετσίπωτη ληστεία των κατεχομένων χωρών.

Μα η ενεργητική αντίσταση προχωρεί όλο και σε ανώτερες μορφές πάλης, φτάνοντας ως τον ανταρτοπόλεμο, την καταστροφή των συγκοινωνιακών μέσων που εξυπηρετούν τον εχθρό και όλων των τεχνητών μέσων που έχει στη διάθεσή του και τέλος ως την μαζική ένοπλη αντίσταση, όταν θα παρουσιαστεί η κατάλληλη στιγμή.

Πειθαρχείτε, ενεργείτε σκόπιμα και δραστήρια, συγκεντρώνετε εράνους για τον απελευθερωτικό τύπο. Και να είστε πάντα έτοιμοι για τον υπέρτατο αγώνα και για κάθε θυσία.

Η πάλη είναι πολύμορφη. Περιλαμβάνει όλη τη ζωή. Καθεμέρα που θα βγεις από το σπίτι σου έχεις να κάνεις κάτι που θα εξυπηρετήσει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Μη το παραλείπεις ποτέ.

Έτσι ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα, όπου κι΄ αν βρίσκεται και να εργάζεται, γίνεται ένας συντελεστής του αγώνα, ένας συντελεστής της νίκης. Ενωμένοι όλοι μαζί δε θα λυγίσουμε, δε θα υποδουλωθούμε, θα ματαιώσουμε όλα τα σχέδια των βαρβάρων καταχτητών και των ντόπιων προδοτών, θα σώσουμε και τη ζωή μας ολόκληρη και τον εαυτό μας, θα ξαναποχτήσουμε τη λευτεριά μας, θα την κατοχυρώσουμε απέναντι σε κάθε επιβουλή, απ΄ όπου και αν προέρχεται, θα νικήσουμε και θα ανοίξουμε το δρόμο για μια καινούρια Ελλάδα λεύτερη, πολιτισμένη και ευτυχισμένη, που μαζί με τους άλλους νικηφόρους ελεύτερους λαούς θα δημιουργήσει ένα πλαίσιο πολιτισμένης ζωής, όπου η σκλαβιά, η δυστυχία, η εκμετάλλεψη ανθρώπου από άνθρωπο θα είναι άγνωστη και θλιβερή ανάμνηση ενός μαύρου παρελθόντος.

Εμπρός! Όλοι οι ζωντανοί Έλληνες και Ελληνίδες ατσαλώσετε τα χέρια σας και την ψυχή σας για τον υπέρτατο αγώνα.

Από το https://orizondas.blogspot.com/2016/09/blog-post_26.html